TB:บทที่ 210 ข่มขู่

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

TB:บทที่ 210 ข่มขู่

อย่างที่ลั่วฮุ่ยคิด เฉินหลงถูกเธอข่มขู่เข้าจริงๆ

เมื่อกี้นี้สาวผมบลอนด์ได้กระซิบข้างหูเฉินหลงว่า "ตอนนี้ มีสไนเปอร์สองคนกำเล็งไปที่ลั่วฮุ่ยกับหมินซีอยู่ ถ้านายยอมไปกับฉัน พวกเขาก็จะรอด แต่ถ้านายไม่ตามฉันมา พวกเขาก็จะตายจ๊ะ"

เมื่อได้ยินคำพูดของสาวผมบลอนด์แล้ว เฉินหลงก็พบว่าเธอไม่ได้พูดโกหก มีสไนเปอร์สองคนกำลังหันปืนไปทางลั่วฮุ่ยกับหมินซีอยู่จริงๆ

ไม่มีทางเลือก เพื่อความปลอดภัยของลั่วฮุ่ย เฉินหลงทำได้แค่ยอมเดินตามหญิงสาวคนนั้นไปเท่านั้น

แน่นอนว่าเฉินหลงเองก็มั่นใจในความสามารถของตัวเองอยู่พอตัว ด้วยความแข็งแกร่งโดยกำเนิด สาวผมบลอนด์คนนี้ไม่มีทางข่มเหงรังแกเขาได้แน่นอน

"ผมยอมเดินตามคุณมากแล้ว คราวนี้คุณก็สั่งให้สไนเปอร์พวกนั้นให้อยู่ห่างจากพวกเขาได้แล้วนะครับ" เฉินหลงเอ่ยขึ้นจากทางด้านหลังสาวผมบลอนด์

สาวผมบลอนด์ไม่ได้มีสีหน้ายั่วยวนอย่างก่อนหน้านี้ เธอตอบเขาอย่างเย็นชาว่า "ไม่ต้องห่วงจ๊ะ หลังจากที่นายลงจากเรือสำราญลำนี้ไปพร้อมกับฉันแล้ว พวกเขาก็จะปลอดภัย"

"ถ้าอย่างนั้น ผมก็หวังว่าคุณจะรักษาคำพูดของตัวเองนะครับ ไม่อย่างนั้น ผมจะพาคุณไปขายในซ่องแล้วปล่อยให้ชายน่ารังเกียจพวกนั้นได้เล่นกับคุณตลอดทั้งวันไปเลย" การกระทำของสาวผมบลอนด์ที่สัมผัสกับจุดสำคัญของเขา ถึงเธอจะเป็นผู้หญิง เฉินหลงก็ไม่แสดงสีหน้าที่ดีให้กับเธอแม้แต่น้อย 

“นายควรจะดีใจนะที่เรายังอยู่บนเรือสำราญ ไม่อย่างนั้น ขืนพูดแบบเมื่อกี้นายได้ตายไปแล้ว!” คำพูดของเฉินหลงทำให้สาวผมบลอนด์หันหน้าไปมองเฉินหลง ด้วยสายอาฆาตและน้ำเสียงเยือกเย็น

"หึ ผมไม่กลัว"

เฉินหลงตอบ

ใช้เวลาไม่นาน เฉินหลงเดินตามสาวผมบลอนด์ลงจากเรือสำราญไปยังเรือยอชต์ลำหนึ่ง

หลังจากนั้น เรือยอทช์ลำนี้ก็มุ่งหน้าไปที่เกาะแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลนัก

และก็ไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามีชายคนหนึ่งกำลังตามพวกเขาไปทางอากาศอยู่เงียบๆ

สิบนาทีต่อมา เรือยอทช์ลำนี้ได้จอดเทียบเกาะ จากนั้นสาวผมบลอนด์ก็ได้ลงจากเรือยอทช์ไป และเฉินหลงที่ตามอีกฝ่ายไปแต่โดยดี

บนเกาะนี้ไม่มีพืชหรือต้นไม้สักต้น มีแค่หินและพื้นทรายทั้งหมด

เฉินหลงเดินตามสาวผมบลอนด์ไปยังพื้นที่โล่งกว้างบนเกาะ พื้นที่ตรงนั้นมีคนยืนสี่คนอยู่ เป็นผู้ชายทั้งสี่คน และทุกคนต่างก็มีพลังกำเนิด

"แท็งก์ นายเห็นไหม ฉันพูดถูก ทุกครั้งที่ ‘แม่มด’ ออกไปนอกหน่วย ใครหน้าไหนก็ไม่สามารถต้านทานเสน่ห์ของเธอได้เลยสักคน" ชายผิวเข้มคนหนึ่งพูดกับชายอีกคนที่อยู่ห่างจากเขามากกว่าสองเมตร คาดว่าเขาคนนั้นน่าจะเป็นคนเยอรมัน

