RC:บทที่ 457 ทะเลสาบประหลาด

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

RC:บทที่ 457 ทะเลสาบประหลาด

"ฉันได้เห็นของพวกนี้และทดลองดูแล้ว พวกมันน่าเหลือเชื่อและน่าตกตะลึงมาก! ถ้านายสามารถผลิตเพิ่มได้ ผลที่ได้รับจะเหนือความคาดหมายมาก! เพื่อนของนายมารึยัง นี่ก็หลายวันแล้วยังไม่ได้ข่าวของเขาอีกเหรอ? " ชายวัยกลางคนถาม

" ไม่ครับ เขาจากไปตั้งแต่วันนั้นและบอกว่ามีเรื่องด่วน ถ้ามีเวลาเมื่อไหร่เขาจะติดต่อผมครับ" เอ้อโกวซือตอบ

" อืม พยายามติดต่อเขาให้ได้เร็วที่สุด ฉันรอของพวกนี้แทบจะไม่ไหวแล้ว! ฮ่า ฮ่า ฮ่า!" ชายวัยกลางคนรู้สึกตื่นเต้นจนควบคุมไม่อยู่ได้เอ่ยออกมาพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง

"ครับ ท่าน!" หเอ้อโกวซือตอบ

"ท่านครับ ท่าน!" ทันใดนั้นก็มีเสียงเรียกจากด้านนอก

"หืม?"

เมื่อชายวัยกลางคนได้ยินเสียงเรียก เขาก็ขมวดคิ้วแล้วโบกมือ จากนั้นสิ่งของต่างๆที่อยู่บนโต๊ะก็หายไป

หลังจากที่ชายวัยกลางคนทำให้ทุกอย่างหายไป ก็มีชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาจากด้านนอก ดูเหมือนเขาจะตื่นตระหนกและกลัวหน่อยๆ

เมื่อเขาเห็นเอ้อโกวซือก็อึ้งไปและกล่าว " ผมไม่ทราบว่าเฉินหงเฟยก็อยู่ที่นี่ด้วย!"

"เข้ามาสิ มีอะไรถึงตื่นตระหนกขนาดนั้น!" ชายวัยกลางคนตอบ

" ท่านครับ ที่ตระกูลของท่านโทรมาเมื่อกี้และบอกว่า" นายจะบอกฉันได้รึยัง! " คนพูดดูเหมือนจะเกรงกลัวชายวัยกลางคนจึงได้กระซิบและยกมือขึ้นมา เขาถือโทรศัพท์บ้านเอาไว้ในมือ

"ตระกูลของฉัน?" พอชายวัยกลางคนได้ยินก็สงสัย จากนั้นก็รับโทรศัพท์ไป สองวินาทีถัดมา ชายวัยกลางคนก็นิ่วหน้าแล้วระเบิดพลังออกมาทั่วทั้งร่างจนทำให้คนกล่าวช็อคไป

และเอ้อโกวซือก็ยังได้รับผลกระทบจากพลังจนกระเด็นไปสองสามเมตร ดีที่พลังที่แผ่ออกมาไม่ได้มุ่งเป้าไปที่เขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก

แต่เมื่อทั้งสองหายช็อค พวกเขาก็เห็นชายวัยกลางคนวางสายโทรศัพท์ ฉีกช่องว่างด้วยมือเดียวและเดินเข้าไปในนั้น

หลังจากนั้นเสียงของเขาก็ดังขึ้นในอากาศ " กลับไปก่อน ถ้าได้ข่าวจากเพื่อนของนายเมื่อไหร่ก็บอกฉัน!"

"ครับ ท่าน!" เอ้อโกวซือตอบ

"เอ่อ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมท่านถึงโมโหขนาดนั้น" ชายที่เขามารายงานข่าวเอ่ยด้วยความกลัวเต็มใบหน้า

" ไม่มีอะไร นายออกไปก่อนเถอะ" หลังพูดจบเอ้อโกวซือก็เดินจากไป

ในเมือง E ตรงจุดสูงมาก มีร่างๆหนึ่งที่มีสองสีคือสีเขียวและดำ บนจุดสูงสุดของร่างนั้นมีคนอยู่สองคน พวกเขากอดกันแน่นและนั่งอยู่บนร่างสีเขียวและดำนั้น "หลินเฟิง พวกเรากำลังจะไปที่ไหนเหรอ" มู่ซินซินเอ่ยถาม

