RC:บทที่ 367 กองกำลังรักษาดินแดนแห่งชาติ

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

RC:บทที่ 367 กองกำลังรักษาดินแดนแห่งชาติ

ตอนที่เขากำลังสู้อย่างหนัก แต่อยู่ดีๆหลินเฟิงก็เลิกต่อสู้ และจากนั้นชาวญี่ปุ่นก็ม้วนกลับไปกับพื้นดิน

ในเวลาต่อมาคนญี่ปุ่นรู้ว่าพวกเขาสู้ไม่ได้และต้องการที่จะหนี แต่เมื่อเขาเริ่มที่จะหนี เขาก็ไม่รู้เลยว่าหลินเฟิงมาโผล่อยู่ตรงหน้าเขาตั้งแต่เมื่อไร

ชายผู้นั้นสะดุ้งตกใจและมีดยาวของเขาก็ฟาดออกไปอย่างส่งเดช แต่หลินเฟิงก็เหมือนบอลลูนที่หลบทุกการโจมตี

ครึ่งวันต่อมา ชายชาวญี่ปุ่นเหนื่อยและหอบมาก เขาไม่สามารถถือมีดยาวได้แล้ว เขาเห็นแค่เพียงว่าตัวเองวางมีดยาวลงที่พื้นและหอบหายใจอย่างหนัก

"ทำไมถึงฟันไม่โดนเลยล่ะ?”

ในเวลานี้ เสียงที่ดังราวกับเสียงผีของหลินเฟิงก็ดังขึ้นมาในใจของเขา เขาหันหลังกลับและเห็นว่าหลินเฟิงอยู่ข้างๆ กำลังมองเขาอย่างขำๆ

เมื่อเห็นฉากนี้ชาวญี่ปุ่นก็เข้าใจแล้วว่าตัวเองกำลังได้พบกับชายที่เหนือกว่า

ในเวลาต่อมา เขาจับมีดแน่น แล้วหายตัวไปอีกครั้ง เมื่อเขาปรากฏตัวเขาอยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตร เขามองย้อนกลับไปในสถานที่ที่หลินเฟิงเคยอยู่  แต่กลับไม่เห็นอะไรเลย

ระหว่างที่เขากำลังสงสัยอยู่นั้น เสียงเงียบของหลินเฟิงก็ได้ขึ้นมาในหูเขาอีกครั้ง เขาพูดว่า "มองหาอะไรอยู่เหรอ? กำลังหาฉันอยู่หรือเปล่า?”

"แปด ... " ก่อนที่นินจาญี่ปุ่นจะพูดจบ เขาก็เห็นกำปั้นขนาดใหญ่บนใบหน้าของตัวเอง

ปัง!

เสียงอู้อี้ดังขึ้น มีรอยหมัดขนาดใหญ่แสดงอยู่ที่หน้าของนินจาญี่ปุ่น ร่างทั้งร่างลอยไปไกลและที่สุดก็ตกลงบนสนามหญ้าที่ห่างออกไปไกล

พร้อมกันนั้น ในที่สุดผู้ที่ไล่ตามก็กลับมาและจู่โจมเขาอีกครั้ง  เขาก็มีกริชอยู่ในมือและกระโดดเข้าใส่ กริชจ่ออยู่ที่คอของนินจาญี่ปุ่นและตะโกนว่า "อย่าขยับไม่งั้นนายตาย!"

นินจาญี่ปุ่นรู้สึกกลัวมีดที่จ่อคออยู่ จนไม่กล้าที่จะตอบโต้ จึงทำได้แค่เพียงเงยหน้าขึ้นมอง

หลินเฟิงเดินกอดอกค่อยๆเดินเข้ามาช้าๆ

เมื่อคนญี่ปุ่นเห็นสิ่งนี้เขาก็ตกใจกลัว ทันใดนั้นเขาก็กัดลิ้น จากนั้นดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีขาวและก็หมดลมหายใจไป เขาฆ่าตัวตายด้วยการกัดลิ้น!

