ชาวนาแดนสวรรค์ ตอนที่ 5 โอกาส

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

แปล/แก้ไข : 3WS

หมายเหตุ : นำผลงานแปลไปลงเว็บอื่นกรุณาให้เครดิตบล็อคด้วยนะครับ

ตอนที่ 5 โอกาส

หลิวฟูเฉิงวางสายโทรศัพท์พร้อมกับขมวดคิ้ว โดยปกติผู้ผลิตผักจะให้ปุ๋ยที่มาจากมูลของแกะเป็นส่วนใหญ่
ขณะนี้ฟาร์มนั้นกำลังประสบกับปัญหา มีปริมาณสารเคมีตกค้างในผักมากเกินไป
นี่เป็นปัญหาที่ร้ายแรงมาก ผักขาดคุณสมบัติที่จะขายในตลาด
คุณไม่สามารถจะมาทำเล่นๆกับชีวิตของลูกค้าได้

ไม่เพียงแต่วันพรุ่งนี้แต่คาดว่าอีกสองสามวันข้างหน้าพวกเขาจะประสบปัญหาขาดแคลนผัก ผลที่ตามมาร้ายแรงมาก เดิมพันกับชื่อเสียงของชิงเทียนซูเปอร์มาร์เก็ตซึ่งก่อตั้งขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมาจนถึงขณะนี้
จะต้องหาผู้ผลิตชั่วคราวรายใหม่ให้เร็วที่สุด

หลิวฟูเฉิง กำลังจะโทรศัพท์ จู่ๆก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเขามา
"ขอโทษนะครับ คุณเป็นเจ้าของชิงเทียนซูเปอร์มาร์เก็ต หลิวใช่ไหมครับ?"

ตอนนี้ ตามสัญญานโยบายการทำธุรกิจส่วนตัวตราบเท่าที่กองทุนสามารถไปยังระดับที่หนึ่งได้ เขาสามารถตรวจสอบให้แน่ใจได้ว่าบริษัทจะได้รับการยินยอมเรื่องอัตราภาษี ดังนั้นชื่อเต็มของชิงเทียนซูเปอร์มาร์เก็ต คือ บริษัทชิงเทียนไลบิลิตี้ จำกัด ตั้งแต่แรกเริ่มนี้ หลิวฟูเฉิงเป็นผู้จัดการระดับที่หนึ่ง
"ฉัน... คุณมาทำอะไรที่นี่?"

หลิวฟูเฉิงมองไปที่เย่เสี่ยวเฉินและสัปหงก
"คุณหลิว ขอเวลาผมสักครู่ได้ไหมครับ ให้ผมได้แนะนำตัวก่อน  ผมชื่อเย่เสี่ยวเฉิน มาจากเมืองไทปิง หมู่บ้านยูเฟิง ผมทำฟาร์มและปลูกพืชผักตามฤดูกาลจำนวนมาก ผมเพิ่งได้ยินคุณพูดและได้รู้ว่าคุณมีปัญหาในการจัดหาผัก ผมคิดว่าผมอาจช่วยคุณได้บ้าง"

เย่เสี่ยวเฉินเอาซองบุหรี่ยี่ห้อฟูรองเวงออกมาและยื่นให้หลิวฟูเฉิงหนึ่งมวน
หลิวฟูเฉิงโบกมือให้สัญญาณว่าเขาไม่สูบและพูด
"เรามีปัญหาเกี่ยวกับการจัดหาผักในซุปเปอร์มาร์เก็ต แต่เรามักจะเคร่งคัดเรื่องความปลอดภัยดังนั้นฉันขอโทษด้วย"

เขาไม่เชื่อใจกับสิ่งไม่รู้จักที่มาที่ไป
ในเรื่องของผักจะต้องไม่มีสิ่งผิดพลาด
แม้แต่ฟาร์มที่จัดเตรียมผักให้กับซุปเปอร์มาร์เก็ตของเขายังต้องผ่านการตรวจสอบอย่างเข้มงวดเกี่ยวกับคุณภาพโดยเจ้าหน้าที่ของหลิวฟูเฉิง

เขารู้ดีว่าหากมีปัญหาเพียงอย่างเดียว ผลกระทบที่ตามมาอาจมีปัญหาร้ายแรง
เป็นเพราะความเข้มงวดและมาตรการที่รอบคอบตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมา ชิงเทียนซูเปอร์มาร์เก็ต สามารถพัฒนาการได้อย่างราบรื่น
เมื่อเย่เสี่ยวเฉินได้ยินว่าหลิวฟูเฉิงปฏิเสธว่าไม่สามารถช่วยได้เขารู้สึกผิดหวัง
"เจ้านายหลิว"