"ฉันก็ไม่รู้ ฉันอยากจะพาเธอไปจากเหนือลงใต้ แต่เราไปจากที่นี่ยังไม่ได้ ฉันต้องช่วยเพื่อนคนหนึ่งทำธุระเรื่องหนึ่งก่อนไป!" หลินเฟิงกล่าว

"อืมมมมมม ตกลง ตราบใดที่ฉันได้อยู่กับนาย ฉันจะไปไหนก็ได้!" มู่ซินซินซบไหล่ของหลินเฟิงแล้วเอ่ย

"อื้มมมมม!" หลินเฟิงพยักหน้า

"ด้านล่างนี้มีทะเลสาบ มันสวยมากเลย ดูสิ!" ทันใดนั้นมู่ซินซินก็มองเห็นทะเลสาบอยู่ข้างล่าง มองเห็นน้ำในทะเลสาบเป็นสีฟ้าใสแจ๋วจึงเอ่ยขึ้นมาก

หลินเฟิงมองไปตามทิศที่เธอชี้ จากสายตา เขามองเห็นทะเลสาบขนาดใหญ่ น้ำสีฟ้าสะท้อนท้องฟ้าสีฟ้าซึ่งทำให้มันดูใสและสวยเป็นอย่างมาก

จากด้านบนเราสามารถมองเห็นปลาที่สวยงามมากมายว่ายน้ำอยู่ในนั้น ทำให้คนที่เห็นรู้สึกผ่อนคลายและเป็นสุข

" ทำไมเราถึงไม่ไปที่นั่นแล้วพักกันหน่อยล่ะ?" หลินเฟิงเอ่ย

"อื้มมมมมมม โอเค!" มู่ซินซินตอบอย่างมีความสุข

จากนั้นหลินเฟิงก็สั่งให้มังกรดำบินไปที่ทะเลสาบ สักครู่คนทั้งสองก็มาอยู่ข้างๆทะเลสาบ

ทะเลสาบแห่งนี้ดูแปลกประหลาดมาก มันถูกล้อมรอบด้วยภูเขาสี่ลูก ตรงด้านหลังภูเขานั้นโล่งเตียน ราวกับว่ามันไม่เคยถูกไฟเผาไหม้แต่ทว่ากลับมีบางสิ่งที่คล้ายกับขี้เถ้าอยู่บนนั้น

ในบริเวณด้านข้างทะเลสาบ มันแปลกตรงที่ภูเขาและน้ำเป็นสีเขียวเต็มไปหมด แต่ถึงอย่างนั้น อารมณ์ของหลินเฟิงในเวลานี้กลับไม่ได้อยู่กับสิ่งเหล่านี้แต่กำลังนึกถึงมู่ซินซินอยู่

หลังจากที่หลินเฟิงกับมู่ซินซินลงมาถึงด้านล่าง มู่ซินซินก็รีบวิ่งไปเล่นน้ำ ทะเลสาบที่น้ำใสแจ๋วนั้นทั้งเย็นและหวานฉ่ำ มู่ซินซินวิ่งเล่นราวกับเด็กๆ ไล่จับปลาและกุ้งตัวเล็กๆราวกับเวลานี้ได้ลืมเรื่องกังวลต่างๆไปหมดแล้ว

หลินเฟิงมองดูมู่ซินซินในเวลานี้ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า และกล่าวในใจว่า: เธอจะมีความสุขหรือไม่นะ

" ไม่ ฉันจะทำให้เธอมีความสุข มีความสุขไปตลอด!" หลินเฟิงคิดในใจและกำหมัดแน่น

ตู้ด!!!

