SC:บทที่ 90 การต่อสู้

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

เมื่อเห็นว่านักวิจัยชายชราคนนั้นถูกฆ่าตายอย่างเลือดเย็น หลินเฉิง เองรู้สึกสั่นไหวในใจของเขา เขารู้สึกว่าความสามารถของชายชุดดำนี้ค่อนข้างแปลก ในขณะที่เขาคิดว่าจะจัดการกับชายชุดดำยังไงชายชุดดำก็พูดขึ้นมาว่า

“เด็กน้อย แกเป็นใคร?”

ชายชุดดำเหวี่ยงซากศพของนักวิจัยทิ้งไป และไม่รอให้ หลินเฉิง ได้ตอบคำถามเขาพูดต่อว่า

“ฉันรู้สึกว่ามีใครแอบมองเข้ามาในอาคารก่อนหน้านี้ ไม่ควรที่จะเป็นเหตุบังเอิญ? รั่วเหมิง ผู้หญิงคนนั้นอย่างนั้นหรอ? รนหาที่ตาย! ฉันไม่คาดคิดว่าจะมีคนแอบเข้ามาในนี้ แกทำอะไรกับเธอทำไมเธอถึงยอมช่วยแกแอบมองที่นี่ด้วย!”

เมื่อได้ยินคำถามของชายชุดดำ หลินเฉิง เยาะเย้ยและพูดขึ้นว่า

“ อ๋อ ทำไมนายไม่บอกฉันแทนล่ะว่า นักทดลองเหล่านี้มาจากไหน ทำไมผู้มีพลังถึงหายตัวไปอย่างต่อเนื่อง แต่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย?”

ชายชุดดำมองดู หลินเฉิง ราวกับคนตายไปแล้วเขาหัวเราะและพูดว่า

“เด็กน้อย ฉันต้องชื่นชมในความกล้าหาญของแก!อย่างไรก็ตามถ้าแกมีโอกาสได้เป็นคนที่มีอำนาจแกจะรู้ว่ามันง่ายแค่ไหนที่จะหาผู้มีพลังมาทดลองได้โดยไม่รู้ตัว แน่นอนว่าแกไม่มีโอกาสนั้นแล้ว ฉันจะดับลมหายใจที่เหลือของแก แต่ก่อนหน้านั้นแกจงบอกฉันมาทุกอย่าง!”

หลังจากนั้นชายชุดดำก็ถอดหมวกบนหัวของเขาเปิดเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริง

คนคนนี้เป็นชายวัยกลางคนอายุประมาณ 40 ปี ร่างกายที่แข็งแกร่งของเขาไม่สามารถปกปิดด้วยเสื้อคลุมสีดำ ใบหน้าของเขาเป็นเหลี่ยม ดวงตาของเขาขุ่นมัว ในเวลานี้เขากำลังมอง หลินเฉิง อย่างเหยียดหยาม

“โอ้ ฟังดูแล้วดูเหมือนว่า ผู้มีพลังที่นำมาทดลองเหล่านี้จะถูกพาตัวมาจากฝ่ายทหาร โชคดีแล้วที่ฉันไม่ได้เลือกเข้าฝ่ายทหาร…”

หลินเฉิง ดูถูกเหยียดหยามชายชุดดำอย่างไม่แยแส ในขณะที่เขาพูดเขารีบจับมีดแน่นและพุ่งตรงไปหาชายชุดดำแต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บปวดราวกับมีเข็มทิ่มแทงอยู่ในหัวเขาอีกครั้ง

ความรู้สึกเจ็บปวดของเขาบังคับให้ หลินเฉิง ล้มลงและไม่สามารถโจมตีชายชุดดำได้ มันทำให้ชายชุดดำมีโอกาสยกเท้าขวาขึ้นมาและเตะ หลินเฉิง อย่างจัง

