CF:บทที่ 496 อิทธิพลของเมืองทะเลทราย

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

กลุ่มคนเพิ่งลงจากรถ ซึ่งตอนนี้พวกเขาอยู่ในลานจอดรถขนาดใหญ่ มีรถอีกหลายคันซึ่งก็มีคนแบบพวกเขาลงจากรถอย่างต่อเนื่อง

มีหุ่นยนต์กำลังรอพวกเขาอยู่ ทุกคนฟังคำแนะนำและตามพวกเขาไปยังเมือง

"ดูสิ นั่นอะไรน่ะ?"

"อย่าบอกนะว่าเป็นยานอวกาศ!"

"ไม่หรอก ยานอวกาศไม่น่าเล็กขนาดนี้ มันเหมือนเป็นยานบินมากกว่า"

“นั่นมันยานอวกาศที่กำลังเข้าสู่สถานีอวกาศ ยานอวกาศทั้งหมดจะจอดอยู่ในสถานีอวกาศและจะไม่เข้าไปในเมือง ยานบินเหล่านี้จะขนส่งวัสดุที่ขนมาโดยยานขนส่งจากสถานีอวกาศมายังเมือง"

“งั้นก็แปลว่าถ้าจะดูยานอวกาศก็ต้องนั่งยานบินพวกนั้นไปสถานีอวกาศหรือ?”

"ตอนนี้ก็เป็นอย่างนั้นแหละ แต่ฉันได้ยินมาว่ามีสถานที่ในเมืองนี้ที่ผลิตยานอวกาศอยู่ด้วยถ้าได้คุณทำงานในเมืองนี้ในอนาคตคุณก็อาจจะได้เห็นมัน"

"คนสวย ฉันได้ยินมาว่าพนักงานของฟิวเจอร์กรุ๊ปสามารถไปดูยานอวกาศในตอนนี้ได้เลยจริงรึเปล่า?"

"อย่ามาเรียกฉันว่าคนสวย เรียกฉันว่าเหลียง ฮง และเรื่องนั้นก็เป็นเรื่องจริง แต่ก็มีแต่พนักงานเก่าทุกคนของบริษัท พวกเขาได้ติดตามประธาน และบินไปยังสถานีอวกาศแล้ว แน่นอนว่าตราบใดที่คุณทำงานที่นี่ คุณก็สามารถเข้าถึงยานอวกาศได้เช่นกัน"

เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเหลียง ฮงแล้ว กลุ่มคนต่างปรารถนามัน พวกเขาคิดว่าพวกเขาจะเห็นยานอวกาศตั้งแต่ตอนนี้ แต่พวกเขาไม่คิดเลยว่าจะเปลี่ยนแปลงดังกล่าว

อย่างไรก็ตามเมืองก็ได้ทำให้พวกเขาประหลาดใจพอแล้ว ไม่ว่าจะเป็นอาคารที่แปลกประหลาดหรือโอเอซิสที่สร้างขึ้นในทะเลทรายนั่นก็ทำให้พวกเขาเหลือเชื่อแล้ว

ชายหนุ่มคนหนึ่งถามว่า "พี่เหลียงเรามีโอกาสจะได้เข้าโรงเรียนแห่งอนาคตเพื่อเรียนต่อรึเปล่า?"

เมื่อได้ยินเรื่องนี้หลายคนก็ตั้งใจฟัง เพราะคนที่มาที่นี่รู้ข่าวที่ว่าหลังจากที่ได้เข้าโรงเรียนของฟิวเจอร์กรุ๊ปก็จะได้เป็นบุคลากรสำคัญของฟิวเจอร์กรุ๊ป

"ที่จริงแล้วคุณทุกคนก็มีโอกาสได้เรียนนะโดยไม่ต้องไปถึงโรงเรียนเลย เห็นอาคารขนาดใหญ่ไกล ๆ นั่นไหม?"

