CF:บทที่ 719 ไม่มีใครยอมบอก

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 719 ไม่มีใครยอมบอก

 

ในยานอวกาศ, ทั้งสองคนพากันส่ายหัว, ในเวลานี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหาทางปลุกความสามารถให้จงได้

 

โชคยังดีที่, แซงกอธนั้นได้ให้เงื่อนงำกับพวกเขาไว้, ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงได้คลำหาแบบคนตาบอด

 

ทั้งสองคนจึงรีบเข้าไปในเว็บไซต์ของบริษัทและก็พบว่าไม่มีข้อมูลติดต่อของสำนักงานจัดสรรบุคลากรของชาวบลูแมนได้เลย

 

"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ทำไมถึงได้หาไม่เจอเลย, ถ้านายว่ายังไงบ้าง?"

 

"ไม่เลยเหมือนกัน, หรือพวกเราจะคลำมาผิดทางกันนะ?"

 

"มันอาจจะเป็นไปได้ว่าสำนักงานจัดสรรบุคลากรของชาวบลูแมนนั้นเป็นของชาวบลูแมน, จึงไม่ได้มีความข้องเกี่ยวอะไรกับทางฟิวเจอร์กรุ๊ป

 

"งั้นลองตรวจสอบข้อมูลของชาวบลูแมนดูละกัน"

 

ไม่นานนักพวกเขาก็ต้องอึ้ง, พวกเขาทำการค้นหาหัวข้อที่เกี่ยวข้องกับความสามารถพิเศษของชาวบลูแมน, ออกมาอย่างมากมายถึง 10 ล้านหัวข้อ

 

"ลองจำกัดวงให้แคบลงมาหน่อย"

 

"ใช่ๆ, ลองจำกัดวงให้แคบลงมา"

 

หลังจากที่ใช้เวลาไปกว่า 1 ชั่วโมง, พวกเขาก็รู้สึกแทบกระอักเลือด, ไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะเจอกับสำนักงานจัดการบุคลากรของชาวบลูแมน, อยู่ในหัวข้อต้นๆของข้อมูลที่เขาค้นหาเช่นนี้

 

เมื่อมองดูข้อมูลแล้ว, พวกเขาก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมาอย่างมาก, เหมือนกับว่ากำลังมีใครกำลังพูดกับพวกเขาอยู่ว่า "เป็นคนโง่"  ที่ต้องใช้เวลานานมากในการแก้ปัญหาง่ายๆเช่นนี้

 

แน่นอนว่า, ทันทีที่ทั้งสองคนพบเข้าพวกเขาทั้งคู่ก็เลิกอับอายทันที, และทำการอ่านข้อมูลที่หามาทันที

 

นอกจากหมายเลขติดต่อสาธารณะแล้วของสำนักงานนี้แล้ว, ยังมีหมายเลขติดต่อพิเศษอีก 2 หมายเลข

 

หลังจากที่ทำการบันทึกข้อมูลเสร็จสิ้นแล้ว, พวกเขาก็ทำการติดต่อไปตามหมายเลขสาธารณะทันที

 

"สวัสดีค่ะ, ที่นี่คือสำนักงานจัดการบุคลากรบลูแมนค่ะ, มีอะไรให้รับใช้คะ?" มีเสียงสังเคราะห์ที่ฟังดูสวยดังขึ้นมาและหน้าจอก็แสดงรูปตัวตนสังเคราะห์ออกมา

 

แน่นอนว่า, เบอร์ติดต่อสาธารณะนี้เป็นเบอร์ติดต่อผ่านผู้ดูแลสมองกล

 

"ขอโทษทีนะครับ, พวกเราพอที่จะสามารถติดต่อไปยังผู้ดูแลของสำนักงานจัดการบุคลากรของคุณได้ไหมครับ?"

