RC:บทที่ 258 ได้รับที่ดิน

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

"มีเวลาเมื่อไหร่ก็มาดูที่กลุ่มละกัน!" ลู่ซื่อจี้พูดให้อยากรู้ แต่เธอไม่ก็บอกหลิน เฟิง

“ก็ได้ ๆ ฉันจะไปเมื่อฉันมีเวลา!" หลิน เฟิงก็รู้สึกอายเช่นกัน

ในฐานะผู้นำสูงสุดของกลุ่ม เขาไม่เคยทำตัวเป็นสมาชิกที่ดีของกลุ่มหรือจัดการอะไรในกลุ่มเลยตั้งแต่เริ่มก่อตั้งมา

หลิน เฟิงรู้ว่าเขาไม่ใช่ผู้นำที่ดีหรือแม้แต่เศษเสี้ยวของความเป็นผู้นำ แต่เขาก็มีวิธีจัดการเจ้าของร้าน

หลิน เฟิงดีใจมากที่เขาได้พบกับหวัง ฮ่าวหมิงและเติ้ง เทียนฟูเพราะว่าทุกสิ่งของหลิน เฟิงนั้นมาจากการสนับสนุนจากสองคนนี้ หากไม่มีสองคนนี้หลิน เฟิงคงไม่สามารถพัฒนาได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้

“ฮ่าฮ่า โอเค ๆ ไม่แกล้งนายแล้ว อยากให้ฉันบอกอะไรพี่เติ้งและพี่หวังว่าอย่างไรล่ะ?” ลู่ซื่อจี้รู้จังหวะดีมาก เธอรู้ว่าเมื่อไหร่ที่ควรเล่นและเมื่อไหร่ที่ควรจริงจัง

"ใช่แล้ว มีบางอย่างเกิดขึ้น เธอเรียกพวกเขามาพบฉันหน่อย!" หลิน เฟิงกล่าวจากนั้นก็มองที่ผลไม้ทั้งสองผลในมือของเขา คิดว่าเติ้ง เทียนฟูและหวัง ฮ่าวหมิงจะมีความสุขไปสักระยะอย่างแน่นอน

หลังจากนั้นไม่นาน!

“ไง หัวหน้าหลิน นายหายตัวไปซะนานเลย ไม่กลัวว่าหวัง ฮ่าวหมิงกับฉันจะลอยแพหลินกรุ๊ปของนายน่ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า!” เติ้ง เทียนฟูพูดติดตลก

"ฮ่าฮ่า จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ ถ้าคุณลอยแพ ผมทำอะไรไม่ได้น่ะสิ!" หลิน เฟิงตอบพร้อมรอยยิ้ม

หรือถ้าเติ้ง เทียนฟูและหวัง ฮ่าวหมิงต้องการลอยแพหลิน เฟิงจริง ๆ หลิน เฟิงก็ไม่มีวิธีจัดการกับเรื่องนี้

ในเมื่อหวัง ฮ่าวหมิงและเติ้ง เทียนฟูต่างอยู่ในโลกธุรกิจมาหลายปีแล้ว อำนาจเส้นสายที่พวกเขาสร้างขึ้นนั้นไม่สามารถเทียบได้กับหลิน เฟิงที่เป็นชายหนุ่มธรรมดาได้เลย

“ ฮ่าฮ่า พ่อหนุ่ม กลุ่มของนายไม่เป็นไปตามใจนายเสมอไปหรอกนะ แล้วมีอะไรใช้ฉันช่วยล่ะ?” เติ้ง เทียนฟูกล่าว

"เฮ้เฮ้ ไม่บอกหรอก คุณมาบ้านพรุ่งนี้ แล้วผมจะทำให้คุณต้องประหลาดใจ!" หลิน เฟิงกล่าว

"พูดมาเลย อย่าอุบไว้ฉันยุ่งมาก ๆ ช่วงนี้ ฉันกำลังเปิดสาขาผลไม้แสนอร่อยไปยังหลายจังหวัดใกล้เคียง ฉันหาว่างไม่ได้เลย!"

“นอกจากนี้หวัง ฮ่าวหมิงก็กำลังเปิดสาขานอกจังหวัดอยู่ เขามีสาขามากกว่าฉันอีก เขาก็อาจยุ่งกว่าฉันด้วย!”