ทันใดนั้น มือถือของหลินเฟิงก็ดังขึ้นมา พอหลินเฟิงเห็นว่าเป็นหเอ้อโกวซือโทรมาก็รีบรับสายทันที

จากนั้นพวกเขาจึงคุยกัน เขาถามว่าหลินเฟิงว่าว่างไหม เพราะหลังจากที่ได้ดูของของหลินเฟิง พวกเขาก็ชอบพวกมันมากๆ พวกเขาอยากพบหลินเฟิงและพูดคุยเรื่องที่เกี่ยวกับเขาเป็นอย่างมาก

หลินเฟิงก็ต้องการกลับไปพบเขาจึงบอกว่าจะไปพบเขาในวันพรุ่งนี้และวันถัดไปแล้วลงมือทำงาน

หลังจากทั้งสองคุยกันอีกไม่กี่คำก็วางสาย หลินเฟิงเก็บโทรศัพท์แล้วมองไปยังมู่ซินซินที่ยืนอยู่ไกลๆ

"หลินเฟิง หลินเฟิง มานี่สิ! เธอดูสิ ดูสิ มีเปลือกหอยในทะเลสาบเต็มไปหมด มันสวยมากเลย" มู่ซินซินเอ่ยในขณะที่ประคองหอยสองสามตัวมาหาหลินเฟิง

หลินเฟิงมองดู เปลือกหอยพวกนี้สวยจริงๆ แต่ละอันนั้นขาวราวกับหยกและงดงามราวกับงานปฏิมากรรมอันชาญฉลาด

หลินเฟิงลุกขึ้นยืนแล้วค่อยๆก้าวไปหามู่ซินซินที่กำลังยืนอยู่ในทะเลสาบ เท้าเหยียบอยู่บนทรายที่อ่อนนุ่มและมือยังคงถือเปลือกหอยที่อยู่ในทะเลสาบ

เธอหยิบเปลือยหอยขึ้นมาอันหนึ่ง หลินเฟิงที่ยืนอยู่ด้านหลังมองดูแล้วยิ้มอย่างไม่หยุด คิดว่าทำไมถึงมีเด็กผู้หญิงที่งี่เง่าอย่างนี้ได้

แต่ทว่าในตอนนั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ยิ่งหลินเฟิงเข้าใกล้ทะเลสาบมากเท่าใด เขาก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดมากยิ่งขึ้น ดูเหมือนว่ากำลังจะมีบางสิ่งเกิดขึ้น

"นายท่าน ไม่ดีนัก มันมีสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งอยู่ในนั้น ข้าเพิ่งรู้สึกเมื่อพวกเราเข้ามาถึงตรงนี้!" เสียงของมังกรดำดังขึ้นในจิตของหลินเฟิง

"ฉันเลยรู้สึกอึดอัดอย่างนั้นเหรอ?" หลินเฟิงกล่าว เขารีบพุ่งเข้าไปกอดมู่ซินซินไว้แล้วกระโดดมาที่ชายหาด

ทันใดนั้นหลินเฟิงก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติ ดูเหมือนว่าความอึดอัดจะมาจากทะเลสาบไม่เหมือนกับสิ่งที่มังกรดำกล่าว

เวลานี้ หลินเฟิงรู้สึกได้ว่ามีบางสิ่งกำลังพุ่งเข้ามาหาเลยลืมความรู้สึกแปลกๆในทะเลสาบไป

มู่ซินซินถูกหลินเฟิงอุ้มบินออกมาจากทะเลสาบอย่างกะทันหันจนทำให้เปลือกหอยที่เธอเก็บหล่นเกลื่อนกลาดอยู่ในทะเลสาบ ฟันเล็กๆและมือของเธอทุบไปบนหน้าอกของหลินเฟิงพร้อมกล่าว " เปลือกหอยของฉัน เธอทำให้เปลือกหอยของฉันตกลงไปหมดแล้ว!"

"ชู่ว์ อย่าเสียงดัง มันอันตราย!" หลินเฟิงเอ่ยเตือน

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฟิง มู่ซินซินจึงหยุดความร้ายกาจแล้วมองไปที่หลินเฟิงอย่างเงียบๆ พร้อมกับร่องรอยแห่งความกังวลและอึดอัดในดวงตา

"สิ่งที่เหนือระดับ SS! กำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้ว! " มังกรดำบอก

"ใช่ ฉันก็รู้สึก! สัตว์ร้าย" หลินเฟิงพูดเบาๆจากนั้นก็มีเกล็ดสีดำปกคลุมทั่วทั้งตัวของเขา เขาปกป้องมู่ซินซินไว้ด้านหลังกำลังรอสิ่งที่มีพลังนั้นเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว