SC:บทที่ 29 ลูกพี่เฉิน

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

SC:บทที่ 29  ลูกพี่เฉิน

 หลินเฉิง ทำได้แค่เพียงส่ายหัวเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเขา เขาควรที่จะคิดหาวิธีที่จะรวบรวมเสบียงเหล่านี้มากกว่า ทันใดนั้นชายที่อยู่ในโกดังก็เดินมาหลังกล่องไม้ซึ่ง หลินเฉิง ซ่อนตัวอยู่ เมื่อเขาได้เห็นว่ามีชายคนหนึ่งอยู่ด้านหลังเขาพยายามที่จะอ้างปากตะโกนออกมา  หลินเฉิง พุ่งไปปิดปากของเขาทันที ชายคนนั้นต้องการที่จะขัดขืน หลินเฉิง กระแทกเข่าใส่ท้องของชายคนนั้น มันทำให้ชายคนนั้นคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเจ็บปวดจากนั้น หลินเฉิง ชี้ปืนไปที่ศีรษะของชายคนนั้นและพูดว่า

“ยืนขึ้นช้าๆและพูดกับคนด้านนอกทำตามที่ผมสั่ง!” หลินเฉิง พูดเบาๆ

ชายคนที่โดนเขาไปก่อนหน้านี้เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดเขาเกือบที่จะอาเจียนออกมาเพราะแรงกระแทก ในเวลานี้ที่ศีรษะของเขามีกระบอกปืนจ่ออยู่ แม้ว่าใบหน้าของเขาจะบิดเบี้ยวแต่เขาก็ไม่กล้าต่อต้านเขาพยายามลุกขึ้นด้วยความเจ็บปวดและพยายามพูดกับคนที่อยู่ด้านนอกอย่างกับปกติ

เมื่อเห็นว่าชายคนนี้ทำตามคำสั่ง  หลินเฉิง พยักหน้าด้วยความพึงพอใจเขานำปืนมาจ่อที่หลังของชายคนนั้นและส่งสัญญาณให้เขาไปด้านหน้าในขณะที่ตัวเขา หลินเฉิง เองนั้นซ่อนอยู่ด้านหลัง พวกเขาทั้งสองคนค่อยๆเดินออกจากโกดัง

ชายที่อยู่ด้านนอกนั่งอยู่บนเก้าอี้เขากำลังกินไก่ย่างที่บรรจุอยู่ในถุงสูญญากาศ และเมื่อเขาเห็นว่าชายที่เข้าไปในโกดังก่อนหน้านี้ออกมามือเปล่าการแสดงออกของเขาเปลี่ยนแปลงไปทันทีเขาต้องการที่จะสาปแช่งชายคนนั้น

แต่ก่อนที่เขาจะทันพูดอะไรออกมาลำคอของเขาก็ถูกบีบโดย หลินเฉิง ที่ออกมาจากด้านหลังของชายอีกคน

จากนั้นก็มีเสียง

“แกร็ก!”

และชายคนนั้นก็ไม่สามารถส่งเสียงใดๆออกมา  หลินเฉิง รีบหันมาด้านหลังอย่างรวดเร็วและเล็งปืนไปที่ชายคนก่อนหน้านี้ที่พยายามจะหลบหนี

“ถ้านายยังวิ่งหนี ฉันจะยิง!”

ปากกระบอกปืนชี้ไปที่หัวของชายคนนั้น เมื่อชายคนนั้นเห็นว่าปากกระบอกปืนยังคงชี้มาที่หัวของเขาการแสดงออกของเขาหดหู่แทบจะร้องไห้

“ลูกพี่...คุณจะเอาอะไรก็เอาไปเถอะ ผมสัญญาว่าจะไม่ส่งเสียง และรอจนกว่าคุณจะออกไปจากที่นี่!”

 หลินเฉิง ไม่ได้ตอบอะไรจากคำพูดของชายคนนี้เขาส่งสัญญาณให้ชายคนนี้หมอบลง จากนั้น หลินเฉิง เหวี่ยงแขนขวาเพื่อส่งคนที่ หลินเฉิง ทำให้สลบก่อนหน้านี้ลงไปนอนราบใกล้กับชายที่กำลังหมอบอยู่

หลังจากนั้น หลินเฉิง ถามคำถามชายคนนั้นว่า

“ผมจะถามคำถาม และนายมีหน้าที่ตอบ อย่าพูดเรื่องไร้สาระอย่างนั้นจุดจบจะเหมือนกับชายคนนี้ เข้าใจไหม?”

