RC:บทที่ 203 อับอาย

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

RC:บทที่ 203 อับอาย

“เขายังไม่มีแม้แต่เงินจะซื้อรถเลย แถมยังมาก่อเรื่องที่ร้าน 4S อีกต่างหาก ฉันคิดว่าหมอนี่น่ะมันไม่มีเงินหรอก แถมยังโง่เสียด้วยซ้ำ” จ้าว หลงว่าขึ้นพลางดุนแก้มของเกา รั่วหานไปมาด้วยท่าทางที่ทีความสุข

“พี่เฟิง เมื่อก่อนนี่พี่ตาต่ำขนาดนี้เลยหรือ” ทันใดนั้นเอง หวัง หานก็เอ่ยขึ้นมา

“หืม ทำไม” หลิน เฟิงและจื้อเฉิงรู้สึกงงเล็กน้อยกับหวัง หาน เขาพูดอะไรแบบนั้นออกมาได้อย่างไร

“ผู้หญิงคนนี้ยังสวยไม่ถึงพี่สะใภ้ของพี่เลยนะเนี่ย ไม่ว่าจะรูปร่าง หน้าตา ท่าทาง ไม่ผ่านอ่ะ” หวัง หานเดินไปเดินมาพลางมองเกา รั่วหานอยู่ตลอดเวลาราวกับกำลังมองวัตถุชิ้นหนึ่ง

“แล้วแกเอาตาแกไปไว้ไหนล่ะ ไอ้เด็กน้อย อยากตายนักล่ะสิ” เมื่อจ้าว หลงได้ยินแบบนั้น เขาก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก ไหนจะท่าทีที่หวัง หานแสดงออกอีก

ลักษณะรูปร่างภายนอกของเกา รั่วหานนั้นพูดได้เลยว่าสวยมาก ถือว่าเป็นบุปผางามประจำโรงเรียนตอนที่หลิน เฟิงเรียนอยู่เลย และเขาก็ไม่มีคุณค่าพอที่จะคู่ควรด้วย

“นายท่าน ระวังครับ...” หวู่ เย่วที่อยู่ข้างๆเขาเดินเข้ามาพูดบางอย่าง แต่จ้าว หลงก็ห้ามไว้

“หุบปากน่า เด็กน้อย ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ  ฉันไม่ได้อยากจับปากนายมาฉีกนักหรอก” หลังจากจ้าว หลงได้ยินในสิ่งที่หวัง หานกล่าวออกมา เขาก็ถึงกับปรี๊ดแตก

“หลิน เฟิง” ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงเรียกดังมาจากประตูร้าน 4S เป็นเสียงของผู้หญิง เมื่อพวกเขาได้ยิน ก็เงยหน้าไปมองอย่างรวดเร็ว

เด็กสาวคนดังกล่าวสวมเดรสยาวสีม่วง ผมยาวคลุมหลัง ผิวขาวสว่าง รูปร่างบอบบาง ใบหน้ารับกับรอยยิ้มที่ทำเอาคนที่มองใจละลาย เธอทำเอาคนที่อยู่ตรงนั้นแทบจะตกหลุมรัก

หลิน เฟิงเองก็รู้ว่ามู่ ซินซินนั้นเป็นคนสวยเอามากๆรวมถึงนิสัยใจคอเองก็ด้วย แต่นี่เมื่อเขาได้เห็นเธอ เขากลับรู้สึกว่าเธอนั้นสวยขึ้นเรื่อยๆ

เดิมทีเมื่อเธอใส่ชุดเดรสสีม่วงก็ทำให้ดูสง่าและน่าค้นหาอยู่แล้ว บวกกับการที่เธอเป็นตำรวจด้วยแล้ว นั่นทำให้ดูเหมือนกับเป็นราชินีผู้สูงส่งที่มีความมั่นและองอาจ

“นั่นไง เห็นไหม พี่สะใภ้มาแล้ว บังเอิญจังเลยนะเนี่ย” หวัง หานว่าขึ้นยิ้มๆ

“แล้วคนพวกนี้คือคนของหลิน เฟิงหรือ” มู่ ซินซินรู้สึกได้เลยว่าบรรยากาศตรงหน้าชักตุๆอย่างบอกไม่ถูก เมื่อเธอเดินมาที่หลิน เฟิง เธอก็จับมือของหลิน เฟิงราวกับเด็กสาวผู้เรียบร้อยก่อนจะเอ่ยถามอย่างนุ่มนวล