ชายคนนั้นไม่ตอบ เขาทำเพียงแค่พยักหน้า

“คุณพาผมมาที่เกาะนี้ทำไมครับ?” เฉินหลงมองไปที่คนแปลกหน้าทั้งห้าคนตรงหน้า และเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกให้อีกฝ่ายรู้ว่าตอนนี้เขาไม่สบอารมณ์สุดๆ

“เพื่อพิสูจน์ความไว้วางใจและภักดีต่อผู้อื่น มีคนต้องการซื้อแขนขาของคุณ และเราก็แค่รับงานนั้นมา ผมหวังว่าคุณเฉินจะเข้าใจนะครับ” ในหมู่ชายทั้งสี่คน หนึ่งในนั้นมีคนที่หน้าตาเอเชียคนหนึ่ง พูดภาษาจีนแบบมาตรฐานกับเขา

ชายหน้าตาเอเชียคนนี้อายุประมาณสามสิบปี เขาดูหน้าตาธรรมดามาก จนไม่เหมือนคนจีนเลยสักนิด

“พวกคุณอยากตัดแขนตัดขาผม ผมเข้าใจดี ก็...ถ้าพวกคุณต้องการแขนกับขาของผม เรามาดูกันสิครับว่าพวกคุณจะมีความสามารถในการทำแบบนั้นได้ไหม" เฉินหลงเริ่มใช้ระฆังทองสิบเอ็ดชั้น และค่อยๆเดินตรงไปหาคนทั้งห้าคน

ในฐานะที่พวกเขาทั้งห้าคนอยู่ในระดับกำเนิด ใช้แค่ระฆังทองสิบเอ็ดชั้นก็เกินพอแล้ว ถ้าเขาใช้ระดับสิบสองชั้น มันจะดูเป็นการกลั่นแกล้งพวกเขาไปหน่อย

“ระฆังทอง! ไม่เลวเลยนี่! ผมได้ยินมาว่าทองระฆังของคุณนั้นทรงพลังมาก ถ้างั้น เรามาดูกันว่า ระฆังทองของคุณ หรือกรงเล็บมังกรสายฟ้าฟาดของผม อะไรจะแน่กว่ากัน!”

หลังจากนั้น ก็มีร่างเงาเสมือนของคิงคองที่ดวงตาลุกวาวด้วยความโกรธโผล่ออกมาข้างหลังเขา จากนั้นร่างเงาก็เคลื่อนย้ายเข้าไปในร่างของเขา จากนั้นมือของเขาก็ได้เปลี่ยนเป็นกรงเล็บมังกร แล้วยื่นมือไปจับแขนของเฉินหลงไว้

เนื่องจากพวกเขาบอกว่าพวกเขาต้องการหักแขนหักขาเฉินหลง อีกฝ่ายจึงเล็งไปที่แขนขาของเขา

ทางด้านเฉินหลง เขาไม่ได้นิ่งเฉยรอให้อีกฝ่ายมาหักแขนขาของเขา เขากำหมัดขึ้นแล้วต่อยไปทางศัตรูเช่นกัน

ตู้ม!

หมัดของเฉินหลงและกรงเล็บของอีกฝ่ายได้ปะทะกัน เกิดเสียงระฆังทองและเหล็กกระทบกันในทันที!

การโจมตีของคนทั้งสองเสมอกัน

ความประหลาดใจเล็กน้อยปรากฏขึ้นผ่านสายตาของเฉินหลง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอคนที่มีความสามารถในการป้องกันตัวสูสีกับเขา

ในทำนองเดียวกัน ใบหน้าของอีกฝ่ายได้เผยความประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน

“สมแล้วที่เป็นถึงระฆังทอง ลำพังแค่ฉันคนเดียวคงจัดการนายไม่ได้สินะ แต่ก็ไม่เป็นไร ฉันยังมีสหายอยู่ เห้ย พวกเรา ลุย!” ใบหน้าชาวเอเชียพูดจบคนห้าคนวิ่งเข้าหาเฉินนานในคราวเดียว

ชาวเอเชียและคนอื่นๆที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เงินนั้น เรื่องการต่อสู้ที่ยุติธรรมระหว่างปรมาจารย์ไม่มีทางเกิดขึ้นกับพวกเขาหรอกนะ จะบอกให้

"ไม่นานมานี้ ผมคิดว่าลูกน้องของผมน้อยเกินไปหน่อยรู้สึกว่าเมื่อเร็ว ๆ ถ้าผมได้พวกคุณทั้งห้าคนมาร่วมมือด้วย พลังของผมก็จะแข็งแกร่งขึ้น" เมื่อเขาได้พบกับพวกเขาทั้งห้าคน เฉินหลงได้ตัดสินใจว่าจะชวนพวกเขามาร่วมมือด้วย คนเก่งๆมันไม่เหมือนกับกระหล่ำปลีที่ขึ้นไปทั่ว

เมื่อได้ยินชักชวนของเฉินหลง ชาวเอเชียรู้สึกตกใจเล็กน้อย ความคิดไม่เลว แต่ในเมื่อลูกศรถูกตรึงแล้วก็ต้องยิง!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! 

