RC:บทที่ 455 พาเธอไป

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

"จริงเหรอคะ?" มู่ซินซินกล่าวอย่างมีความสุข

"นี่ถือว่าเป็นไปได้เล็กน้อย แต่ความเป็นไปได้ก็ยังคงน้อยมาก แม้ว่าปรมาจารย์ไป๋เย่าจะมีชื่อเสียงเรื่องระดับความสามารถเล็กน้อยเพราะคนส่วนมากมักจะรู้ถึงทักษะการรักษาที่ยอดเยี่ยมของเขา แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้มีอิทธิพลมากจนทัดเทียมได้กับคู่หมั้นของหนู!" ป้าบิงกล่าว

"คู่หมั้นของเธอคือใครครับ? " เวลานั้น น้ำเสียงที่ดูอ่อนแรงก็เอ่ยอยู่ข้างๆพวกเธอ จากนั้นหลินเฟิงก็ค่อยๆลืมตาของเขาแล้วกล่าวอย่างอ่อนแรง

แม้น้ำเสียงของหลินเฟิงจะอ่อนแรงเป็นอย่างมาก แต่คำพูดของหลินเฟิงกลับดูเย็นชาผิดปกติ แม้จะนอนอยู่บนเตียงและถูกเข็มขัดผ้าห่มอยู่ พวกเขาก็ยังคงได้เห็นความไม่ย่อท้อและดื้อรั้นอยู่ในสายตาของหลินเฟิง

"หลินเฟิง นายตื่นแล้วเหรอ?" เมื่อได้ยินเสียง มู่ซินซินก็รีบปรี่เข้าไปหาหลินเฟิงแล้วช่วยเขาลุกขึ้นพิงหัวเตียง

สายตาของหลินเฟิงจับจ้องมาที่เธอและกล่าว "ใครคือคู่หมั้นของเธอ?"

"ฉัน..." มู่ซินซินมองไปที่ดวงตาของหลินเฟิงและรู้สึกลำบากใจ ลำบากใจลึกๆ

"เป็นสิบตระกูลผู้นำ นายท่านน้อยของตระกูลหลง หลงอ้าวเทียน! ฉันไม่รู้ว่าเธอเคยได้ยินไหม? " มู่ซินซินไม่ได้กล่าว แต่เป็นป้าบิงที่อยู่ใกล้เขาพูดออกมา

"หลงอ้าวเทียน?" เมื่อได้ยิน หลินเฟิงก็รีบรวมความคิดที่กระจัดกระจายของเขา

นั่นคือตอนที่อยู่ในป่าดึกดำบรรพ์ หลินเฟิงได้เห็นร่างทรงพลังที่เป็นเด็กหนุ่มที่ถูกจัดอยู่ในสามลำดับสูงสุด

"ทำไม นายกลัวแล้ว? ถ้านายกลัวก็ไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เลยนะ อย่ามาข้องเกี่ยวกับซินซินถ้าไม่อยากจบชีวิตของนาย!" ป้าบิงกล่าว

"ป้าบิง หยุดพูดนะ!" มู่ซินซินที่เห็นอย่างนี้ก็รีบเอ่ยเตือนเธอ

แต่ทว่า หลินเฟิงกลับมองไปที่ป้าบิงอย่างหนักแน่นและกล่าว "ไม่ต้อง ปล่อยให้เธอพูดออกมา!"

"ดี งั้นฉันจะพูดต่อ! ในฐานะผู้ใช้พลัง ไม่มีใครที่จะไม่รู้จักสิบตระกูลผู้นำ และตระกูลหลงก็เป็นที่จดจำว่าเป็นตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดในทั้งสิบตระกูล คู่หมั้นของเธอก็คือผู้สืบทอดในอนคตของตระกูลหลง หลงอ้าวเทียน

"แม่ของซินซินมาจากตระกูลหลง เช่นเดียวกับพ่อของซินซินก็มาจากตระกูลเจ้าสัวที่มีตำแหน่งทางการทหาร หรืออาจกล่าวได้ว่าครึ่งหนึ่งของที่ดินของพ่อของมู่ซินซินก็ได้มาจากตระกูลหลง ดังนั้นนายคิดว่านายจะยังมีโอกาสอยู่ไหมล่ะ?" ป้าบิงกล่าว