"ดังนั้นคุณหัวหน้าใหญ่ ถ้านายมีอะไรก็พูดมาเลย เราจะจัดการให้นายทันที!" เติ้ง เทียนฟูกล่าว

"ไม่เกี่ยวกับฉันหรอก แต่ช่างมันเถอะ เดิมทีผมได้ผลไม้จิตวิญญาณมาสองลูก มันไม่เพียงแต่จะช่วยให้คุณก้าวข้ามระดับพลัง แต่ยังพัฒนาความสัมพันธ์คุณสมบัติของคุณด้วย แต่ในเมื่อคุณไม่ว่างก็เอาไว้คราวหลัง..."

“เดี๋ยว ๆ น้องชาย พูดว่าอะไรนะ นายสามารถช่วยเราก้าวข้ามไปถึงพลัง A ได้แถมยังช่วยเราพัฒนาความสัมพันธ์คุณสมบัติได้อีกด้วยงั้นหรือ?” เมื่อได้ยินสิ่งนี้เติ้ง เทียนฟูก็ถามอย่างตื่นเต้นทันที

"ถูกต้องแล้ว ผลไม้ที่เพิ่งได้มานี้ไม่เพียงแต่พัฒนาความสัมพันธ์คุณสมบัติ แต่ยังช่วยให้คุณก้าวข้ามไปถึงระดับ A ได้ด้วย ดังนั้นถ้ามีเวลามาในวันพรุ่งนี้ด้วยล่ะ!" หลิน เฟิงกล่าว

“ไม่พรุ่งนี้แล้ว เราจะไปหาวันนี้เลย น้องเฟิงอย่าไปไหนล่ะ เราจะไปหาพี่ที่บ้าน!” เติ้ง เทียนฟูวางสายและปล่อยให้หลิน เฟิงพูดไม่ออก

“เหลา หวัง มาเลยไปบ้านน้องเฟิงกันเถอะ!” เติ้ง เทียนฟูรีบไปเคาะประตูสำนักงานของหวัง ฮ่าวหมิงลากเขาออกมาอย่างตื่นเต้นแล้วก็พูดขณะที่เขาลากไป

"เฮ้ นายกำลังทำอะไรอยู่อย่ามัวแต่เล่นลิ้น เกิดอะไรขึ้นกับน้องเฟิงกัน" หวัง ฮ่าวหมิงถาม

"ไม่หรอก น้องเฟิงบอกว่าเขาได้ผลไม้จิตวิญญาณที่สามารถพัฒนาความสัมพันธ์คุณสมบัติของเราและช่วยให้เราก้าวข้ามระดับพลังได้!" เติ้ง เทียนฟูกล่าว

"อะไรนะ? แน่ใจเหรอ?" หวัง ฮ่าวหมิงไม่ได้คิดอะไรมากในตอนแรก แต่เมื่อเขาฟังอย่างตั้งใจเขาก็ตกตะลึงแล้วก็ตกใจ

พวกเขารอเวลานี้มานานหลายปี เกือบสิบปีแล้วด้วยซ้ำ เนื่องจากความสัมพันธ์คุณสมบัติที่ต่ำของพวกเขา ทั้งสองคนจึงอยู่ที่จุดสูงสุดของระดับ B เท่านั้นและมันยากที่จะก้าวข้ามได้โดยทุกวิถีทาง

"แน่นอนสิ ฉันจะโกหกไปทำไม? เว้นแต่หลินเฟิงจะจงใจล้อเราเล่น..." ก่อนที่เติ้ง เทียนฟูจะพูดจบหวัง ฮ่าวหมิงก็รีบวิ่งออกไปพร้อมกับเสื้อผ้าของเขา

"โห นายเร็วกว่าฉันอีกนะเนี่ย..."

หลังจากนั้นไม่นานหวัง ฮ่าวหมิงและเติ้ง เทียนฟูก็มาปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตูบ้านของหลิน เฟิงอย่างตื่นเต้น

"ใครกัน?" หลิน เฟิงเพิ่งวางหูโทรศัพท์ ไม่นานก่อนที่เขาวางแผนที่จะพักผ่อนและรอให้หวัง ฮ่าวหมิงมา

แต่เพียงเมื่อหลิน เฟิงล้มตัวลงนอนก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น หลิน เฟิงเปิดประตูแล้วเห็นใบหน้ามอมแมมสองหน้าจ้องมองเขา

“มากันเร็วเชียว มันผ่านไปแค่สิบนาทีกว่าเท่านั้นเอง คุณตรงมาที่บ้านผมจากเขตเลยนะ!” เมื่อมองดูคนที่หอบหายใจทั้งสองคนหลิน เฟิงก็ตกใจ

ตามความเร็วปกติมันใช้เวลามากกว่าครึ่งชั่วโมงก่อนที่พวกเขาจะมาถึงบ้านของหลินเฟิงจากเขต พวกเขามาถึงในสิบนาที เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้มาด้วยวิธีปกติ