เมื่อเห็นฉากนี้หลินเฟิงตกใจมาก เขาตั้งใจไว้ว่าจะตายแบบนี้งั้นเหรอ? หลินเฟิงตั้งใจที่จะเค้นข้อมูลที่เป็นประโยชน์จากปากเขา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้ซะแล้ว

"บ้าเอ๊ย เขาฆ่าตัวตาย!" เขาเห็นว่าผู้ไล่ตามพูดออกมาด้วยความโกรธในจิตใจพร้อมด้วยความสงสารบนใบหน้า

ในเวลานี้ผู้ติดตามยังเห็นหลินเฟิงเดินมาช้าๆ เขาจึงปล่อยเรื่องนินจาญี่ปุ่นไป แล้วเดินมาหาหลินเฟิงพร้อมทั้งพูดว่า "ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันไว้!"

หลินเฟิงมองดูเขาและไม่พูดอะไร หลังจากคิดอยู่ซักพักเขาก็พูดออกมาว่า "นายเป็นใครและชื่ออะไร?”

"ฉันชื่อลูหยู ฉันเป็นสมาชิกของสมาคมป้องกันราชอาณาจักร!" ผู้ไล่ตามตอบออกมา

เมื่อหลินเฟิงได้ยินสิ่งนี้เขาก็ตกใจและพูดว่า "สมาคมป้องกันราชอาณาจักรคืออะไร?"

ชายคนนั้นมองหลินเฟิงแปลกๆและคิดว่าหลินเฟิงจะรู้เรื่องสมาคมป้องกันแห่งชาติไม่ได้ แต่เขาก็พยายามอธิบาย "สมาคมป้องกันราชอาณาจักรเป็นบุคคลที่เกี่ยวข้องกับสายลับที่ถูกส่งมาจากประเทศอื่นหรือจากบางคนด้วยความสามารถที่แปลก ๆ!"

หลังจากที่หลินเฟิงได้ฟังและวิเคราะห์เรื่องชื่อ เขาก็พูดออกไปว่า "ชายคนที่ตามล่าเมื่อกี้เป็นคนญี่ปุ่น! และเป็นนินจาที่มีชื่อเสียงของญี่ปุ่นใช่ไหม?”

"ใช่!" ลูหยูตอบ

“นายไปเจอคนญี่ปุ่นนี้ได้ยังไง และเรื่องที่นายพูดเมื่อกี้ว่าเขาขโมยพลังวิญญาณของเราล่ะ? เกิดอะไรขึ้น?” หลินเฟิงถามอีกครั้ง

ลูหยูหยุดสักครู่แล้วพูดว่า "เมื่อเร็ว ๆ นี้เราพบว่าพลังทางจิตวิญญาณในพื้นที่ชายฝั่งทะเลกำลังลดลงเรื่อย ๆ แม้แต่สัตว์วิญญาณก็ไม่สามารถรับรู้และไม่สามารถดูดซับได้! พบว่าจังหวัดของเราถูกญี่ปุ่นแทรกซึมเข้ามาเป็นจำนวนมากโดยไม่ตั้งใจ! พวกเขาต่างก็มีเครื่องมือเวทย์มนตร์ที่สามารถดูดซับพลังวิญญาณได้สิบไมล์ภายในหนึ่งชั่วโมง!”

ในขณะที่เขาพูดสิ่งนี้ ลูหยูเดินไปที่ร่างของนินจาญี่ปุ่น จากนั้นก็ค่อยๆหยิบวัตถุทรงกระบอกแปลก ๆ ออกมาจากอ้อมแขนของเขาซึ่งเต็มไปด้วยสีโลหะพร้อมลวดลายลึกลับ

ลูหยูหยิบของเหล่านั้นขึ้นมาแล้วส่งให้หลินเฟิง

หลินเฟิงมองดูและประหลาดใจ รูปลักษณ์นี้ลึกลับและแปลกประหลาดมาก ยิ่งไปกว่านั้นหลินเฟิงยังรู้สึกได้ถึงพลังทางจิตวิญญาณอย่างมากภายใน ซึ่งเกือบเทียบเท่ากับจิตวิญญาณระดับสูงเลย