 

"คุณสามารถติดต่อไปยังอีกสองเบอร์ที่เหลือได้เลยนะคะ, หรือจะไปติดต่อที่สำนักงานจัดการบุคลากรเพื่อต่อต่อกับเจ้าหน้าที่ได้โดยตรงค่ะ"

 

"ได้ครับ, ขอบคุณครับ"

 

โคโบวางสายไป, เขารู้ดีว่าเขาคงไม่ได้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับการปลุกความสามารถจากระบบสมองกลแน่ๆ

 

"ลองโทรเบอร์พิเศษกันก่อนเถอะ, แล้วค่อยติดต่อไปหาพวกเขาโดยตรงกัน"

 

"มีธุระอะไรคะ?"

 

เมื่อเห็นว่ารูปร่างของผู้หญิงชาวบลูแมน, พวกเขาก็รู้สึกโล่งออก

 

"คุณเป็นเจ้าหน้าที่ของสำนักงานจัดการบุคลากรใช่มั๊ยครับ?"

 

"ใช่ค่ะ, มีอะไรให้ดิฉันช่วยมั๊ยคะ?"

 

"ผมอยากจะถามเรื่องของการปลุกความสามารถพิเศษของชาวบลูแมนน่ะครับ, จะต้องติดต่อใครได้บ้างครับ?"

 

"รอสักครู่นะคะ"

 

ทางด้านของสำนักงานจัดการบุคลากร, มาเออร์สกี้เดินออกมาจากอุปกรณ์สื่อสารและเดินเข้ามาที่ห้องออฟฟิศใกล้ๆ

 

"ผู้อำนวยการคะ, มีคนมาติดต่อถามถึงวิธีปลุกความสามารถค่ะ"

 

"อืม, ตรวจสอบดูซิว่าคนๆนั้นเป็นใคร"

 

"ได้ค่ะ"

 

ตั้งแต่เรื่องที่ความสามารถของชาวบลูแมนได้ถูกเปิดเผยออกมา, จึงได้มีผู้คนที่มาติดต่อเรื่องนี้ทุกวัน, อย่างไรก็ตามหลังจากที่ได้อ่านคำที่อธิบายเอาไว้ในเว็บไซต์ของบริษัทแล้วนั้น, ก็ได้มีคนที่ติดต่อมาหาเขาน้อยลง

 

ไม่นานนัก, มาเออร์สกี้ก็พบว่าเป็นโคโบและธอร์, ที่อยู่ในเขตดาวบลู, ระบบจัดการค้นหาข้อมูลของฟิวเจอร์กรุ๊ปนั้นทรงพลังมากซึ่งเป็นที่รู้กันอย่างแพร่หลาย

 

"ผู้อำนวยการคะ, นี่เป็นข้อมูลของพวกเขาค่ะ"

 

"เป็นพวกเขานี่เอง, บอกพวกเขาไปว่าข้อมูลนี้เป็นความลับ, และไม่ต้องพูดอะไรเพิ่มต่อ, แล้วก็ถ้าพวกเขามาหาผม ก็บอกพวกเขาไปว่าผมไม่ต้องการพบกับพวกเขา"

 

"เข้าใจแล้วค่ะ"

 

โคโบและธอร์นั้นกำลังรออย่างกระวนกระวาย, พวกเขานั้นมีความหวังอยู่ในใจบ้าง, ถ้าพวกเขาสามารถได้วิธีปลุกความสามารถมาได้จริงๆล่ะก็, พวกเขาก็จะสามารถกลับมาที่เขตดาวบลูได้

 

"ขอโทษด้วยนะ, แต่มันเป็นความลับของพวกเขาชาวบลูแมนค่ะ, พวกเราไม่สามารถบอกวิธีปลุกความสามารถนี้แก่พวกคุณได้ค่ะ"

 

"หา! แต่พวกเราก็เป็นชาวบลูแมนเหมือนกันนะ"

 

"แต่พวกคุณไม่ได้เป็นสมาชิกในเขตดาวบลูของพวกเราค่ะ, ดังนั้นทางเราจึงไม่สามารถบอกคุณได้ค่ะ"

 

"ถ้าอย่างนั้นพวกเราจะถามใครได้?"

