CF:บทที่ 754 พลังงานที่รั่วไหล

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 754 พลังงานที่รั่วไหล

 

ในระบบซองแดง, อู๋ฮ่าวเหรินได้พูดขึ้นมา "ใครก็ได้ช่วยกลับไปดูที่โลกให้ทีและช่วยผมดูหน่อยว่าที่ทะเลบริเวณนี้นั้นมีสตาร์เกทแปลกๆอยู่ในใต้ทะเลหรือไม่?"

 

"สตาร์เกท, ในยุคของคุณเนี่ยนะ, เกิดอะไรขึ้นที่โลกกันแน่?" คนขุดแร่พูดขึ้นมาอย่างประหลาดใจ

 

"ใช่ครับ และตอนนี้กำลังมีปัญหาเกิดขึ้นด้วย"

 

"ดูเหมือนว่าในยุคของคุณนั้นจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงแล้วสินะ" สมองแสงพูดขึ้นมาบ้าง "ถ้ามีประตูนั้นอยู่ในโลกของพวกเราล่ะก็, มันคงได้เป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่เลยล่ะ"

 

นักวิจัยที่จู่ๆก็พูดขึ้นมา "ผมสามารถพูดยืนยันได้เลยว่า, ไม่มีสตาร์เกทอยู่ที่โลกด้านนี้ครับ, บางทีต่อให้มันเคยมีเมื่อก่อน, แต่ตอนนี้มันได้หายไปแล้วครับ"

 

สุดหล่อโคตรเจ๋งก็ได้พูดขึ้นมา "ไม่มีสตาร์เกทอยู่บนโลกหรอก, ยิ่งไปกว่านั้นทะเลที่คุณพูดถึงน่ะ มันไม่มีมานานมากแล้ว, ในสมัยก่อนได้มีสงครามเกิดขึ้นบนโลกและมีสถานที่หลายแห่งที่ถูกทำลายไปมากมายทำให้มีการเกิดการเปลี่ยนแปลงของผิวโลกไปอย่างมาก"

 

"แปบนึงนะ, เดี๋ยวผมจะลองถามดูให้นะ" เจ้าแห่งเรดาร์จู่ๆก็พูดขึ้นมา

 

"เจ้าแห่งเรดาร์, คุณจะไปถามเทพสงครามอย่างงั้นเหรอ?"

 

"ใช่แล้ว, เทพสงครามนั้นมีสิทธิในการตรวจสอบข้อมูลในยุคนั้นได้"

 

ในอนาคตนั้น, เมื่อเจ้าแห่งเรดาร์ได้พูดถามเทพสงครามเกี่ยวกับสตาร์เกท, เขาก็ตอบตกลงจะช่วยเหลือ

 

ตัวตนของอู๋ฮ่าวเหรินนั้น, เทพสงครามนั้นรู้ถึงตัวตนของเขามานานมากแล้ว, นอกจากนี้อู๋ฮ่าวเหรินยังได้เคยช่วยเขาในการหาข้อมูลของตระกูลหลิงในยุคนั้นด้วย

 

ครึ่งชั่วโมงต่อมา, เจ้าแห่งเรดาร์ก็พูดขึ้นมา "ไม่พบ, ไม่พบข้อมูลเกี่ยวกับสตาร์เกทในโลกเลย"

 

"ดูเหมือนว่าจะมีอะไรที่เปลี่ยนไปจริงๆ"

 

ในเวลานี้นักวิจัยก็พูดขึ้นมา "ผมลองหาข้อมูลมาให้คุณอ้างอิงจากสถานการณ์ของสตาร์เกท, แต่ผมก็ไม่พบข้อมูลอะไรที่เกี่ยวกับสตาร์เกทอันนี้เลย, หรือให้พูดก็คือในโลกฝั่งนี้ไม่มีประตูแบบนั้นปรากฏอยู่เลย"

 

"น่ากลัวว่าจะเป็นอันตราย, คุณจะต้องหาทางทำลายประตูนั้นแล้วล่ะ" พ่อค้าพลังงานพูดขึ้นมา

 

"เป็นความคิดที่แย่มาก, คุณคิดว่าประตูนั่นมันเป็นของเล่นรึไง, ที่นึกอยากจะทำลายก็ทำลายได้ตามต้องการน่ะ" มนุษย์ชุดเกราะพูดขึ้นมาอย่างดูหมิ่้น

 

"อืม, ผมขอตัวไปศึกษาก่อนนะ, แล้วผมจะมาบอกคุณอีกทีถ้าพบอะไร"

 

ในขณะที่เขากำลังคุยอยู่กับคนในระบบซองแดงอยู่นั้น, กองกำลังหุ่นยนต์ก็ได้ไปถึงเขตน่านน้ำนั้นแล้ว

 

อู๋ฮ่าวเหรินพบว่าร่างกายของสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลที่กลายพันธุ์ไปแล้วนั้นได้ถูกเสริมความแข็งแกร่ง โดยเฉพาะด้านการฟื้นฟูก็พบว่าแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก

 