เมื่อมองดูเพื่อนที่กำลังหมดสติ ชายคนนั้นกลืนน้ำลายและพยักหน้าเขาพยายามตั้งใจฟังคำถามของ หลินเฉิง

“ ก่อนอื่น ในซุปเปอร์มาเก็ตนี้มีกี่คน?  ข้อ  2 คลัง สินค้าที่ใช้เก็บอาหารอยู่ที่ไหน?  ข้อ 3 ใครคือลูกพี่เฉิน? ข้อ 4  พวกนายมีอาวุธอะไรบ้าง?”

เมื่อได้ยิน หลินเฉิง ถามคำถาม 4 ข้อชายคนนั้นพยายามจัดระเบียบความคิดของตัวเองและตอบอย่างรวดเร็วว่า

“ พวกเรามีคนมากกว่า 40 คน คลังสินค้าที่เป็นอาหารทั้งหมดอยู่ในห้องที่อยู่ถัดจากห้องนอน ซึ่งห้องนอนนั้นเป็นห้องนอนของลูกพี่เฉิน! ลูกพี่เฉินเขาเป็นผู้นำของที่นี่ เขาเป็นตำรวจและมีปืน!”

ตำรวจอย่างนั้นหรอ?

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ หลินเฉิง ขมวดคิ้ว

“ทำไมถึงมีตำรวจอยู่ที่นี่ อย่าบอกนะว่าเขามาที่ซุปเปอร์มาเก็ตเพื่อจะซื้อของพร้อมกับถือปืนมาด้วย!”

“ไม่ใช่เขาไม่ได้มาซื้อของ!ลูกพี่เฉินมาที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตนี้เพื่อรวบรวมวีดีโอวงจรปิดที่เกิดขึ้นในช่วงเช้าของภัยพิบัติ คุณก็รู้ว่าในช่วงเวลานั้น เกิดความโกลาหลและเจ้าของซุปเปอร์มาร์เก็ตได้ขอให้ตำรวจเข้ามาตรวจสอบ พวกเราถูกนำไปรวมตัวกันที่ห้องสอบสวนโดยลูกพี่เฉิน ดังนั้นพวกเราจึงโชคดีที่หนีการปะทุครั้งแรกของภัยพิบัติได้ เขาได้ช่วยชีวิตคนจำนวนมากในช่วงเวลานั้น พวกเราหิวมากและลูกพี่เฉินให้พวกเราออกจากห้องสอบสวนเพื่อมาทำความสะอาดศพเดินได้เหล่านี้ แม้ว่าเราจะสูญเสียคนจำนวนมากมายในการกวาดล้างแต่ตอนนี้พวกเราได้ครอบครอง ซุปเปอร์มาเก็ต โดยสมบูรณ์…”

 หลินเฉิง อยากจะถามว่าทำไมตำรวจถึงมาอยู่ที่นี่แต่ชายคนนี้ได้อธิบายทุกอย่างเพียงลมหายใจเดียว

“หลังจากที่ฟังดูเหมือนลูกพี่เฉินของนายจะมีความสามารถมาก?”

“แน่นอน! ลูกพี่เฉินเป็นคนยอดเยี่ยมเขาสามารถนำพาพวกเราผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากและตอนนี้เขาทำให้พวกเราสามารถกินยามเมื่อหิวและทำในสิ่งที่คนธรรมดาทำไม่ได้?”

เมื่อฟังชายคนนี้พูด หลินเฉิง เหมือนมีข้อสงสัยเกี่ยวกับความสามารถของลูกพี่เฉินคนนี้ เมื่อเห็นว่าชายคนนี้ยกยอลูกพี่เฉิน หลินเฉิง จึงพูดเสียดสีว่า

“จริงสิ เกิดอะไรขึ้นกับนักศึกษาหญิงที่ชายคนนั้นพูดถึง?”

