RC:บทที่ 216 หินวิญญาณ
“พี่เฟิง พี่เฟิง”
หวัง หานและจื้อเฉิงตะโกนออกมาพวกเขาต่างพยายามลุกขึ้นอย่างรีบร้อนเพื่อจะเข้าไปขัดขวางตงฟาง เซียง แต่ทว่าจะเอาแรงที่ไหนไปตามตงฟาง เซียงได้ทันกันล่ะ
ในที่สุด หมัดของตงฟาง เซียงก็พุ่งไปที่ใบหน้าของหลิน เฟิงอย่างที่เขาคิดไว้ สายฟ้าประกายวิบวับนั่นกระทบเข้ากับแก้มของหลิน เฟิง พลันหลินเฟิงก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่สายฟ้านั่นกำลังซัดเบาๆมาที่หน้าเขา
แต่ทุกอย่างกลับมีแค่นั้น หมัดของตงฟาง เซียงชะงักไปต่อหน้าหลิน เฟิงเป็นเวลานาน แล้วจู่ๆ สายฟ้ากับแสงแปลบปลาบนั่นก็ค่อยๆหรี่ลงจนกระทั่งหายไปในที่สุด
“หืม นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ” หลิน เฟิงสงสัย
หลังจากสัมผัสไม่ได้ถึงการโจมตีของตงฟางเซียงแล้วนั้น หลิน เฟิงจึงค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ
เวลาต่อมา หลิน เฟิงก็ถึงกับอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า
ในตอนนั้นเอง หมัดของตงฟาง เซียงที่พุ่งตรงเข้ามาหาเขานั้น ห่างเพียงแค่หนึ่งหรือสองเซนติเมตรเท่านั้น แต่ทว่ากลับไม่ขยับเข้ามามากกว่านี้
หลิน เฟิงจึงเงยหน้าขึ้นไปมองที่ใจกลางคิ้วของตงฟาง เซียง กิ่งไม้กิ่งหนาเสียบเข้าที่หว่างคิ้วของตงฟางเซียงเข้าอย่างจัง ก่อนจะทะลุไปที่หลังหัว
นอกจากนี้ ที่อกของเขาก็มีกิ่งไม้หนาทะลุผ่านบริเวณหัวใจออกมาเช่นกัน และในเวลานี้ ร่างของตงฟางเซียงลอยเท้งเต้งอยู่บนอากาศโดยกิ่งไม้ทั้งสองกิ่ง หยดเลือดค่อยๆไหลลงมาตรงหน้าหลิน เฟิง
“ข้าขอโทษขอรับ นายท่าน ที่ใช้เวลามากเกินไปหน่อย” ทันใดนั้นใบหน้าประหลาดก็โผล่ขึ้นมาบนต้นไม้ใหญ่ด้านหลังหลิน เฟิง
“แค่กๆ ฮ่าๆ ไม่ช้าไปหรอก กำลังดีเลยล่ะ” แม้ว่าหลิน เฟิงจะกระอักเลือดออกมา แต่ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้ม
เพราะสุดท้ายต้นไม้ปีศาจก็ช่วยเขาได้ทัน การต่อต้านของหลิน เฟิงเป็นเวลานานนั้นช่วยต่อเวลาให้มัน นี่ถ้ามันมาถึงช้าไปเพียวหนึ่งหรือสองวินาทีล่ะก็ หลิน เฟิงคงได้ไปเยือนยมโลกแล้วเป็นแน่
“นายน้อย นายน้อยตายแล้วงั้นหรือ” เมื่อตงฟาง เย่วจิงที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งได้เห็นภาพตรงหน้าเข้า ก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ก่อนจะเกิดเสียงที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้
“แค่กๆ เป็นไปไม่ได้” ตงฟาง เย่วจิงว่าขึ้นพร้อมกับกระอักเลือดไปด้วย
แต่เมื่อเห็นร่างของตงฟาง เซียงแน่นิ่งไป เขาจึงจำต้องเชื่อแล้วว่านี่คือเรื่องจริง
ต่อมาตงฟาง เย่วจิงก็ลุกขึ้นในทันที ก่อนจะวิ่งออกไปด้านนอก