 

"ดิฉันไม่ทราบค่ะ, ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอวางสายนะคะ"

 

ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างสิ้นหวัง, ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องง่ายที่พวกเขาจะได้ความลับนี้มาเสียแล้ว

 

"เอายังไงต่อดี?"

 

"ไปที่ดาวที่พวกเขาอาศัยอยู่และถามหาวิธีกันเถอะ"

 

ทั้งสองคนที่อยู่ในยานอวกาศนั้น, หลังจากที่ทำการตรวจสอบสภาพความเป็นอยู่ของชาวบลูแมนที่อาศัยอยู่ที่นี่แล้ว, พวกเขาจึงได้บินไปที่ดาวดวงนั้น

 

โชคไม่ดีที่, พวกเขาไม่ได้รู้เลยว่าข่าวเรื่องที่พวกเขาจะเดินทางมาที่นี่นั้นได้รู้กันไปทั่วหมู่ผู้ที่อยู่ระดับสูงๆของชาวบลูแมนแล้ว

 

"อะไรนะ, โคโบและธอร์ทั้งสองคนนั้นกำลังจะมาที่นี่เพื่อถามหาเรื่องของวิธีปลุกความสามารถ, พวกนี้ช่างไร้ยางอายกันเสียจริงๆ, แต่ไม่ต้องกังวลไป, ข้ารู้ว่าควรจะทำอย่างไร"

 

"พวกเราได้แจ้งเรื่องนี้ไปยังทุกคนได้รับทราบแล้ว, พวกเราจะต้องไม่ปล่อยให้พวกเขากลับมาทำความเสียหายกับพวกเราเพิ่มได้อีก, พวกเราใช้ชีวิตอย่างยากลำบากมาพอแล้ว"

 

ชาวบลูแมนที่อาศัยอยู่ที่นี่, เป็นเพราะการช่วยเหลือด้านเทคนิคที่ทรงพลังของอู๋ฮ่าวเหรินและสนับสนุนด้านทรัพยากรต่างๆ, ทำให้ชาวบลูแมนนั้นได้รับการปฏิบัติที่ดีขึ้น

 

ยิ่งไปกว่านั้น, อู๋ฮ่าวเหรินยังได้ออกคำสั่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปแล้ว, พวกเขาไม่ต้องการที่จะถูกขับออกจากเขตดาวบลูเพราะเรื่องนี้ด้วย

 

โคโบและธอร์ไม่นานนักก็พบดาวที่ชาวบลูแมนอาศัยอยู่และพบว่าผู้ที่มีอำนาจสูงสุดในดาวดวงนี้

 

อย่างไรก็ตาม, พวกเขาก็พบว่าพวกเขานั้นไม่เป็นที่ต้องการพบด้วยในที่นี่แม้แต่น้อย

 

ทุกคนที่พวกเขาได้ไปหานั้น, พอรู้ว่าเป็นพวกเขา ต่างก็ปิดประตูไล่ทันที

 

"บ้าเอ๊ย, จากสถานการณ์แล้วอย่าว่าแต่พวกเราจะได้ความลับของการปลุกความสามารถเลย, พวกเรายังไม่เป็นที่ต้องการพบเลยด้วยซ้ำ"

 

"ช่วยไม่ได้, ต้องหาทางอื่นกันแล้วล่ะ"

 

"มีสิ่งที่พวกเราได้เตรียมเอาไว้ก่อนที่จะเดินทางมาอยู่บนยานนะ, พวกเราควรที่จะเอามาลองใช้กับพวกเขาไหม?"

 

"จริงด้วยสิ, ข้าลืมไปได้ยังไงนะ?"