“น้องเฟิงอย่าพูดอย่างนั้นเลย แล้วของล่ะ ผลไม้วิญญาณที่นายบอกว่ามันสามารถพัฒนาความสัมพันธ์คุณสมบัติของเราและช่วยให้เราก้าวข้ามระดับได้น่ะ?” หวัง ฮ่าวหมิงถามหาของจากหลิน เฟิงโดยไม่พูดพร่ำอะไร

"เป็นเด็กที่รุนแรงจริงนะ เอ้านี่ไง!" หลิน เฟิงกล่าวแล้วโบกมือของเขา ผลไม้สองผลก็ลอยออกมาจากวงแหวน

หลังจากได้รับผลจิตวิญญาณไป พวกเขารู้สึกได้ถึงความผันผวนของผลจิตวิญญาณทันที มีความรู้สึกกระตือรือร้นในการฝึกฝนซึ่งไม่ได้รู้สึกมาเป็นสิบปี!

คนสองคนรับผลจิตวิญญาณมา จากนั้นหลิน เฟิงจึงจัดที่สำหรับพวกเขาและพวกเขาก็กินเข้าไปโดยไม่ลังเล

หลิน เฟิงประหลาดใจที่ชายสองคนนี้ไม่ได้ตื่นขึ้นหลังจากที่กินมันไปแล้วหนึ่งวัน หากพวกเขาไม่ได้ตรวจดูว่าพวกเขายังหายใจอยู่ พวกเขาคงคิดว่าพวกเขาตายไปแล้ว

ในวันรุ่งขึ้น หัวหน้าหมู่บ้านผู้เป็นข่าวดีก็มาถึงในที่สุด โดยบอกว่าสัญญาเช่าที่ดินของหลิน เฟิงได้รับการอนุมัติแล้วซึ่งทำให้เขามีความสุขมาก

ความจริงแล้วการสอบและการอนุมัตินั้นง่ายมาก หลังจากหัวหน้าหมู่บ้านเตรียมทุกอย่างแล้ว ผู้คนก็จะเช่ามันให้กับหลิน เฟิงทันทีที่ได้ยิน พวกเขาอนุมัติพร้อมปิดผนึกให้กับหลิน เฟิงโดยที่ไม่จำเป็นต้องมอง

"เยี่ยมเลย ในที่สุดตอนนี้เราก็สามารถขยายพื้นที่ได้!" หลิน เฟิงกล่าวอย่างตื่นเต้น

เนื่องจากพลังวิญญาณของหลิน เฟิงแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ สัตว์จึงถูกดึงดูดมากขึ้นเรื่อย ๆ สวนหลังบ้านเล็ก ๆ ของตระกูลหลิน เฟิงต้องใช้เลี้ยงไก่ฟีนิกซ์ ปลูกองุ่นและเลี้ยงสัตว์ มันแออัดเกินไป

ตอนนี้ได้ที่ดินมากลุ่มหนึ่งแล้ว ทุกอย่างเป็นไปตามความต้องการของหลิน เฟิงและทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเขา

หลังจากที่ดินได้รับการอนุมัติหลิน เฟิงไปยังสถานที่ต่าง ๆ เพื่อเก็บขยะ น้ำเสียและอื่น ๆ ทันทีที่เขากลับมาวังวนดำของโทรศัพท์มือถือของเขาก็หยุดหมุนและหลิน เฟิงไม่ได้จัดการกับขยะดังนั้น หลิน เฟิงจึงวิ่งอย่างมีความสุขได้ในสองวันนี้

แผนการช่วงนี้ของหลิน เฟิงก็คือการรวบรวมและแยกสิ่งต่าง ๆ จากนั้นเขาก็เริ่มวางแผนที่จะปลูกองุ่น ขยายการเพาะปลูก ปลูกผลไม้พันธุ์ใหม่ ๆ และเพาะเลี้ยงสัตว์ปีกพันธุ์ใหม่ ๆ

แต่หลิน เฟิงก็ไม่ได้ทำเช่นนั้นโดยเฉพาะ เขาเพิ่งบอกหวัง หานว่าเขาอยากทำอะไร เขาตัดสินใจเลือกแผนเฉพาะและให้หวัง หานนทำ งานเดียวของหลิน เฟิงคือจัดการขยะสิ่งปฏิกูลและสิ่งอื่น ๆ และแยกของ

จนกระทั่งวันที่สามร่างของหวัง ฮ่าวหมิงและเติ้ง เทียนฟูก็ตอบสนองในที่สุด