CF:บทที่ 283 เรือดำน้ำที่ถูกจม

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

บริเวณนี้ค่อนข้างใกล้กับทะเลจีนใต้มาก, เป็นบริเวณที่มีเรือรบของอเมริกาอยู่กันอย่างคึกคัก แต่อู๋ฮ่าวเหรินนั้นไม่ได้สนใจที่จะระเบิดเรือพวกนี้ในตอนนี้

ยิ่งไปกว่านั้น, ด้วยพลังทำลายของระเบิดนี้มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำลายเรือรบพวกที่ลอยอยู่บนทะเลพวกนี้ได้, แต่ถ้าเป็นเรือดำน้ำก็จะเป็นอีกเรื่อง, ตราบเท่าที่ระเบิดตรงบริเวณที่ถูกต้อง การจมก็ไม่ต้องพูดถึง

ด้วยความเร็วของหุ่นยนต์ตัวนั้นเคลื่อนไหวใต้น้ำเร็วมาก อีกทั้งยังติดตั้งระบบอำพรางทำให้ไม่สามารถถูกตรวจพบได้

ส่วนเรือดำน้ำนั้นยังคงทำการค้นหาสมบัติอยู่ต่อไป แต่จี้ได้คำนวณไว้แล้วว่าจะต้องอยู่ในบริเวณนี้ที่ไหนสักแห่งแน่

นอนอยู่บนเตียง, อู๋ฮ่าวเหรินมองดูภาพที่ฉายจากหุ่นยนต์ที่กำลังว่ายน้ำอยู่ในทะเล เขาคิดว่าวันหนึ่งถ้าเขานั้นไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะมีปัญหาตามมาแล้ว เขาเองก็อยากจะว่ายใต้ทะเลเหมือนกัน

"จี้, มีข้อมูลพวกสิ่งลี้ลับที่ยังพิสูจน์ไม่ได้ของโลกในข้อมูลของคุณบ้างไหม?"

"ไม่, ข้อมูลพวกนั้นไม่มีบันทึกอยู่ในอนาคตเลย เป็นไปได้ว่ามันอาจจะสูญหายไปในช่วงยุคมืดก็เป็นได้, คุณต้องการจะสำรวจความลับพวกนั้นเหรอ?"

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูปลาที่กำลังว่ายน้ำอยู่ในท้องทะเลและพูดขึ้น "ในฐานะมนุษย์บนโลกแล้ว ฉันเองก็สงสัยในเรื่องลี้ลับพวกนี้อยู่เหมือนกัน, ถ้ามันสามารถถูกแก้ไขได้ แน่นอนว่า ฉันอยากจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่, ถึงแม้จะมีบางคนบอกว่าเรื่องพวกนั้นมันเป็นแค่เรื่องที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อหลอกก็ตาม"

"มันขึ้นอยู่กับคุณว่าจะหาคำตอบพวกนั้นหรือไม่"

"ฮ่าๆ เรื่องแบบนี้มันน่าสนใจจริงๆนั่นแหละ, ถ้ามีเวลา เราไปดูสถานที่ในตำนานพวกนั้นด้วยตาตัวเองกันเถอะ, บางทีเราอาจจะพบร่องรอยของอารยธรรมอื่นๆบนโลกก็ได้"

"อ๊ะ, เดี๋ยวก่อนนะ จี้, ควบคุมหุ่นให้ถอยหลังหลับไปนิดนึง"

เมื่อซักครู่, อู๋ฮ่าวเหรินเหมือนจะเห็นแสงของหุ่นยนต์สะท้อนเข้ากับอะไรบางอย่าง

"ใช่, ตรงนั้นแหละ, อะไรที่สะท้อนแสงไฟกลับมานะ? ช่วยว่ายไปดูตรงนั้นให้หน่อย"

ในกองสาหร่ายทะเล, อู๋ฮ่าวเหรินก็พบบางอย่างที่กำลังสะท้อนแสงไฟอยู่ สายตาของเขาเบิกกว้างขึ้นมา

"จี้, ควบคุมหุ่นยนต์ให้ขุดลงไปเร็วเข้า, ดูเหมือนเราจะเจอเรือสมบัติแล้วล่ะ"