หลินเฟิงที่ได้ยินอย่างนั้นก็เงียบไป เขาไม่ได้คิดว่าจะได้เห็นสิ่งต่างๆปนเปกันอย่างทีเขาคาดไม่ถึง

"ทำไมนายไม่พูดอะไรเลยล่ะ? ฉันเข้าใจว่านายกำลังกลัวอยู่ใช่ไหม? " ป้าบิงกล่าว

แต่ทว่าขณะที่เธอเอ่ยจบ ทั่วทั้งร่างของหลินเฟิงก็แผ่พลังออกมาอย่างเข้มข้น วินาทีนั้น ดูเหมือนหลินเฟิงจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแล้วกล่าว: "กลัว? ฉันกลัวนกเหรอ นั่นก็แค่บ้านของมังกร? ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะถอดเขาออกจากสิบตระกูลผู้นำเอง

เสียงที่กล่าวออกมาทั้งลึกล้ำและหนักแน่นพร้อมด้วยความกดดัน ราวกับว่าเป็นอีกคนที่กำลังพูดอยู่ในร่างของหลินเฟิง

เหตุการณ์นี้ทำให้มู่ซินซินและป้าบิงต่างก็ตกตะลึง โดยเฉพาะป้าบิงที่ในตอนนั้นเธอรับรู้ได้ถึงพลังจนตัวสั่นสะท้าน ดูเหมือนว่าตราบใดที่เขาต้องการ เขาก็สามารถข้ามผ่านตัวเองไปได้

ในจิตของหลินเฟิง: "มังกรดำ นายตื่นแล้วเหรอ?"

"ขอรับนายท่าน ข้าขออภัยที่ข้าไม่ได้ตื่นในตอนนั้น ข้าทำให้ท่านได้รับบาดเจ็บ!" น้ำเสียงที่ทั้งล้ำลึกของมังกรดำดังขึ้นในจิตของหลินเฟิง

หลินเฟิงเอ่ย: "ไม่เป็นไร นายก็ตื่นขึ้นมาแล้ว อีกอย่าง ทำไมเมื่อกี้พอได้ยินเรื่องตระกูลหลงถึงโมโหขึ้นมาล่ะ?"

ขณะที่ป้าบิงกล่าวถึงตระกูลหลงขึ้นมา มังกรดำจังได้ตื่นขึ้นมาอย่างกะทันหันแล้วก็เริ่มพูดจนทำให้มู่ซินซินกับป้าบิงกลัวขึ้นมา

"ทำไมตระกูลหลงถึงตั้งชื่อว่ามังกรนั่นก็เพราะพวกเขาจับและกักขังลูกหลานมังกรมาหลายชั่วอายุ สกัดเลือดของเผ่าพันธุ์มังกรมาทดลองและฉีดเข้าไปในตัวลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์สูง ทำให้พวกเขาตื่นขึ้นมาในสายเลือดของตระกูลหลง เป็นเพราะอย่างนี้ พลังของพวกเขาจึงแข็งแกร่งกว่าตระกูลอื่นๆ จนถูกจัดเป็นลำดับแรกในสิบตระกูลผู้นำ!" มังกรดำอธิบาย

"ฉันเข้าใจแล้ว!" เมื่อได้ฟังเช่นนี้ หลินเฟิงเลยเข้าใจว่าทำไม

"เนื่องด้วยเหตุนี้ จำนวนประชากรมังกรของพวกเราจึงดิ่งลงอย่างสุดขีดในพันปีที่ผ่านมาและหนึ่งในสามของพวกเราก็ถูกจับหรือฆ่าโดยตระกูลหลง!" มังกรดำกล่าวอีกครั้ง

"นอกจากนี้ นายท่านยังจำชายชุดดำลึกลับคนนั้นได้ไหม? เขาจะต้องเป็นคนในตระกูลหลงอย่างแน่นอน ในตอนที่เขาสู้กับข้า เขาไม่ได้ใช้ทักษะพิเศษหรือทักษะต่างๆของตระกูลหลงเลย! " มังกรดำกล่าว

หลินเฟิงไม่เคยคิดเลยว่ามังกรดำกับตระกูลหลงจะมีความเกลียดชังผูกพันกันมานาน ดูเหมือนว่ามันกับตระกูลหลงจะถูกลิขิตมาให้เป็นคู่แค้นกัน