"เห็นแล้ว ลำแสงบนนั้นแปลกและสวยงามมาก"

"นั่นคือห้องเรียนอเนกประสงค์ในเมืองถ้าคุณมีเวลาคุณก็สามารถไปที่นั่นได้ ที่นั่นมีหุ่นยนต์สำหรัยสอนมากมาย คุณต้องการเรียนรู้อะไรคุณก็สามารถเรียนรู้จากหุ่นยนต์เหล่านั้นได้"

พอได้ยินว่าความรู้ขั้นสูงนั้นสามารถศึกษาได้ที่นี่ ดวงตาของคนบางคนก็เปลี่ยนไป เมื่อพวกเขาได้เห็นเมืองแล้ว พวกเขาไม่อยากจะเป็นแค่ช่างเทคนิค หากพวกเขามีโอกาสพวกเขาก็ต้องการทำงานในระดับที่สูงกว่า

หลังจากเข้าสู่พื้นที่พักผ่อนชั่วคราว ผู้มีพรสวรรค์เหล่านี้ก็ได้อยู่อาคารที่มีความหรูหรามากกว่าโรงแรมห้าดาว

มีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างภายในนั้น ภายใต้พื้นที่พักผ่อนก็มีย่านเล็ก ๆ ที่มีสินค้าหลากหลาย

ทว่าสินค้าส่วนใหญ่นั้นพวกเขาไม่สามารถซื้อได้ มีเพียงสิ่งของจำเป็นในชีวิตประจำวันเพียงเล็กน้อยเท่านั้นซึ่งรับได้ฟรี

“สภาพที่นี่ดีเกินไปแล้ว ตอนนี้ไม่ต้องทำงานอะไรเลย พวกหุ่นยนต์ทำแทนให้หมดแล้ว ถ้าหุ่นยนต์แบบนี้ได้รับความนิยมในโลกภายนอก ฉันเกรงว่าคนจำนวนนับไม่ถ้วนจะต้องเจอกับปัญหากับการถูกปลดออกจากงาน”

“ในแง่ของประสิทธิภาพหุ่นยนต์สามารถแทนที่คนได้อยู่แล้ว อย่างตอนนี้ฉันก็มีหุ่นยนต์ขนส่งสินค้าอยู่ข้างนอก ถ้าฟิวเจอร์กรุ๊ปสนับสนุนเทคโนโลยีนี้ โลกภายนอกจะต้องวุ่นวายแน่”

คนเหล่านี้มองไปที่หุ่นยนต์ทุกชนิดที่อยู่รอบตัวพวกเขา และทุกคนก็รู้สึกว่าในอนาคตเทคโนโลยีหุ่นยนต์ของบริษัทจะมีอิทธิพลมาก

ในขณะเดียวกันพวกเขาก็กังวลเกี่ยวกับผลกระทบของเทคโนโลยีนี้เมื่อเป็นที่แพร่หลาย

เมื่อคนเหล่านี้เข้าสู่ห้องรับรองชั่วคราวพวกเขาเริ่มส่งรูปถ่ายที่ถ่ายมาระหว่างทางไปยังเว็บไซต์ทางการของฟิวเจอร์กรุ๊ป

ทันทีที่รูปถ่ายของเมืองทะเลทรายถูกเปิดเผยทั้งโลกก็วุ่นวาย

มณฑลหยุนหลงที่เป็นเมืองเล็ก ๆ หลังจากการเปิดเผยของเมืองในภูเขา ผู้คนก็แค่รู้สึกว่าเทคโนโลยีของบริษัทนั้นทรงพลัง

ทว่าการเปิดเผยเมืองทะเลทรายทำให้พวกเขาเห็นความมหัศจรรย์ เมืองที่สร้างจากความมหัศจรรย์

ที่ด้านหน้าของเมืองสิ่งสถาปัตยกรรมมหัศจรรย์นี้เปรียบเสมือนตึกของเล่นที่เด็กสร้างขึ้น

ยิ่งไปกว่านั้นภาพถ่ายบนอินเตอร์เน็ตนั้นก็เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของเมือง การที่มองไม่เห็นกำแพงเมือง บ่งบอกว่าเป็นเมืองขนาดใหญ่

ในขณะนี้ ทุกคนต่างอิจฉาเหล่าคนที่ได้เข้าเมืองมหัศจรรย์นั่น พวกเขารู้สึกเสียใจที่ไม่ได้พยายามหนักพอที่จะได้เป็นหนึ่งในนั้น