เย่เสี่ยวเฉินต้องการจะกล่าวต่อ แต่หลิวฟูเฉิงไม่ยอมให้โอกาสใดๆ เขาเดินออกจากซุปเปอร์มาร์เก็ต มุ่งหน้าไปยังรถออดี้ที่จอดอยู่ลานจอดรถ
เย่เสี่ยวเฉินมองดูการกระทำนั้น เขาคาดการณ์ทัศนคติของหลิวฟูเฉิง
เขาถอนหายใจหนัก หัวใจของเขารู้สึกหนักอึ้ง
'เส้นทางของผู้ประกอบการ ทำไมถึงได้ยากลำบากเช่นนี้?' เขาคิด
"ไม่เป็นไร ฉันทำได้ ฉันยังมีนิ้วทองคำอยู่ ฉันจะสามารถประสบความสำเร็จได้"

เย่เสี่ยวเฉินให้กำลังใจและฟื้นคืนความมั่นใจตัวเอง
เขาเดินกลับมาที่มอเตอร์ไซที่จอดอยู่และกำลังจะออกไป ไม่ไกลจากตรงนั้น กระจกรถออดี้เลื่อนลง หลิวฟูเฉิงพูดขึ้นมาว่า
"ชายหนุ่มฉันขอหมายเลขโทรศัพท์ของคุณหน่อย ถ้าฉันต้องการผักของคุณแล้วฉันจะโทรหา"

เย่เสี่ยวเฉินตกใจเล็กน้อย เขารู้สึกมีความสุขพร้อมทั้งประหลาดใจไปด้วย แม้ว่าหลิวฟูเฉิงไม่ได้พูดถึงผักโดยตรง แต่การที่เขาขอหมายเลขโทรศัพท์ของเย่เสี่ยวเฉิน เขายังคงมีหวังอยู่
เขาสงสัยว่าทำไมหลิวฟูเฉิงถึงเปลี่ยนใจกระทันหัน

เย่เสี่ยวเฉินรีบหยิบนามบัตรออกมาจากกระเป๋ากางเกง มันแลดูเรียบง่ายมากในนั้นเขียนว่า ฐานการเพาะปลูกผักและผลไม้ยูเฟิง บรรทัดต่อมาเขียนชื่อและหมายเลขโทรศัพท์ของเขา
"ชายหนุ่ม เมื่อคุณต้องการขายสินค้าของคุณครั้งไปต่อ อย่าลืมยื่นนามบัตรให้ก่อนเป็นอันดับแรก"

หลิวฟูเฉิงเอานามบัตรมา เขาชำเลืองมองอย่างรวดเร็วและโยนไปที่กล่องข้างเบรคมือ
เขาไม่ได้รอให้เย่เสี่ยวเฉินตอบกลับและทำการสตาร์ทรถ
ที่เขาถามหมายเลขโทรศัพท์ของเย่เสี่ยวเฉินนั้นไม่ได้เป็นการตัดสินใจที่กระทันหัน เขาเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหารในซุปเปอร์มาร์เก็ตมากว่าสิบปีและเขารู้ถึงความสำคัญของการริเริ่มกระบวนการนี้

ตอนนี้เขาอยู่ในช่วงวิกฤต เขาต้องการจัดหาผัก ถ้าเขามีความกระตือรือร้น มันจะสร้างโอกาสที่ได้เปรียบคนอื่นๆ
ตอนนี้เขาได้รับการติดต่อจากเย่เสี่ยวเฉินเป็นคนแรก การที่เขาขอหมายเลขโทรศัพท์ของเย่เสี่ยวเฉิน จะทำให้เย่เสี่ยวเฉินรู้สึกขอบคุณ เพื่อที่ว่าในช่วงเวลาของการจัดหาสินค้า เขาจะสามารถต่อรองได้ง่ายขึ้น
นี่คือศิลปะในการทำธุกิจ

แต่น่าเสียดายที่เด็กชายขนนก(เด็กน้อย)อย่างเย่เสี่ยวเฉินไม่ได้นึกถึงประเด็นนี้และตกลงไปในหลุมที่หลิว ฟูเฉิงได้ขุดไว้
แม้ว่าเย่เสี่ยวเฉินจะสังเกตเห็นถึงจุดประสงค์ของหลิวฟูเฉิง แต่เขาก็ทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้ ขณะที่เย่เสี่ยวเฉินต้องการทำธุรกิจร่วมกันกับหลิวฟูเฉิง แต่หลิวฟูเฉิงอาจจะไม่ได้จำเป็นที่จะร่วมมือกับเขาซะทีเดียว

หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน เพื่อรอรับสายโทรศัพท์ เขารู้สึกกระสับกระส่าย
เขาไม่มีกระจิตรกระใจที่จะทำอะไร
หลังจากอาหารค่ำ มันเป็นเวลากว่าหกโมงเย็นและแสงด้านนอกก็ยังสว่างมาก
หัวใจของเย่เสี่ยวเฉินรู้สึกหนักอึ้ง