เครื่องลายคราม, สิ่งที่สะท้อนแสงไฟกลับมานั้นจะต้องเป็นชิ้นส่วนของเครื่องลายครามแน่ๆ ซึ่งทำให้อู๋ฮ่าวเหรินนั้น รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา เพราะในช่วงที่ผ่านมานี้ เครื่องลายครามที่ถูกปั้นขึ้นมาโดยช่างฝีมือพวกนี้ มันถูกซื้อไปโดยคนในยุคนั้นจนหมดที่เขามีแล้ว

มองดูของโบราณที่ค่อยๆร่อยหรอลงไปเรื่อยๆ,

จริงๆก็มีของโบราณอีกมากมาย, แต่อู๋ฮ่าวเหรินนั้นยังไม่กล้าพอที่จะส่งพวกมันลงไปในซองแดงได้

ในตอนนี้เราเริ่มที่จะขาดของโบราณประเภทนี้แล้ว ถ้าเราสามารถค้นหาเรือบรรทุกเครื่องลายครามพวกนี้ในทะเลได้ โดยไม่สำคัญว่ามันจะแตกหรือไหม"

ด้วยการขุดคุ้ยอย่างรวดเร็วด้วยมือโลหะของหุ่นยนต์แล้ว ตาของอู๋ฮ่าวเหรินก็ได้เป็นประกายขึ้นมา และซากเรือที่จมลงไปนั้น ดูเหมือนจะเป็นเรือลำใหญ่มากเสียด้วย

ไม่นานนัก, อู๋ฮ่าวเหรินก็ถึงกับทรุด "นี่มันอะไรกัน? นึกว่าจะเป็นเรือไม้ซะอีก แต่กลับเป็นเรือเหล็กในสงครามโลกครั้งที่ 2 ไปซะได้"

"มันเป็นเรือรบเหล็ก, ดูค่อนข้างใหญ่มากซะด้วย, ถ้ามันสามารถถูกกู้ขึ้นมาได้ บางทีอาจจะใช้เป็นของโบราณก็ได้ค่ะ, ซึ่งอาจจะมีใครต้องการมัน"

"หืม, มีคนต้องการเรือฟริเกตแบบนี้ด้วยเหรอ?"

"แน่นอน, บริษัทที่ผลิตเรือรบพวกนั้น อาจจะเอาไปใช้ในการจัดแสดงก็ได้ค่ะ"

อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกอึ้งไปชั่วขณะ เช่นเดียวกับตอนเรื่องของโทรศัพท์มือถือ, คนเฉพาะด้านเท่านั้นที่อยากจะได้สิ่งนี้ เรือนี้ก็เช่นกันมันอาจจะมีค่าถึง หลายล้านเหรียญพลังงานก็เป็นได้ ถ้าเป็นของที่มาจากโลกยุคนี้, ถึงยุงตัวจะเล็กแต่ก็ยังมีเนื้อ!"

"จากบันทึกดูเหมือนว่าเจ้าตัวใหญ่นี่จะนอนอยู่ใต้ทะเลนี้มานานแล้วและจะถูกกู้ขึ้นมาหลังจากที่มีการพัฒนาเรือรบใต้ทะเลขึ้นมาในอนาคต, แล้วก็ จะมีเรือสมบัติแบบนี้ถูกพบอีกมากมายแค่ไหนนะ?"

ไม่นานนักก็มีแผนที่ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของอู๋ฮ่าวเหริน, ซึ่งเขาพบว่าแผนที่นี้คือแผนที่ใต้ทะเลที่ถูกวาดขึ้นมาโดยหุ่นยนต์

มีหลายจุดที่ถูกทำเครื่องหมายเอาไว้, เช่นทรัพยากรใต้ทะเลที่มีค่า, รวมถึงบันทึกของการแพร่พันธุ์ปลา และบันทึกทางชีววิทยาต่างๆ