เหล่าคนที่อยากได้ข้อมูลเมืองทะเลทรายของฟิวเจอร์กรุ๊ปกำลังอึ้งในขณะนี้ พวกเขาไม่คิดเลยว่าเมืองแบบนี้จะอยู่ในทะเลทรายได้

มันเกินกว่าที่พวกเขาคิดไว้ และมันได้ทำให้พวกเขาเข้าใจว่าเทคโนโลยีของฟิวเจอร์กรุ๊ปนั้นยิ่งใหญ่ขนาดไหน

ชาวอเมริกันกลัวจนตัวแข็ง พวกเขาสิ้นหวังที่ได้เห็นฟิวเจอร์กรุ๊ปสามารถสร้างเมืองแบบนี้ได้

ณ ปักกิ่ง คนแก่จำนวนหนึ่ง กำลังดูภาพเมืองทะเลทรายบนหน้าจอด้วยความสงสัย

“มันยอดเยี่ยมไปเลย ไม่คิดว่าเขาจะสามารถสร้างเมืองขนาดใหญ่เช่นนี้ได้”

"แต่น่าเสียดาย กับเขาในตอนนี้ เราไม่มีทางทำอะไรได้เลย"

คนแก่หลายคนไม่คิดว่าอู๋ ฮ่าวเหรินจะเชี่ยวชาญวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีขั้นสูงขนาดนี้ ยิ่งกว่านั้นเขาก็อยู่นอกการควบคุมของประเทศไปแล้ว

"เป็นเช่นนี้ไปแล้วก็ให้คนด้านล่างร่วมมือกับคุณล่ะกัน"

เมื่อผู้กำกับรู้ข่าวเขาก็รู้ว่าฟิวเจอร์กรุ๊ปนั้นหยุดไม่อยู่จริง ๆ หากพวกเขาไม่เร่งความเร็วเท่าการพัฒนาฟิวเจอร์กรุ๊ป พวกเขาก็มีแนวโน้มที่จะสูญเสียความได้เปรียบก่อนหน้านี้ไป

อย่างไรก็ตามสถานการณ์เช่นนี้ทำให้ท่านหลงมั่นใจ เขามีความมั่นใจในการส่งเสริมความรู้และการปฏิรูปประเทศจีนอย่างมาก

คิดถึงอู๋ ฮ่าวเหรินแล้วเขาก็พูดขึ้นว่า "ในอนาคตจีนอาจหายไป และชื่อของจีนจะยังคงอยู่แค่ในความทรงจำของมนุษยชาติ"

ในขณะที่ทุกคนกำลังตื่นตากับเมืองทะเลทราย กลุ่มคนในห้องวิจัยใต้ดินที่ญี่ปุ่นกำลังปรึกษาหารือกันเรื่องชะตากรรมของมนุษยชาติ

กลางห้องวิจัย มียานอวกาศที่ดูพัง ๆ ภายในยานอวกาศนั้นมีอุปกรณ์แปลก ๆ ส่องประกาย รอบกลุ่มคนก็มีอุปกรณ์ส่องแสงนี้อยู่ล้อมรอบ กำลังเล่นกับเครื่องดนตรีหลากหลายชนิด

“คุณน่าจะได้เห็นรูปเหล่านั้นแล้ว ชายคนนั้นทำให้เราผิดหวังและทำให้เราเป็นตัวตลก ตอนนี้เราไม่มีโอกาสเลย เว้นแต่เราจะทำสัญญากับปีศาจนั่นแม้ว่าจะทำให้เรากลายเป็นคนบาปก็ตาม”

"ถ้าเราทำอย่างนั้น มนุษย์อาจจะกลายเป็นทาสหรือแม้แต่สูญสิ้นไปเลยก็ได้"

“แม้ว่าเราจะตาย ตราบเท่าที่จักรวรรดิญี่ปุ่นอันยิ่งใหญ่ของเราไม่สูญสิ้น ความเป็นความตายของพวกเขาก็ไม่เกี่ยวกับเรา”

"ฉันเห็นด้วย"

"ฉันก็เห็นด้วย"

"..."

ทุกคนเห็นด้วยกับมัน จากนั้นกลุ่มคนไปที่ซากยานเพื่อขนย้ายอุปกรณ์ปีศาจ