แม้ว่า หลินเฉิง จะแข็งแกร่งแต่ดูเหมือนชายชุดดำเองก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน หลินเฉิง ถูก ชายชุดดำเตะออกไปยังมุมห้อง หลินเฉิง ลุกขึ้นและปัดรอยเท้าที่อยู่บนหน้าอกของตัวเองเขากำลังเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่อยู่ในใจ และเมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งเขาพบว่าชายชุดดำกำลังวิ่งเข้ามาหาเขา หลินเฉิง ยกแขนซ้ายขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะปิดกั้นหมัดที่ถูกส่งออกมา และเขาใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้ โดยมือขวาของเขาจ้วงแทงมีดไปที่ท้องของชายชุดดำ แต่ทันใดนั้นเขาก็ถูกโจมตีด้วยพลังวิญญาณอีกครั้งทำให้แข้งขาของ หลินเฉิง ไร้เรี่ยวแรง

เมื่อเห็นท่าทางที่ไร้เรี่ยวแรงของ หลินเฉิง ชายชุดดำหัวเราะอย่างดูถูกอีกครั้งจากงั้นยกเท้าขวาขึ้นและเตะเข้าไปในท้องของ หลินเฉิง จนทำให้เขาเกือบอาเจียนออกมา จากนั้นชายชุดดำหยิบมีดของ หลินเฉิง ขึ้นและแทงไปที่คอของ หลินเฉิง!

ฉึบ!

เกิดเสียงปะทะจัดขึ้น มีดไม่ได้เจาะที่คอของ หลินเฉิง อย่างที่ชายชุดดำจินตนาการ แต่ถูกปิดกั้นด้วยชั้นน้ำแข็งหนา!

เมื่อมองเห็นน้ำแข็งที่อยู่เบื้องหน้าชายชุดดำขมวดคิ้วและพยายามที่จะทำลายน้ำแข็งเพื่อที่จะโจมตี หลินเฉิง ต่อไป แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงอันตรายที่มาจากด้านหลัง เขารีบหลบทันทีแต่ก็ยังถูกทะลวงด้วยกรวยน้ำแข็งเข้าที่หูซ้ายของเขา

“อ้าก!”

ชายชุดดำกุมหูซ้ายของตัวเองและมอง หลินเฉิง ด้วยความโกรธแค้น ในขณะที่ หลินเฉิง ยืนขึ้นอีกครั้ง

“น้ำแข็งอย่างนั้นหรอ?! เด็กน้อยแกกล้าซ่อนพลังเมื่ออยู่ต่อหน้าฉันอย่างนั้นหรอ ดี ถ้าอย่างนั้นฉันจะใช้ร่างกายของแกเป็นตัวทดลองต่อไป!”

เมื่อพูดจบ ดวงตาของชายชุดดำก็เปลี่ยนแปลงเหมือนตาของเขาขุ่นมัว ทันใดนั้น หลินเฉิง ก็ถูกโจมตีทางจิตวิญญาณอีกครั้ง แต่อย่างไรก็ตามด้วยการเผชิญหน้ากับการโจมตีครั้งก่อนๆทำให้ หลินเฉิง ค้นพบจังหวะในการโจมตีของเขาแล้ว

เมื่อเห็นว่าดวงตาของชายชุดดำกำลังเปลี่ยนไป หลินเฉิง ยื่นมือขวาออกมาปรากฏเป็นดาบน้ำแข็งในมือของเขาทันที

หลินเฉิง ถือดาบน้ำแข็งนี้เอาไว้ และไม่รอให้ถูกโจมตีก่อน มือซ้ายของเขาก็ปรากฏกรวยน้ำแข็ง 6 แท่งเช่นกัน จากนั้นเขาขว้างมันออกไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ชายชุดดำพยายามหลบหลีกกรวยน้ำแข็งอยู่นั้น หลินเฉิง รีบวิ่งไปด้านหน้าและใช้พลังทั้งหมดของเขาฟันลงไป ในไม่ช้าดาบน้ำแข็งในมือของ หลินเฉิง ก็สามารถตัดแขนซ้ายของชายชุดดำได้

“อ้าก ไอ้เวร กูจะฆ่ามึง! อ้าก!!!”