เฉินหลงถูกโจมตีโดยคนทั้งห้า

หลังการโจมตีของคนห้าคน ใบหน้าของเฉินหลงยังคงปรากฏรอยยิ้มและร่างกายของเขาไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเกิดขึ้น เหมือนกับว่าทั้งห้าคนนี้ไม่ได้ออกแรงเลยแม้แต่นิดเดียว 

ในเวลาเดียวกัน ใบหน้าของคนทั้งห้าแสดงสีหน้าตกใจออกมา เพราะพวกเขาคิดสึกว่าการโจมตีของพวกเขาที่ถูกส่งไปยังเฉินหลงเป็นเหมือนกับการหย่อนหินไปในน้ำลึก ว่ามันโดนสระน้ำลึก นอกจากนี้ เฉินหลงยังได้รวบรวมพลังทั้งหมดตามร่างกายให้มารวมอยู่ที่ฝ่ามือของเขา 

พลังแบบนี้เป็นหนึ่งในพลังของระฆังทองสิบสองชั้น มันทั้งนิ่มทั้งแข็งและเปราะบาง การผสมผสานระหว่างความแข็งและความนุ่มนวลเท่านั้นคือสถานะสูงสุด

ในเวลาเดียวกัน เฉินหลงชี้ไปชาวคนเอเชียคนนั้น และพลังก็ก็พุ่งไปทางเขาด้วยความรวดเร็ว

จริงอยู่ที่ร่างสายฟ้าเขานั้นแข็งแกร่งมาก แต่มันเทียบได้กับระฆังทองสิบเอ็ดชั้นเท่านั้น การโจมตีของเฉินหลง ร่างสายฟ้าถูกโจมตีเข้าอย่างจัง จากนั้นลมปราณของวิชา ‘กดจุดชีพจรตัดโลหิต’ ได้เข้าควบคุมร่างกายของเขาในทันที

จากนั้นก็ตามมาด้วยหนุ่มเยอรมันร่างหนา ชายผิวเข้ม สาวผมบลอนด์ และอินทรีตามลำดับ

"เห้ย นายทำอะไรกับพวกฉันกันแน่? แล้วทำไมพลังของนายถึงได้แตกต่างจากข้อมูลที่พวกเราได้รับมาได้ล่ะ?" หลังจากที่ชาวเอเชียถูกเฉินหลงจัดการ เขาได้หันไปพูดเฉินหลงด้วยความหวาดกลัว

เขาเคยได้ยินเรื่องการกดจุดฝังเข็มมากก่อน แต่ที่เฉินหลงทำนั้นไม่เหมือนกับการกดจุดฝังเข็มทั่วไปเลยแม้แต่น้อย และความพลังของเขาก็แข็งแกร่งกว่าที่ว่าเอาไว้ในเอกสารมาก พวกเขาไม่ได้กลายเป็นคนพิการ แค่ลมปราณถูกสะกดอยู่เท่านั้น

"ไม่มีอะไรหรอกครับ  ผมแค่ไม่อยากให้พวกคุณวิ่งหนีผมหางจุกตูดแค่นั้นเอง อ้อ แล้วก็เรื่องพลังของผม พวกคุณจะยอมช่วยผมไหม?" เฉินหลงว่า

"ดูเหมือนว่างานนี้จะง่ายเกินไปสำหรับพวกเรา" ชาวเอเชียแสดงความเสียใจออกมาผ่านใบหน้าของเขา

"ไม่ต้องกลัวครับ ผมไม่ฆ่าพวกคุณหรอก แต่ว่า ไหนลองบอกผมมาก่อนว่า ใครเป็นคนสั่งให้พวกคุณมาจัดการผมเหรอครับ?" เฉินหลงถามเขาด้วยรอยยิ้ม

พวกเขาทั้งห้าล้วนมีระดับกำเนิด เขาสามารถทำให้พวกเขามาเป็นลูกน้องของตัวเองได้ เอาพวกเขามาใช้งานดีกว่ากำจัดทิ้งเสียอีก 

“ถ้าฉันบอกว่าใครเป็นคนส่งพวกฉันมาแล้ว นายจะยอมปล่อยพวกฉันไปไหม?” ชาวเอเชียเอ่ยถาม

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นเลยครับ ผมจะปล่อยพวกคุณไปแน่นอน" เฉินหลงไม่จำเป็นต้องพูดให้เรื่องมันยาวไปมากกว่านี้ 

จัดการนำผลซื้อสัตย์ให้พวกเขากินเข้าไป แล้วค่อยปล่อยพวกเขาอีกที