ในตอนนี้ ตงฟาง เซียงเสียชีวิตแล้ว ส่วนเขานั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส และเมื่อเห็นต้นไม้ประหลาดนั่นโผล่มาอีกครั้ง เขาก็ไม่อยากจะอยู่แล้ว ก่อนจะเริ่มวิ่งออกไปทันที
แต่หลิน เฟิงจะให้ความหวังเขาหนีไปรายงานเรื่องนี้ได้ยังไงล่ะ
“ต้นไม้ปีศาจ จับตัวเขาไว้ อย่าให้หนีไปได้” หลิน เฟิงว่าขึ้น
“ขอรับ นายท่าน” ต้นไม้ปีศาจให้สัญญา จากนั้นก็งอกกิ่งไม้หนามากมายออกไปในทันทีเพื่อไล่ล่าตงฟาง เย่วจิง
ในตอนนี้ตงฟาง เย่วจิงได้รับบาดเจ็บไปทั่วทั้งตัว ไหล่ซ้ายของเขาถูกแทงและไหล่ขวาของเขานั้นหัก แต่ก็ยังมีแรงพอที่จะทนเอาได้ แต่ทว่าภายในสองวินาที เขาก็ถูกต้นไม้ปีศาจนั้นมัดเอาไว้ก่อนจะลากกลับไป
“นายท่าน จะจัดการกับเขาอย่างไรดีครับ” ต้นไม้ปีศาจยกร่างของตงฟาง เย่วจิงขึ้นมาบนอากาศก่อนจะถามขึ้น
“ฆ่าเขาซะ หลับให้สบายไปเลย” ในตอนนี้หลิน เฟิงจึงหลับตาลงเพื่อรักษาบาดแผล ก่อนจะสั่งออกไป
“ขอรับ นายท่าน” ต้นไม้ปีศาจไม่ขัดข้อง ก่อนจะยื่นกิ่งแหลมคนนั้นออกไป เสียบทะลุคิ้วของตงฟาง เย่วจิง
หลังจากนั้น ก็มีเสียงโหยหวนดังขึ้นมาจากที่ไกลๆ ก่อนที่งูหลามยักษ์นั้นจะร่วงลงกับพื้น นี่ก็คือสัตว์คู่ใจของเย่วจิงนั่นเอง งูหลามหิน
จากนั้นมังกรดำ มังกรแสงและสัตว์วิญญาณตัวอื่นๆต่างก็บินกลับมา พวกมันต้องสู้กับสัตว์วิญญาณอย่างเสือสายฟ้าและงูหลามหินยักษ์ด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี และในตอนนี้ พวกมันต่างก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่มีเรี่ยวแรง
พวกสัตว์วิญญาณทยอยบินมาหาหลิน เฟิงทีละตัว และในตอนนั้นเอง เขากำลังนอนอยู่บนพื้น ปากบวมฉึ่ง เสื้อมอมแมม และลุกไม่ได้เป็นเวลานานแล้ว
ในตอนนั้นเอง สัตว์วิญญาณทั้งสามตัวของหลิน เฟิงที่ได้รับบาดเจ็บหนักที่สุดก็เห็นจะเป็นสุนัขนรกสองหัว ตามมาด้วยมังกรแสงและมังกรดำ
แม้ว่าเสี่ยวเฮยจะวิวัฒนาการแล้ว แต่ช่องว่างระหว่างพลังของเขา มังกรแสงและมังกรดำนั้นก็ยังมีอยู่ ซึ่งพวกนั้นถือว่ามีสายเลือดที่แข็งแกร่ง
หลังจากพักเป็นเวลาสั้นๆ ของทุกสิ่งของตงฟางเซียงและคนอื่นๆที่หลิน ฟิงจัดการไปก็ถูกกำจัดทิ้ง บางอันก็เก็บไว้ คนพวกนี้มีเงินติดตัวอยู่ไม่มาก แต่กลับมีหินลักษณะแปลกๆอยู่เยอะมากกับตัวซึ่งปล่อยพลังวิญญาณที่ทรงอานุภาพออกมา
“นี่คืออะไรกัน” หลิน เฟิงถามขึ้น
“นายท่าน นี่คือหินวิญญาน” มังกรดำที่รอบรู้ที่สุดอธิบายให้หลิน เฟิงฟัง
“หินวิญญาน? หินวิญญาณคืออะไร” หลิน เฟิงกังขา
“หินวิญญาณคือพลังวิญญาณที่อยู่ในรูปแบบของคริสตัล เหมือนกับแก่นวิญญาณนั่นล่ะขอรับ แต่จะไม่แรงเท่ากับพลังวิญญาณที่บรรจุอยู่ในแก่นวิญญาณที่จะก่อตัวขึ้นเมื่อพลังวิญญาณมีอยู่เต็มเปี่ยมในธรรมชาติ ท่านสามารถดูดซับมันได้อย่างที่ใจต้องการเลย หินนี่จะไม่ทำให้นายท่านเจ็บตัวแน่นอน” มังกรดำอธิบายอย่างละเอียด