“นี่เป็นแฟนเก่าของผมเอง” หลิน เฟิงเอ่ยปกติราวกับไม่กลัวว่ามู่ ซินซินจะโกรธ

“อ๋อ เข้าใจแล้ว สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมู่ ซินซินนะคะ แล้วตอนนี้ก็เป็นแฟนของหลิน เฟิงเขาค่ะ” มู่ ซินซินไม่ได้นึกโกรธหลิน เฟิงเลย แต่กลับทักทายเกา รั่วหานด้วยท่าทีสบายๆ

“สวัสดีค่ะ” ในตอนนั้นเอง เกา รั่วหานมองไปที่หลิน เฟิงและมู่ ซินซิน ก่อนจะเห็นว่าเมื่อมายืนอยู่ต่อหน้ามู่ ซินซินเธอกลับไม่มีข้อดีอะไรเลย

ในเรื่องความสูง มู่ ซินซินเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลย สูงเกือบจะเท่าๆกันด้วยซ้ำ แต่มู่ ซินซินนั้นผอมกว่า ส่วนเว้านูนเองก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าเธอเลยด้วยซ้ำ

ในแง่ของหน้าตา มู่ ซินซินมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าที่แสนใจดีนั้น และทุกๆคนต่างก็หลงใหลรอยยิ้มของเธอด้วย แม้แต่เธอเองก็ยังคิดเลยว่ามู่ ซินซินเองก็ดูดีเอามากๆ

ส่วนเรื่องท่าทางนั้น มู่ ซินซินเองเป็นตำรวจ ท่าทางที่ดูพร้อมช่วยเหลือและเก่งกาจจึงเผยออกมาให้เห็นในบางครั้ง และยิ่งใส่ชุดเดรสสีม่วงยาวแบบนี้ด้วย ยิ่งทำให้ดูเหมือนราชินีอีกด้วยซึ่งเกา รั่วหานไม่สามารถเทียบได้เลยสักนิด

เมื่อได้มาอยู่ต่อหน้ามู่ ซินซิน เกา รั่วหานก็รู้สึกละอายตัวเอง เพราะทั้งรูปร่างที่สง่าและหน้าตาภายนอก มู่ซิน ซินชนะขาดลอยเลย

แม้แต่จ้าว หลงในตอนนี้เองยังติดใจความสวยและท่าทางของมู่ ซินซินเลย

หลังจากที่เขาแสดงท่าทีแบบนั้นออกมา เขามองไปที่เกา รั่วหานพลางรู้สึกถึงอาการต่อต้าน

ไม่มีทางเสียล่ะ นี่คือธรรมชาติของมนุษย์ เวลาได้ของดี ก็อยากจะได้อันที่ดีกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาอยู่ต่อหน้าเราแล้ว

“หลิน เฟิง นายมาเพื่อซื้อรถไม่ใช่หรือ แล้วเลือกยังล่ะ” ทั้งหลิน เฟิงและซินซินไม่ได้สนใจจ้าว หลงอีกต่อไป ก่อนจะมองไปที่หลิน เฟิง

“ยังเลย กำลังดูๆอยู่น่ะ แต่ดูเหมือนพนักงานที่นี่จะไม่อยากให้เราดูน่ะสิ”  หลิน เฟิงว่าพลางจ้องไปที่พนักงานสาว

ขณะที่หลิน เฟิงนึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่าในขณะที่จ้าว หลงและเขากำลังคุยกันอยู่นั้น ก็มีเสียงที่เล็กเกินกว่าที่หลิน เฟิงจะได้ยินชัดเจน

 “เหอะ ไอ้พวกบ้านนอก มองหาอะไรล่ะ เมอร์ซีเดสเบนซ์หรือบีเอ็มดับเบิลยูงั้นหรือ เสียเวลาเปล่าน่า เสี่ยว เย่ว เอาพวกเขาออกไป” พนักงานสาวที่จ้าว หลงเรียกว่าเสี่ยว เหยาเดินตรงไปที่ประตู

“พี่เหยาคะ คือ...” เสี่ยวเย่วเองก็คาดไม่ถึงว่าเธอจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา

หลิน เฟิงจึงได้รู้ว่านี่จะต้องเป็นสิ่งที่จ้าว หลงเอ่ยกับเขาแน่ ไม่อย่างงั้นแล้ว เธอคงไม่กล้ามาไล่ตะเพิดแขกออกไปแบบนี้แน่

“อะไรอีกล่ะ ก็บอกว่าให้ออกไปไง ฉันขอเอาตัวฉันเป็นประกันเลย ถ้าพวกแกหาเงินมาซื้อรถคันเป็นล้านได้ล่ะก็ ฉันจะไม่มาทำงานอีกนับจากวันนี้” เสี่ยวเหยาพูดออกมาด้วยเสียงอันดัง ก้องไปทั้งตึก