เมื่อแขนซ้ายของชายชุดดำถูกตัด เขากรีดร้องออกมาจนเสียงดังก้อง

อย่างไรก็ตาม หลินเฉิง ไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของชายชุดดำ กรวยน้ำแข็งอีก 6 อันที่ตกอยู่ด้านหลังของชายชุดดำลอยขึ้น จากนั้น หลินเฉิง ขยับนิ้วมือจนพวกมันเร่งความเร็วเจาะสมองของชายชุดดำทันที

ปุๆๆๆๆๆ

ด้วยเสียงการเจาะถึง 6 ครั้ง ที่หัวของชายชุดดำ ทำให้ชายชุดดำไม่มีโอกาสแม้แต่จะช่วยเหลือตัวเองได้เขาล้มลงกับพื้นเสียงดัง

หลังจากผ้าชายชุดดำสำเร็จแล้วหันไปมองกลุ่มนักวิจัยที่ซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้อง เขาเตรียมที่จะฆ่าคนเหล่านั้นแต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเปิดประตูจากห้องต่างๆ จุดประสงค์ในการมาที่นี่ของเขาคือการช่วยเหลือ มู่หวู่หยวน หากเขาไม่รีบออกไปจากที่นี่เขาคงต้องพบกับกลุ่มทหารพร้อมกับปืนกล

“รายงาน!เราได้รับคำสั่งจากผู้อำนวยการหวัง เกิดเหตุฉุกเฉินแล้วจะต้องเข้าแก้ไขสถานการณ์ให้เร็วที่สุดอย่างนั้นเราขอบุกรุกเข้าไปในห้องแห่งนี้!คุณเกา ได้โปรดอนุญาต”

หลังจากที่ทหารบุกขึ้นมาบนชั้นนี้พวกเขารออยู่ที่หน้าห้องและพยายามตะโกนรายงานอยู่หน้าห้องเพื่อเตรียมปฏิบัติงาน

และเมื่อเขารายงานเสร็จเขาก็รู้ว่าสถานการณ์ในห้องทดลองนั้นผิดปกติ เขาไม่พบ เกาต้า ออกมา แต่กลับเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่ทำสีหน้าเบื่อหน่ายแทน

เมื่อเห็นชายคนนี้เจ้าหน้าที่ขมวดคิ้ว และมองรอบห้องทดลองอย่างรวดเร็ว ในที่สุดเขาก็พบร่างของ ชายชุดดำที่จมอยู่ในสระเลือด

เมื่อเห็นว่า เกาต้า ตายแล้วบรรดาเจ้าหน้าที่ต่างรู้สึกประหลาดใจ พวกเขารีบหันกลับไปมองทิศทางของ หลินเฉิง แต่พบว่าตอนนี้ในมือของชายหนุ่มกับมีปืนกลด้วยเช่นกัน

ปังๆๆๆๆๆ

เสียงปืนกลดังรัว ลูกกระสุนปืนระเบิดออกจากรังเพลิงพุ่งตรงไปยังกลุ่มทหารที่อยู่ด้านหน้า พวกเขาไม่ทันได้ตอบสนองและถูกสังหารอย่างรวดเร็ว

“ยิง ยิงเลย!”

เมื่อเห็นว่าบรรดาทหารถูกยิงและลงไปกองเป็นสระเลือด เจ้าหน้าที่คนที่เหลือเต็มไปด้วยความโกรธแค้นเขาตะโกนให้ทหารที่เหลือยิงตอบโต้ทันที

ปังๆๆๆๆ

การแลกเปลี่ยนลูกกระสุนกันทำให้เกิดภาพกระพริบรัวๆขึ้นภายในห้องทดลอง ปืนกลในมือของทหารยิงกราดเข้าไปในห้อง หลินเฉิง ซ่อนตัวอยู่หลังโต๊ะทดลอง เขาได้ยินเสียงปืนดังอย่างต่อเนื่องและกำลังวิตกกังวลว่าเขาจะฝ่าฟันออกจากสถานการณ์นี้ได้อย่างไร เนื่องจากกำลังปืนของอีกฝ่ายมากกว่าเขา เขาไม่กล้าที่จะยกศีรษะขึ้นเพื่อจะยิงตอบโต้ ดังนั้นเขาจึงคิดจะใช้กรวยน้ำแข็งจู่โจมทหารแทน

ทันใดนั้นกระสุนปืนที่ยิงกราดก็หยุดทันที มีเสียงฝีเท้าเบาๆกระจายตัวออก หัวใจของ หลินเฉิง สั่นระทึกทันที!