แผลขนาดใหญ่ที่ถูกตัดออกไปด้วยอาวุธพลังงานสามารถฟื้นตัวคืนมาได้โดยใช้เวลาเพียงแค่นาทีเดียว

 

มีปลาบางชนิดที่ถูกเจาะทะลุร่างกายไป, แต่ก็ยังไม่ตาย

 

อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกสนใจสถานการณ์นี้มาก, เขารู้สึกว่าประตูนั้นจะต้องเป็นอะไรที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ

 

"นี่คือผลการวิเคราะห์จากเนื้อปลาพวกนี้ค่ะ, ในร่ายกายของปลาที่กลายพันธุ์พวกนี้, พบค่ากัมมันต์พลังงานที่สูงมากค่ะ" จี้กล่าว

 

"อืม, แล้วกัมมันต์พลังงานนี้ไม่ใช่สิ่งที่ออกมาจากตัวประตูเองอย่างงั้นเหรอ?"

 

"ไม่ใช่ค่ะ, พลังงานที่อยู่ในประตูนั้นทรงพลังยิ่งกว่ากัมมันต์พลังงานนี้อีกครั้ง, ซึ่งมันทรงพลังยิ่งกว่ายาปรับปรุงยีนส์ที่พวกเราผลิตขึ้นมาอีกค่ะ"

 

อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาเมื่อได้ยินว่ามันทรงพลังยิ่งกว่ายาปรับปรุงยีนส์เสียอีก

 

แต่ก็ยังไม่มีอะไรยืนยันว่าจะสามารถใช้พลังงานนี้ในการเสริมความแข็งแกร่งของมนุษย์ได้

 

"ทำการวิเคราะห์หาผลเสียของพลังงานนี้หรือยัง?"

 

"ยังไม่พบผลข้างเคียงที่เป็นลบค่ะ, จะให้นับค่าตัวเลขที่เพิ่มขึ้นด้วยมั๊ยคะ?"

 

"อืม, สำหรับมนุษย์แล้ว นับรวมไปด้วยจะดีกว่า"

 

มองดูประตูที่อยู่ในวิดีโอ, อู๋ฮ่าวเหรินก็สงสัยว่าจะมีอะไรที่เปลี่ยนไปหรือไม่ถ้าเขาใส่หินพลังงานลงไปในประตู

 

แน่นอนว่า, อู๋ฮ่าวเหรินไม่คิดที่จะทำแบบนั้นจนกว่าเขาจะรู้แน่ชัดเกี่ยวประตูนี้

 

ในปัจจุบันเขาทำได้เพียงแค่กันบริเวณนี้ออกจากกันเพื่อป้องกันเผื่อมีอะไรเกิดขึ้น

 

เมื่อได้ยินเสียงหลิงเมิ่งเสวี่ยเรียกเขามาทานข้าว, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้บอกให้จี้ทำการวิจัยต่อไปก่อนแล้วเดินออกมาจากห้อง

 

มองเห็นเหล่าสาวๆนั่งอยู่ที่โต๊ะ, อาหารนั้นได้จัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว อูฮ่าวเหรินก็รู้สึกแปลกๆ

 

"มัวแต่มองอะไรอยู่ล่ะ? ไปล้างมือแล้วมาทานข้าวสิ" หลิวหมิงเยี่ยพูดโดยมีตะเกียบอยู่ในมือ

 

"โอ๊ะ, จริงด้วย, ผมขอตัวก่อน"

 

เมื่อเห็นว่าอู๋ฮ่าวเหรินกำลังจะเดินออกไป

 

หลิวหมิงเยี่ยก็พูดขึ้นมา "ช่างเย็นชาจริงๆเลยนะ"

 

เมื่อหลิวเม่ยหรูได้ยินที่หลิวหมิงเยี่ยพูด, พวกเธอก็ยิ้มออกมา

 

เซี่ยเสวี่ยก็พูดขึ้นมา "คุณจะใช้วิธีการนั้นจริงๆเหรอ"

 

"ฉันไม่ใช้วิธีการอะไรสักหน่อย, ถึงฉันอยากทำก็เถอะ"

 

โจ้วหลานก็พูดขึ้นมา "เอาเถอะ, กลับมาแล้วได้แล้วเร็วเข้า นั่งลงแล้วทานอาหาร"

 

อาหารมือนี้ทำให้อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกกระอักกระอ่วน, เขารู้สึกได้ตลอดว่าสายตาของพวกเธอนั้นมีอะไรไม่ชอบมาพากล

 

หลังจากที่ทานมื้อค่ำเสร็จ, อู๋ฮ่าวเหรินก็นั่งลงและถามหลิวเม่ยหรู "พี่เม่ยหรู, พี่ยังพัฒนาดาวสายรุ้งอยู่ใช่ไหมครับ?"

 

"อืม, ก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษล่ะนะ"

 

หลิวหมิงเยี่ยจู่ๆก็ถามขึ้นมา "เมื่อไรที่คุณจะพาพวกเราไปที่สหพันธรัฐจักรวาลบ้างล่ะ?"

 

"คุณอยากที่จะไปสหพันธรัฐงั้นเหรอ?"