"ในปัจจุบัน, หุ่นยนต์ได้ทำการสำรวจออกไปเป็นบริเวณกว้าง, มีเรือสมบัติ 58 ลำที่ถูกค้นพบ แต่ยังไม่ได้ทำการขุดคุ้ยขึ้นมา แค่ทำการบันทึกตำแหน่งเอาไว้เท่านั้นค่ะ, แล้วก็ ยังมีถ้ำแปลกๆอีกสองจุดที่ถูกค้นพบ ซึ่งสงสัยว่าอาจจะเป็นที่ๆโจรสลัดใช้ซ่อนสมบัติเอาไว้ก็เป็นได้, ซึ่งมันอยู่ที่บริเวณนี้"

อู๋ฮ่าวเหรินพบว่าบริเวณที่จี้ได้บอกเอาไว้นั่นมันค่อนข้างใกล้กับไต้หวันมาก, ซึ่งอาจจะถูกทิ้งไว้โดยโจรสลัดยุคโบราณก็เป็นได้

"อ๊ะ จริงด้วยสิ, เอาไว้เราค่อยมากู้ซากใต้ทะเลหลังจากที่การยกเครื่องเรือของพวกเราเสร็จก่อนก็แล้วกัน"

จริงๆแล้ว, การกู้ซากเรือนั้นสามารถทำได้เลยทันที, แต่ในเวลานี้ อู๋ฮ่าวเหรินยังยุ่งกับอย่างอื่นอยู่ จึงยังไม่สามารถเก็บกู้ได้ในตอนนี้"

หุ่นยนต์ก็มุ่งหน้าไปต่อ, ขณะที่เครื่องบินโดรนจิ๋วกำลังเคลื่อนที่ไปตามทะเลและกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่, เพื่อให้ระเบิดพลังงานกับหุ่นยนต์ และออกตามหาเรือดำน้ำที่เป็นปัญหาที่จี้เคยชี้ตำแหน่งเอาไว้

เขาไม่รู้ว่าใช้วิธีอะไรที่ทำให้เขาสามารถค้นหาเส้นทางของเรือดำน้ำได้, แต่แน่นอนว่าใช้ได้ในระยะที่จำกัด

ยิ่งไปกว่านั้น, มีเรือดำน้ำมากมายที่ดำอยู่ในใต้ทะเลนี้, เรือดำน้ำหลากหลายประเทศถูกพบเข้าที่นี่

แต่แน่นอนว่า, มีพลุกพล่านอยู่ในน่านน้ำนี้มากที่สุดก็คือจีน, อเมริกาและญี่ปุ่น

ตราบเท่าที่ไม่พบกับเรือดำน้ำจีน, หุ่นยนต์ค้นหาสมบัติก็จะเอาระเบิดไป และไปยังพื้นที่ที่กำหนดไว้ และเริ่มการค้นหา

"พบสัญญาณแล้ว, ทำการล็อคเป้าหมาย"

"ดูก่อนว่าใช่เรือดำน้ำของประเทศนั้นรึเปล่า, อย่าให้ผิดพลาดล่ะ, ไม่งั้นอาจจะจมเรือดำน้ำของประเทศเราเองได้"

ไม่นานนักอู๋ฮ่าวเหรินก็พบเรือดำน้ำ, เมื่อเขามองเห็นพระอาทิตย์สีแดงที่ด้านหลังของเรือดำน้ำ เขาแทบไม่ต้องคิดทันที, มันคือเรือดำน้ำของญี่ปุ่นแน่นอน

"ช่างเถอะ, น่าจะลำนี้แหละ, ล็อคเป้าหมายได้"

อู๋ฮ่าวเหรินใช้ระบบพลางตัวกับระเบิดพลังงานที่หุ่นยนต์ถือไว้ด้วยและติดตั้งเข้ากับใบพัดพิเศษเอาไว้

ตราบเท่าที่ญี่ปุ่นค้นหาคำตอบของการจมเรือดำน้ำ จะต้องพบว่า "ตอร์ปิโดใต้น้ำ" นี้จะต้องเกี่ยวข้องอะไรกับอเมริกาแน่ๆ