ทันทีที่ได้ยิน หลินเฉิง ถามถึงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ชายผู้กำลังตอบเปลี่ยนแปลงสีหน้าทันทีเขาลังเลที่จะตอบแต่หลังจากที่ หลินเฉิง ยกปืนขึ้นอีกครั้งเขารีบตอบทันทีว่า

“ ไม่!เดี๋ยวผมจะพูด...เป็นเพราะผู้ชายที่ช่วยกันกวาดล้าง ศพเดินได้เหล่านี้คิดว่าผู้หญิงนั้นไม่ได้มีส่วนร่วมในการช่วยเหลือในการเก็บกวาดใดๆเลยแถมพวกเธอยังกินไม่น้อยกว่าพวกผู้ชายดังนั้นพวกเขาต้องการ….แค่ต้องการให้ผู้หญิงเหล่านั้นมีส่วนช่วยเหลือเล็กน้อยด้วยการ….ปลดปล่อย”

“แต่ลูกพี่เฉินไม่เห็นด้วยในตอนแรก แต่ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อวานนี้เขากลับเปลี่ยนความคิด แต่คุณได้โปรดมั่นใจผมยังไม่ได้ทำอะไรพวกเธอ ผมไม่ต้องการที่จะนอนกับพวกเธอจริงๆ!”

เมื่อฟังคำตอบของชายคนนั้น หลินเฉิง รู้สึกเบื่อเล็กน้อย เขาถามคำถามนี้อย่างไม่ตั้งใจและเขาก็รู้ว่านี่คือวิถีชีวิตของผู้คนหลังจากเกิดจุดสิ้นสุดของโลก แต่เรื่องเหล่านี้มันเกี่ยวอะไรกับเขา?เมื่อคิดได้ดังนั้น หลินเฉิง ก็ไม่สนใจอีกต่อไปและถามคุณว่า

“ในเมื่อพวกนายมีมากกว่า 40 คนแล้วทำไมจึงมีพวกนายเพียง 2 คนเท่านั้นที่มาที่นี่”

เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง ไม่ได้ถามคำถามเกี่ยวกับผู้หญิง ชายคนนั้นตอบอย่างรวดเร็วด้วยความโล่งอกว่า

“ลูกพี่เฉินให้พวกเราทั้งคู่คอยปกป้องคลังสินค้าแห่งนี้ คลังสินค้าในซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งนี้ทุกแห่งจะได้รับการปกป้องของทีม!”

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ หลินเฉิง พูดไม่ออก ลูกพี่เฉินคนนี้มีความสามารถจริงๆ เขาไม่เพียงแค่สามารถรวบรวมผู้คนในซุปเปอร์มาเก็ตแห่งนี้เท่านั้นแต่ยังสามารถจัดระเบียบให้คนเหล่านี้เก็บกวาดซอมบี้ที่อยู่ด้านในและยังมอบหมายหน้าที่ให้กับคนเหล่านี้ด้วย มันดูเหมือนกับการสร้างอาณาจักรเล็กๆ! ถ้า หลินเฉิง ยังคงต้องการบางอย่างในซุปเปอร์มาเก็ตเขาคงต้องขัดแย้งกับคนเหล่านี้อย่างแน่นอน แล้วเมื่อไม่สามารถหลีกเลี่ยงการขัดแย้งนี้ได้เขาคงต้องสู้ซึ่งๆหน้า อย่างไรก็ตามเขามีปืนอยู่ในมือ ไม่มีใครสามารถที่จะขัดขวางเขาได้ เขากังวลเพียงปืนที่อยู่ในมือของลูกพี่เฉินเท่านั้น…

 หลินเฉิง ส่ายหัวเขาไม่คิดที่จะหลีกเลี่ยงหรือซ่อนตัวอีกต่อไปเขาได้เปรียบฝ่ายตรงข้ามเพราะเขาได้รับยาเสริมสร้างร่างกายก่อนหน้านี้!เมื่อคิดได้ดังนั้น หลินเฉิง ก็ให้ชายคนนั้นลุกขึ้นและบอกให้เขาไปหาลูกพี่เฉิน

เมื่อชายคนนั้นค้นพบว่า เขาไม่เพียงแต่เป็นอิสระแต่สามารถมองหาคนช่วยเหลือได้ เมื่อเขาเห็นว่า หลินเฉิง เอาปืนเก็บ เขารีบมุ่งหน้าไปหาลูกพี่เฉินทันที

เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นรีบหลบหนีไป หลินเฉิง ได้แต่แอบมองดูถ้าเขาเดาไม่ผิดคนที่จะมาหาเขาไม่ได้มีเพียงลูกพี่เฉินอย่างแน่นอน!

---------------------------------