"หลินเฟิง หลินเฟิง นายเป็นอะไรรึเปล่า?" มู่ซินซินที่เห็นหลินเฟิงเอ่ยอย่างนั้นออกมา หลังจากที่หยุดแผ่พลังออกมาแล้วเธอจึงรอสักครู่แล้วค่อยเรียกชื่อของเขาออกมา

"โอ้ โอ้ ไม่มีอะไร! ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร ฉันจะไม่ยอมให้เขาแยกเราออกจากกัน! " หลินเฟิงพูดออกมาตามหลังราวกับคำกล่าวหลังมื้ออาหาร

ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงไม่ได้คิดถึงหลินเฟิงแบบป้าบิง ในตอนที่เธอเห็นท่าทางของหลินเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกๆในใจ

"อื้มมมม!" มู่ซินซินพยักหน้าแล้วทั้งสองคนก็กอดกัน

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปราวพริบตา หลินเฟิงและพวกเธออยู่ที่นี่นานหนึ่งสัปดาห์แล้ว

ในวันนั้น หลินเฟิงเดินออกมาจากโรงแรมและมองไปยังพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้นอยู่ด้านนอก ในใจของเขานั้นสดใส พระอาทิตย์เป็นสีแดงและใบหน้าของเขาเพียงครึ่งเดียวได้ถูกเปิดเผย มันไม่ได้เป็นประกายหรือสว่างสดใสนัก

"นายตื่นแล้วเหรอ นายอย่าคิดว่าร่างกายของนายแข็งแกร่งนักสิแค่สัปดาห์เดียวก็ฟื้นตัวสมบูรณ์แล้ว " ป้าน้ำแข็งที่ยืนอยู่ตรงระเบียงกำลังมองดูพระอาทิตย์ขึ้น หันหลังไปมองหลินเฟิงแล้วเริ่มพูด

"ผมนอนตลอดเวลาไม่ได้หรอก" หลินเฟิงกล่าว

"ตอนนี้เธอจะทำอะไรต่อไป?" ป้าบิงถาม

"ผมจะพาซินซินจากไป!" หลินเฟิงกล่าว

แต่ทว่าป้าบิงที่ได้ฟังกลับหัวเราะแล้วกล่าว "พาเธอไป? ที่ไหนล่ะ? หนีตามกันไป? "

หลินเฟิงไม่ได้ตอบ ได้แต่มองดูพระอาทิตย์ขึ้นอย่างเงียบๆ ในเวลานี้พระอาทิตย์ได้เปิดเผยออกมาเต็มดวงราวกับจานสีแดงใหญ่ที่กำลังแขวนอยู่บนท้องฟ้า

"ฉันจะพาซินซินกลับวันนี้!" ป้าบิงกล่าว

"อะไรนะ?" เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินเฟิงก็ขมวดคิ้ว

"เราออกมาได้สัปดาห์นึงแล้ว ที่จริงมีอีกข่าวที่ฉันลืมบอกเธอ อีกหนึ่งเดือนจะถึงเวลาที่เธอต้องแต่งงานกับหลงอ้าวเทียน นายน้อยแห่งตระกูลมังกร" ป้าบิงบอก

"อะไรนะ?" ขณะที่หลินเฟิงได้ยินคำพูดของป้าบิง เขาก็ไม่พอใจขึ้นมา พลังที่น่ากลัวและแข็งแกร่งจึงได้ระเบิดขึ้นมาอย่างทันทีจนทำให้ป้าบิงทั้งช็อคและตกใจกลัว

"เกิดอะไรขึ้น?" ป้าบิงตกตะลึงขึ้นมาในใจ!

ป้าบิงตกใจกลัวและสงสัย ในตอนก่อนหน้าที่เธอกับหลินเฟิงต่อสู้กัน หลินเฟิงไม่ได้มีพลังที่แข็งแกร่งอย่างนี้ หากเวลานั้นเขามีพลังที่แข็งแกร่งอย่างนี้ก็คงจะไม่ถูกเธอทำให้บาดเจ็บเมื่อไม่กี่วันก่อน

"ฮึ่ม ผมจะพาซินซินไปกับผมวันนี้เลย ใครก็หยุดผมไม่ได้หรอก..."