ในช่วงเวลาหนึ่ง ลูหยูพบวัตถุสองอย่างที่เหมือนกันในอ้อมแขนของเขา แต่ละอันมีพลังวิญญาณที่ยอดเยี่ยม สันนิษฐานว่านินจาใช้อุปกรณ์นี้เพื่อดูดซับพลังวิญญาณ

"นี่คือสิ่งที่สามารถดูดซับพลังวิญญาณได้สิบไมล์ภายในเวลาอันสั้น ซึ่งนำไปสู่ความบางเบาของพลังวิญญาณในสถานที่ของเรา! วันนี้เมื่อเราลาดตระเวน เราพบชายที่ดูน่าสงสัยคนนี้ พอเขาเห็นเราเลยพยายามที่จะหนี เรารีบวิ่งตามเขามาเลยเกิดเหตุการณ์อย่างที่เห็นเมื่อกี้!"

หลังจากที่ได้ฟังคำอธิบายแล้ว หลินเฟิงก็เข้าใจอย่างถี่ถ้วน แต่ก็ยังมีข้อสงสัยอยู่ในใจ

"ช่วยอธิบายเกี่ยวกับสมาคมป้องกันราชอาณาจักรให้ฟังอีกได้ไหม?” หลินเฟิงถาม

"ได้สิ!"

จากนั้นหลินเฟิงและลูหยูก็คุยกันขณะที่พวกเขาเดินไป มันกลับกลายเป็นว่าผู้พิทักษ์นี้เป็นถูกสร้างขึ้นมาโดยพลัง SSS ที่ทรงพลังในพื้นที่ชายฝั่งทะเล พวกเขาจะถูกลงโทษโดยผู้อารักขาหากพวกเขามีเจตนาที่ไม่ดีต่อประเทศจีน

"พี่หลิน นายอยากไปที่สาขาสภาป้องกันราชอาณาจักรกับฉันด้วยไหม" ลูหยูถาม

"อย่าเรียกพี่หลินเลย อันที่จริงแล้วเราสองคนอายุเท่ากัน เรียกว่าหลินเฟิงก็พอ! สาขาของการป้องกันประเทศของนายอยู่ไกลจากที่นี่หรือเปล่า?” หลินเฟิงถาม

ลูหยูคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า "มันไม่ไกลมากหรอก ถ้าเราบินไปก็ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงหรอก!"

"งั้นไปดูกันเถอะ!" หลินเฟิงตอบและพวกเขาก็บินไปด้วยกัน

ระหว่างทางหลินเฟิงก็เอ่ยปากขออุปกรณ์ลึกลับนี้กับลูหยูหนึ่งอัน อย่างไรก็ตามมันมีสามอัน ใช้ไปซักอันก็คงไม่เสียอะไร ลูหยูไม่ลังเลที่จะยกให้หลินเฟิงอันหนึ่ง หลินเฟิงใส่มันลงในวงแหวนอวกาศ แล้วเขาจะเอามันไปใช้กับเจ้าจ๋อเพื่อศึกษาและดูว่ามันสามารถทำซ้ำออกมาได้ไหม หรือแม้แต่ทำให้มันมีพลังมากขึ้น

เพียงไม่กี่นาทีหลังจากที่พวกเขามาถึง ก็ได้เผชิญหน้ากับคนสองคนเป็นชายคนหนึ่งและผู้หญิงคนหนึ่ง ทั้งสวยและหล่อเหลา ดูอ่อนโยนและมีน้ำใจ เมื่อพวกเขาเห็นหลินเฟิงและลูหยูพวกเขาก็รีบวิ่งเข้าไปหา

"ลูหยู จัดการชายคนนั้นได้ไหม?” ผู้หญิงคนนั้นวิ่งเข้ามาและถาม น้ำเสียงของเธอดูใจดีและน่าฟังมาก แต่ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงดูตื่นเต้นและเป็นกังวล

ลูหยูมองไปที่เธอ แล้วก็ชายอีกคนแล้วตอบว่า “ฉันได้ตัวเขาแต่เขาตายแล้ว!”

"ตายงั้นเหรอ?”