กว่าทางเรือดำน้ำญี่ปุ่นจะรู้ถึงอันตรายเข้า, ระเบิดพลังงานก็ได้โดนเข้ากับเรือดำน้ำเต็มๆ, และแรงระเบิดของมันก็ได้ทำให้เป็นรูขนาดใหญ่เกิดขึ้นที่ผิวชั้นนอกของเรือดำน้ำ

มองผ่านหุ่นยนต์ อู๋ฮ่าวเหรินพบว่าเรือดำน้ำเริ่มที่ลอยตัวขึ้น, พวกเขาเริ่มที่จะไต่ระดับขึ้นสูงเพื่อให้เรือดำน้ำรอด

แต่ทว่า น้ำไหลทะลักเข้ามาเร็วมาก ในขณะที่ความเร็วในการลอยลำนั้นช้ามาก, ไม่นานนักความเร็วในการลอยตัวของเรือดำน้ำก็ค่อยๆตกลงไป

"หมดความหวังที่ลอยตัวในทะเลแล้ว, ถ้าพวกเขาไม่หนีผ่านแคปซูลกู้ชีพ, พวกเขาก็คงจะจมลงก้นทะเลไปพร้อมกับเรือดำน้ำนั่นแหละ"

แน่นอนว่า, เป็นไปตามที่จี้คาดการไว้ เรือดำน้ำนั้นหยุดการลอยตัวแล้ว และเริ่มจมลงสู่ก้นทะเล

ทันใดนั้น, ก็มีอะไรสักอย่างที่เหมือนแจกันทรงรีขนาดใหญ่ดีดออกมาจากเรือดำน้ำ ไม่ต้องบอกก็รู้ได้เลยว่ามันคือแคปซูลหลบหนี

แต่อู๋ฮ่าวเหรินนั้นยังสงสัยอยู่ว่า, แคปซูลนั้นใหญ่พอที่จะช่วยทุกคนหนีออกมาจากเรือดำน้ำได้หรือไม่?

มองดูเรือดำน้ำที่จมลงไป มันบังเอิญมากที่ไม่ไกลเหมือนจะมีเรือดำน้ำของอเมริกาอยู่ด้วย

อู๋ฮ่าวเหรินถึงกับพูดอะไรไม่ออก และคิดว่าโชคดีอะไรอย่างนี้ พวกเขาโผล่มาที่นี่จริงๆ ราวกับว่าพวกต้องการรับผิดแทนยังไงอย่างงั้น

เรือดำน้ำลำนั้นไม่ได้รีบรุดเข้ามาหาเรือดำน้ำญี่ปุ่นเมื่อพวกเขาพบเหตุการณ์นี้, แต่ดูเหมือนกำลังมองหาสาเหตุในการจมของเรือดำน้ำญี่ปุ่นอยู่

ในขณะที่เรือดำน้ำของญี่ปุ่นยังไม่ทันได้จะจมลงสู่ก้นทะเล เรือดำน้ำของอเมริกาก็เชิดหัวขึ้นและลอยลำอย่างรวดเร็ว

อู๋ฮ่าวเหรินไม่สั่งให้หุ่นยนต์ลอยตามขึ้นไป, แต่เขาสังเกตุได้ว่าเรือดำน้ำของอเมริกานั้นมีท่าทีแปลกๆ

ในขณะที่เรือดำน้ำของญี่ปุ่นถูกโจมตีนั้น, ได้มีคนข้างในได้ส่งสัญญาณฉุกเฉินออกไป, กองกำลังป้องกันตนเองทางน้ำของญี่ปุ่น ที่ได้รับสัญญาณนี้ ก็ไม่อยากจะเชื่อและได้ส่งเรือรบออกไปยังน่านน้ำในบริเวณนั้นด้วยความเร็วสูงสุด

ในขณะเดียวกัน, ก็มีเรือรบของอเมริกาได้มุ่งมายังที่น่านน้ำแห่งนี้ด้วยเช่นกัน

คนทั้งสองกลุ่มก็ได้มารวมตัวกัน, พร้อมด้วยกันปรากฏขึ้นมาของเรือดำน้ำของอเมริกา ซึ่งในตอนนี้มีใครบางคนกำลังอยากรู้จะแย่แล้วว่าทั้งสองฝั่งนั้นจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?