 

ก่อนที่พวกเขาจะเดินทางมานั้น, พวกเขาต้องการที่จะใช้สิ่งของพวกนี้ในการติดสินบนชาวบลูแมนเพื่อช่วยให้พวกเขาเจรจาได้ง่ายยิ่งขึ้น

 

ในเวลานี้พวกเขาคงจะต้องใช้สิ่งนั้นในการถามหาความลับการปลุกความสามารถเสียแล้ว

 

ทั้งสองคนกลับไปที่ยานอวกาศแล้วจากนั้นก็กลับมาเยี่ยมคนพวกนั้นใหม่ด้วยทรัพยากรมีค่ามากมาย

 

"ของพวกนี้เนี่ยนะ, ที่พวกแกต้องการที่จะใช้ติดสินบนข้าอย่างงั้นเหรอ, เอามันคืนไปเถอะแล้วก็กลับไปซะ, พวกแกคิดเหรอพวกเราจะยังเป็นเหมือนกับชาวบลูแมนแบบแต่ก่อน, ของพวกนี้น่ะมีแต่พวกคนที่ไม่เคยเห็นโลกกว้างเท่านั้นแหละ ที่จะเห็นว่ามันเป็นของดีน่ะ"

 

"เอาคืนไป"

 

นี่เป็นครั้งที่ 8 แล้วที่พวกเขาถูกไล่ออกมา, แม้แต่ของที่พวกเขาใช้ติดสินบนก็ยังถูกเขวี้ยงออกมาด้วย

 แล้วพวกเขาก็ได้ยินอะไรบางอย่างตามมา

 

"ไอ้ของพวกนั้นของพวกแกน่ะ, บอกตรงๆเลยนะ, แม้แต่พนักงานชั้นล่างของฟิวเจอร์กรุ๊ปน่ะก็ยังใช้ติดสินบนไม่ได้เลย, ใครก็ตามที่อยากจะได้ของๆพวกแกน่ะก็เป็นคนโง่แล้ว, ฮึ่ม ออกไปจากเขตดาวบลูซะเถอะ, อย่ามาทำให้ที่นี่แปดเปื้อนอีกเลย, พวกเราไม่มีวันยอมรับคนทรยศอย่างพวกแกกลับมาหรอก"

 

หลังจากที่ถูกไล่ออกมาโดย 8 คนรวดแล้ว, พวกเขาก็พอจะเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่, พวกเขาที่หมดสภาพจึงได้เดินทางกลับไปที่ยานอวกาศ

 

"ทำไมพวกเขาถึงทำกันแบบนี้ ไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าแก่กันหน่อยเลยเหรอ?"

 

โคโบที่กำลังเปิดปากของเขาออกมา, แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

 

หลังจากที่ผ่านไปได้สักพัก, พวกเขาก็ใจเย็นลงและคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี

 

"กลับ, พวกเรากลับกันก่อนเถอะ แล้วจากนั้นสำรวจสถานการณ์ของชาวบลูแมนในเขตดาวบลูกันก่อน, แล้วจากนั้นจึงค่อยคิดหาวิธีกันอีกดี"

 

พวกเขาจึงได้ออกมาจากเขตดาวบลูด้วยความสิ้นหวัง, โดยที่ชาวบลูแมนที่อยู่ในเขตดาวบลูไม่ได้สนใจพวกเขาเลยแม้แต่น้อย

 

ส่วนอู๋ฮ่าวเหรินนั้น, ตั้งแต่ต้นจนจบ, เขาไม่ได้รู้เรื่องนี้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ต่อให้เขารู้เขาเองก็ไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะมาสนใจเรื่องพวกนี้นัก

 

ในเวลานี้, เขากำลังยุ่งอยู่ที่ช่องรูหนอนที่เดินทางไปที่โลก, เพื่อไปสร้างการป้องกันที่นี่

 

เขาได้นำสถานที่นี้ไปลงทะเบียนกับทางสภาสูงของสหพันธรัฐแล้ว และได้ประกาศว่าเขตของโลกที่อยู่ถัดไปจากรูหนอนนั้นเป็นของๆเขา

 

เมื่อใดที่กองกำลังป้องกันรูหนอนนี้เรียบร้อย, เขาก็จะเดินทางกลับไปยังโลกและพาผู้คนมาที่นี่