“เสี่ยวเหยา งั้นนับจากวันนี้ไป คุณก็ไม่ต้องมาทำงานอีกต่อไปแล้วล่ะ เดี๋ยวผมจะให้เงินเดือนคุณสองเท่าเลยสำหรับเดือนนี้ ไปได้แล้วล่ะครับ” เมื่อนั้น ก็มีคนสี่คนปรากฏตัวที่บันได

คนที่เดินมาอยู่ตรงหน้าคือชายวัยกลางคนที่มีหนวดเครา สวมเสื้อสูทประณีต ทรงผมที่ดูเป็นทรงตะวันตก หน้าตาดูเป็นคุณลุงรูปหล่อ

มีคนอีกสองคนยืนอยู่ข้างหลังเขา น่าจะเป็นพนักงานหรือบอดี้การ์ดของบริษัท

แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งที่หลิน เฟิงรู้สึกกังวลยิ่งกว่าก็คือคนที่อยู่ถัดจากเขาไปเพราะเคยเห็นมาก่อนหน้านี้แล้ว

คนๆนั้นคือเจียง เสี่ยวไป๋ เป็นคนที่เอาไวน์มาให้เป็นของขวัญในวันเกิดของซู หว่านเอ๋อร์ ในตอนนี้ เขาหันมามองหลิน เฟิง ก่อนจะพยักหน้ายิ้มให้

“หา  ผู้จัดการคะ คือฉัน...” เสี่ยวเหยามองไปที่ผู้จัดการและจ้าว หลงอีกครั้งราวกับกำลังจะขอความช่วยเหลือ

“ผู้จัดการจาง คือ...” ดูเหมือนว่าจ้าว หลงต้องการจะพูดอะไรบางอย่างกับเธอ แต่ผู้จัดการจางกลับห้ามทันควัน

“นายน้อยจ้าว หลง ไม่ต้องพูดอะไรแล้วครับ ผมยินดีให้คุณมาซื้อของ แต่กรุณาอย่าเข้ามาแทรกแซงเรื่องภายในบริษัทของเราเลยครับ” ผู้จัดการจางกล่าวขึ้นอย่างเคร่งเครียด

เมื่อเห็นผู้จัดการจางกล่าวเช่นนั้น จ้าว หลงเองก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี จึงทำได้แค่หุบปาก

“สวัสดีครับ ผู้จัดการจาง ผมคิดว่าคุณก็คือคนที่ดูแลที่นี่ใช่ไหมครับ” หลิน เฟิงถามขึ้น

“ใช่แล้วครับ ท่านสุภาพบุรุษ และผมต้องขอโทษจริงๆที่ก่อปัญหาให้กับทางคุณเพราะความบกพร่องในการอบรมของผม”

ผู้จัดการจางก้มหัวขอโทษหลิน เฟิง

“ไม่ๆครับ ผู้จัดการจางอย่ารีบไล่เธอออกเลยครับ เพราะเธอบอกว่าผมคงไม่มีปัญญาหาเงินมาซื้อรถคันเป็นล้านได้ ผมก็จะพิสูจน์ให้เห็นว่าผมสามารถหาเงินมาซื้อได้” หลิน เฟิงว่าขึ้น

“ผู้จัดการจาง กรุณาพาผมไปดูรถเบนซ์หรือบีเอ็มดับเบิลยูราคาประมาณล้านหนึ่งหน่อยนะครับ ผมต้องการจะซื้อไปใช้เดี๋ยวนี้เลย” หลิน เฟิงพูดขึ้น

“ได้สิ ทางนี้เลยครับ” ผู้จัดการจางเป็นคนที่สุภาพมาก เขาโค้งตัวลงเพื่อเป็นการเชื้อเชิญ

“ผู้จัดการจาง รอเดี๋ยวสิครับ ผมเองก็กำลังจะซื้อรถคันละล้านให้แฟนผมเหมือนกัน พาพวกเราไปด้วยสิ” จ้าว หลงมองไปที่ผู้จัดการจางพลางพูดขึ้นโดยที่ไม่สนใจหลิน เฟิง

“ส่วนนายน้อยจ้าว หลงนั้นคงต้องไปดูเองล่ะครับ” ผู้จัดการจางเองก็ดูเหมือนจะไม่อยากสนใจเขาเท่าไหร่นัก แต่จ้าว หลงก็ตามเกา รั่วหานไป

เขามาเพื่อซื้อรถให้เกา รั่วหาน แต่ทว่าตอนนี้เขาอยากเห็นหลิน เฟิงทำตัวโชว์โง่ โดยเฉพาะต่อหน้าผู้หญิงสวยๆ