ถ้าหลิวฟูเฉิงต้องการผัก เขาก็น่าจะมีการติดต่อมาหาเย่เสี่ยวเฉินบ้างไม่น่าจะชักช้าถึงขนาดนี้ ยิ่งช้าเขายิ่งเป็นกังวล  ทั้งหมดทั้งมวลการเลือกผักยังต้องใช้เวลาไปบางส่วน
"ผมจะไปที่ฟาร์มครับ"

เย่เสี่ยวเฉินบอกแม่กับพ่อของเขาที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่
"ดูแลตัวเองด้วย" แม่ของเขากล่าว

เย่เสี่ยวเฉินพยักหน้า เขาจะไปที่ฟาร์มทุกคืน เฉกเช่นฟาร์มขนาดใหญ่จะต้องมีการดูแลที่เหมาะสม
เมื่อไปถึงโรงนาขนาดเล็กในฟาร์ม เย่เสี่ยวเฉินจุดยากันยุงไล่ยุงเพราะในเวลากลางคืนยุงมีจำนวนมาก ถ้าไม่มีใครคอยดูแลเรื่องนี้ พวกเขาจะกลายเป็นอาหารของยุงไปโดยปริยาย
เขาต่อสายไฟเป็นการชั่วคราวเพื่อให้แสงไฟได้ส่องทั่วถึงเรือนกระจกอื่นๆด้วย

เย่เสี่ยวเฉินเล่นโทรศัพท์มือถือเพื่อให้หายเบื่อ ขณะที่เขาคิดถึงหนังสือที่ได้มาจากระบบ เขารีบลากหนังสือออกมาจากช่องเก็บของ
เขาไม่รู้ว่าหนังสือทำมาจากวัสดุอะไร มันเบาและบางมากเหมือนปีกจักจั่น และข้อความที่เขียนในหน้าหนังสือเปล่งแสงสว่างจางๆ
ที่มุมของหนังสือ เขียนข้อความที่เรียบง่ายว่า
'คู่มือพื้นฐานระบบเซินนง'

หนังสือเล่มนี้มีการใช้ตัวอักษรง่ายๆ เย่เสี่ยวเฉินไม่ได้แปลกใจมากนัก เพราะมันเป็นของที่ระบบมอบให้ แน่นอนว่ามันจะต้องเข้าใจได้ง่าย  มิฉะนั้นการใช้หนังสืออะไรก็ตามที่มีความซับซ้อนจำเป็นต้องตีความหมายของมัน

เขาเปิดดูทั้งหมดอย่างผิวเผิน เนื้อหาหลักๆของคู่มือมีรายละเอียดความรู้ความเข้าใจในการปลูกพืชแน่นมาก อย่างเช่นให้ความรู้เกี่ยวกับเทคนิคพื้นฐานในการปลูกพืช การปลูกพืชที่ดีอย่างแรกจะต้องรู้เกี่ยวกับเงื่อนไขที่เหมาะสมในการปลูกพืช
เหมือนกับหมอที่รักษาอาการป่วย จะต้องถามอาการของผู้ป่วยก่อนเป็นอันดับแรก แล้วถึงจะรักษาโรคนั้นๆได้

อย่างไรก็ตาม พืชไม่ใช่มนุษย์ พวกมันพูดไม่ได้ ทำได้เพียงอยู่เฉยๆ ทุกๆชีวิตมีอารมณ์ความรู้สึก พืชก็เช่นกันที่มีอารมณ์ความรู้สึกเป็นของตนเอง ตราบเท่าที่คุณสามารถสื่อสารถึงอารมณ์ความรู้สึกของพืชได้ คุณสามารถเป็นผู้เชี่ยวชาญและสังเกตการณ์การเจริญเติบโตของพืชได้อย่างถูกต้อง
หนังสือคู่มือเหมือนดูมีเวทมนต์ แม้ว่ามันจะเหมือนกับหนังสือธรรมดาๆทั่วไป แต่มันอย่างกับเป็นคอมพิวเตอร์ขนาดเท่าโทรศัพท์มือถือเลยทีเดียว เมื่อแตะลิงค์ข้อความด้านบนด้วยนิ้วมือ สามารถเพิ่มหน้าใหม่ได้อย่างสะดวกสบาย

เย่เสี่ยวเฉินได้รับความรู้ที่น่าดึงดูดใจที่เขียนอยู่ในหนังสือ เขาจมอยู่ในความคิดนั้นอย่างสมบูรณ์
เขาไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เขาจมอยู่ในความคิดนั้น ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
เย่เสี่ยวเฉินรีบดึงโทรศัพท์มือถือออกมาดู เมื่อดูหมายเลข มันเหมือนกับหมายเลขโทรศัพท์ท้องถิ่น
มันคือสายจากหลิวฟูเฉิง ชิงเทียนซูเปอร์มาร์เก็ต?

มันน่าจะเป็นอย่างนั้น
มันต้องใช่อย่างแน่นอน
เย่เสี่ยวเฉินหัวใจเต้นรัว

ตอนที่ 4

ตอนที่ 6