“อ๋อ เข้าใจแล้ว”
“ในอดีต หินวิญญาณนั้นเป็นหน่วยเงินที่พบได้ทั่วไปในบรรดาคนที่มีพลัง แต่ทว่านับตั้งแต่ที่พลังวิญญาณค่อยๆหายไป เราจึงไม่ค่อยได้เห็นคนใช้หินวิญญาณในโลกของพลังอีกแล้ว แต่บางที่ก็ยังมีใช้อยู่นะขอรับ” มังกรดำว่าขึ้นอีก
“อ๋อ งั้นฉันลองมั่ง” หลิน เฟิงพูดขึ้น พลางหยิบชิ้นส่วนหินวิญญาณนั้นออกมาถือไว้ในมือ พลางส่งพลังวิญญาณออกมา แล้วทันใดนั้นเองเขาก็สัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณอันแข็งแกร่งและบริสุทธิ์ไหลเข้ามาในร่างกายของเขาซึ่งทำให้รู้สึกสบายตัวขึ้นเป็นอย่างมาก
“ให้ความรู้สึกดีกว่าพลังของแก่นวิญญาณจริงๆด้วย” หลิน เฟิงอุทาน
“แน่นอน...”
ต่อมา หลิน เฟิงจึงค้นหาของนี้ไปทีละคน ก่อนที่จะได้ชิ้นส่วนของหินวิญญานมามากถึง 700 ชิ้นเลยทีเดียว
โดยส่วนใหญ่ก็จะได้มาจากตงฟาง เซียงและตงฟาง เย่วจิง ทั้งสองคนนี้มีแหวนมิติด้วย แต่เป็นของคุณภาพแย่กว่าเมื่อเทียบกับอันที่หลิน เฟิงมีไปหลายขุมเลย
ช่องว่างที่ใช้เก็บของของแหวนมิติพวกนี้นั้นมีพื้นที่น้อยกว่าสามลูกบาศก์เมตร โดยทั่วไปแล้ว คนที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักอย่างสมาชิกต้นกล้า หรือพวกมีพลังระดับ A มักจะคว้ามันไปได้อย่างง่ายดาย
ฉะนั้น นี่จึงเป็นเรื่องปกติ
ในตอนนี้ หลิน เฟิงรู้สึกพอใจกับอาวุธวิญญาณทั้งสองของตงฟาง เซียงเป็นที่สุด
แต่โชคไม่ดีที่พวกนี้เป็นอาวุธที่มีคุณลักษณะของสายฟ้า ซึ่งหลิน เฟิงไม่สามารถใช้ได้ในตอนนี้
“ต้องหาโอกาส หาสัตว์วิญญาณที่มีคุณลักษณะของสายฟ้ามาทำพันธสัญญาให้จงได้” หลิน เฟิงคิดในใจ
จริงๆแล้ว หลิน เฟิงรู้มานานแล้วว่าคุณลักษณะของตนนั้นมีความแตกต่างจากผู้อื่น ไม่ว่าสัตว์วิญญาณแบบใด เขาก็สามารถทำพันธสัญญาด้วยได้หมด โดยที่สัตว์วิญญาณตัวนั้นจะมีคุณลักษณะแบบใดก็ได้
ตราบใดที่เจอสัตว์วิญญาณที่มีระดับเลือดสูงมาทำพันธสัญญาด้วย ก็จะได้คุณลักษณะสายฟ้า
แม้นี่จะเป็นการคาดเดาของหลิน เฟิง แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เป็นไปตามเหตุผล เพราะเคยมีกรณีแบบนี้เกิดขึ้นมาแล้ว อย่างต้นไม้ปีศาจนี่อย่างไรล่ะ เขาไม่เคยมีคุณลักษณะของไม้มาก่อน แต่พอหลังจากที่ทำพันธสัญญา ก็กลับมีขึ้นมา
หลังจากเก็บของเสร็จแล้วนั้น หลิน เฟิงก็ไม่ลืมที่จะทำอีกอย่างหนึ่ง นั่นก็คือการสกัดเลือด หลิน เฟิงนำมือถือของเขาออกมาก่อนที่มองไปยังสัตว์ตรงหน้าทีละตัว
“ติ๊ง พบร่างของงูหลามหินยักษ์ ในตัวของมันมีเลือดของมังกรหินยักษ์ระดับ S อยู่...”
0 ความคิดเห็น