 

"แน่นอน, ฉันอยากไปเห็นมนุษย์ต่างดาวบ้างน่ะสิ"

 

"อีกไม่นาน, ผมจะพาพวกคุณไปสหพันธรัฐแน่นอน"

 

อู๋ฮ่าวเหรินก็กำลังนึกถึงการพัฒนาเขตดาวใหม่ที่เพิ่งค้นพบขึ้นมาอยู่นั้น, ซึ่งเขาเองก็จำเป็นที่จะต้องไปที่นั่นเหมือนกัน

 

หลังจากที่พูดคุยอยู่กับพวกเธอสักพัก, อู๋ฮ่าวเหรินก็แยกตัวออกไปและเดินทางไปที่บริษัท

 

จริงๆแล้ว, ถึงเขาจะบอกว่ามาที่บริษัทนั้น, แต่ก็ไม่มีงานอะไรให้เขาทำ, แต่การอยู่กับพวกเธอมันทำให้เขารู้สึกอึดอัด

 

ถ้ามันเป็นเมื่อก่อนเขาก็คงไม่รู้สึกอะไร, แต่ในเวลานี้ประตูกระดาษได้ถูกแทงทะลุเข้ามาแล้ว, มันทำให้เขารู้สึกผิดไปพร้อมๆกัน

 

หลิงเหยานั้นกำลังยุ่งอยู่กับการเรียนรู้จากชาวซีซาร์

 

เหล่าทหารซีซาร์ที่โม่เก๋อได้พามานั้นไม่ได้กลับไปที่รูหนอนพร้อมกับเขาด้วย, แต่ยังอยู่ที่ระบบสุริยะนี่

 

อู๋ฮ่าวเหรินจึงได้ขอให้พวกเขาช่วยฝึกทหารมนุษย์ให้

 

เจ้าคนอวดดีพวกนั้นก็ได้เชื่อฟังมากขึ้นหลังจากที่พวกเขาได้แข่งกับพวกชาวซีซาร์ในเกมจำลอง

 

"จี้, การสร้างยานแม่ของพวกเราเป็นอย่างไรบ้าง?"

 

ไม่นานนัก, ภาพของสถานีอวกาศขนาดยักษ์ก็ปรากฏขึ้นบนจอต่อหน้าของอู๋ฮ่าวเหริน

 

สถานีอวกาศที่มีขนาดเกือบครึ่งหนึ่งของโลกนั้น มียานรบขนาดมหึมาจอดอยู่

 

"อุปกรณ์หลักทั้งหมดกำลังอยู่ในการประกอบและสามารถนำไปใส่เพื่อใช้งานได้, นอกจากนี้ในปัจจุบัน, มียานแม่อีก 3 ลำที่อยู่ฐานการผลิต, ซึ่งน่าจะแล้วเสร็จเร็วๆนี้"

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูยานแม่และพูดขึ้นมาอย่างปวดหัว "เจ้าสิ่งนี้ถูกสร้างขึ้นมาโดยยึดตามมาตรฐานของมนุษย์เป็นหลักแต่กลับต้องใช้โดยทหารของชาวซีซาร์, ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องดีเลย, แต่ปัญหาคือมนุษย์ในปัจจุบันยังไม่มีความสามารถพอที่จะใช้งานยานแม่ได้เลย"

 

ยานแม่เหล่านี้สร้างขึ้นมาล้ำสมัยมาก, แต่น่าเสียดายที่ยานแม่เช่นนี้มนุษย์นั้นยังไม่สามารถใช้การได้

 

ที่ฐานผลิตยานอวกาศในทางช้างเผือก, กำลังทำการผลิตยานรบจำนวนมากขึ้นมาอยู่

 

เดิมที, ทั้งหมดนี้เขาได้เตรียมเพื่อมนุษยชาติ แต่น่าเสียดายที่ยังมีบุคลากรด้านยานรบไม่มากนักในปัจจุบัน

 

เขาจึงได้ไปดูป้อมปืนที่กำลังสร้างอยู่รอบๆระบบสุริยะและพบว่าการป้องกันในขั้นแรกนั้นได้สร้างเสร็จสิ้นไปแล้ว

 

ในอนาคต, มันจะไม่จำเป็นที่จะต้องจับศัตรูขังในระบบเกราะป้องกันแล้วค่อยส่วนกลับอีกต่อไป

 

"น่าเสียดายนะที่ยังไม่มีศัตรู, ไม่อย่างนั้นพวกเราคงได้ทดสอบพลังของป้อมปืนพวกนี้ไปแล้ว"

 

"บางทีคุณอาจจะได้จะทดสอบอาวุธพวกนี้แล้วล่ะค่ะ" จู่ๆจี้ก็พูดขึ้นมา

 

"หืม, มีศัตรูมาบุกโจมตีพวกเราอย่างงั้นเหรอ?"

 

จี้ได้ฉายภาพขึ้นจอ, และพบว่ามียานอวกาศจำนวนมากอยู่ในภาพนั้น

 

อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกอึ้งไปชั่วขณะและตะโกนขึ้น "มันจะบังเอิญไปแล้วว้อย"