TB:บทที่ 154 ดาวเคราะห์สัตว์อสูร

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

“เหมาะสม อะไรคือเหมาะสม” ใบหน้าของสิงโตฉายแววงงงวย

ในทันทีที่เขาได้ยินอีกฝ่ายกล่าวว่าเขาไม่รู้ว่าอะไรคือ “ราคาที่เหมาะสม” เฉินหลงรู้ได้ถึงสาเหตุของราคาที่ไม่สมเหตุสมผลของร้านค้านี้ คงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างธรรมดาหากคนคนนี้ไม่เข้าใจความหมายของคำว่า “ความเหมาะสม”

“ความเหมาะสมคือราคาของสินค้าที่คล้ายกับราคาของร้านๆอื่นๆในระบบและมีคุณค่าแลกเปลี่ยนที่สมควรกับแต้มแลกเปลี่ยน หากสินค้าชิ้นใดมีเพียงคุณที่ขายแล้ว คุณสามารถตั้งราคาแลกเปลี่ยนที่เหมาะสมกับการใช้งานได้” เฉินหลงอธิบาย

เมื่อได้ยินคำอธิบายของเฉินหลงแล้ว ปลายสายจึงเริ่มบอกกล่าวถึงที่มาของสินค้าต่างๆในร้านให้เฉินหลงฟัง

ชิ้นนี้คืออะไร ของชิ้นนี้คือเขี้ยวที่เขาฆ่ามากับมือ เขี้ยวของเสือที่คมเป็นที่สุด สามารถใช้เป็นอาวุธหรือจะเอาไปใช้ตัดหนังของสิ่งมีชีวิตอะไรก็ได้

ชิ้นนี้คืออะไรงั้นหรือ ชิ้นนี้คือกระดูกจากโครงกระดูกของงูเหลือมห้าแฉกที่ถูกฆ่าในหลุมกับดัก เอามาใช้ทำสร้อยหรือเข็มขัดหรืออะไรก็ได้เลย

กรณีของปลายสายที่คุยอยู่นี้ ดูจากท่าทางแล้วคงไม่ได้คุยกับใครมาหลายปี เมื่อเขาได้เจอกับสิ่งที่พูดได้ก็คล้ายกับกล่องที่เปิดออกไปแล้ว นั่นคือความไม่มีวันจบสิ้น

เมื่อได้ยินอีกฝากแนะนำของต่างๆแล้ว เฉินหลงแยกประเภทของในร้านได้ง่ายๆเป็นสองประเภท อย่างแรกคือของที่ใช้งานได้ กับอีกประเภทคือของไร้ประโยชน์

แต่อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายยังไม่ได้บอกชื่อเสียงเรียงนามเลยนี่

“จะว่าไปแล้ว คุณชื่ออะไรหรือ” เฉินหลงถาม

“สหายที่รัก ชื่อของข้าคือ โอเรีย” เมื่อได้ยินดังที่เขากล่าว เฉินหลงกลายเป็นเพื่อนของเขาไปแล้ว

เฉินหลงยิ้มให้และกล่าวต่อไป “โอเรีย ของหลายชิ้นของคุณมันไม่มีประโยชน์นะ คุณเอาออกจากหน้าร้านหรือเอาไปประดับบ้านคุณก็ได้ ของที่ใช้การได้คือไข่พวกนี้ และ “สูตรกระบวนท่าอสูรทั้งหมื่น”นี่ แล้วก็พวกวัตถุดิบบางชิ้น อีกอย่างนะคุณควรปรับราคาสินค้า เพราะเมื่อคุณขายได้แล้วคุณจะได้แต้มไปแลกของอย่างอื่นในระบบได้”

ในตอนนั้นเองเฉินหลงได้รู้สึกเหมือนกับว่าเขาเห็นโอเรียเหมือนนกแก่ๆตัวหนึ่ง

“ขอบคุณนะ แต่ข้าไม่รู้ว่าควรปรับราคาเป็นเท่าไรนี่ ว่าแต่ว่าข้ายังไม่รู้ชื่อเจ้าเลย” โอเรียกล่าวอย่างแฝงความอับอาย

เมื่อได้ยินคำของโอเรียแล้ว เฉินหลงรู้สึกทันทีว่าคนที่ดูน่ากลัวเช่นเขาจริงๆแล้วก็เป็นคนธรรมดา นี่ในโลกของเขาไม่มีการโกงกันหรืออย่างไร

ความคิดของเฉินหลงที่ว่าโลก “ดาวเคราะห์สัตว์อสูร” ของโอเรียไม่มีการคดโกงกันนั้นเป็นเรื่องถูกต้อง กฎของดาวเคราะห์นั้นมีเพียงข้อเดียวเท่านั้น คือผู้แข็งแกร่งจะล่าผู้อ่อนแอ ปลาใหญ่กินปลาเล็ก และปลาเล็กกินกุ้งเล็กๆ และเมื่อปลาเล็กเติบโตขึ้นมาเป็นปลาใหญ่แล้ว พวกมันจะกินปลาเล็กต่อไปอีก

และเมื่อปลาใหญ่สองตัวมาเจอกันก็ขึ้นกับปลาตัวไหนที่แข็งแกร่งกว่า

ดังนั้นแล้วแม้โอเรียจะแข็งกล้า แต่โลกของเขาช่างไม่ซับซ้อนเลยแม้แต่น้อย

“ผมชื่อเฉินหลง” เฉินหลงยิ้มให้

“เฉินหลง เจ้าช่วยข้าคิดราคาสินค้าพวกนี้ได้หรือไม่ ข้าไม่เข้าใจจริงๆ หากเจ้าทำให้ข้าได้แล้ว ข้าจะให้ไข่ของกระดูกที่กลืนกินอสูรกับเจ้า เมื่อมันฟักตัวแล้วมันจะเป็นผู้ช่วยที่ดีให้เจ้าได้” โอเรียว่า

เฉินหลงได้รู้จากโอเรียว่า “กระดูกที่กลืนกินอสูร” นั้น เป็นสายพันธุ์เดรัจฉานระดับสูงบนโลกของเขา

เมื่อมันโตเต็มที่พละกำลังของมันสามารถไปถึงขั้นครึ่งเทพครึ่งมนุษย์ได้ แม้กระนั้นสัตว์ป่าที่แข็งแกร่งย่อมมีอัตราการสืบพันธุ์ที่ต่ำ อย่าง “กระดูกที่กลืนกินอสูร” ที่วางไข่เพียงสองครั้งในชีวิตมันเท่านั้น

ไข่ในมือของโอเรียเป็นไข่ที่เขาได้มาหลังเขาฆ่ากระดูกที่กลืนกินอสูรที่บาดเจ็บหนักหลังต่อสู้กับเดรัจฉานประเภทเดียวกันมา กล่าวได้ว่าไข่นี้ช่างเป็นของล้ำค่า

แต่แม้เฉินหลงจะหลงใหลได้ปลื้มกับไข่ของ “กระดูกที่กลืนกินอสูร” นี้ แต่เมื่อพวกมันโตเต็มที่แล้วจะมีขนาดถึงสิบเมตรและมีน้ำหนักได้ถึงยี่สิบตันเลยทีเดียว สัตว์ดุร้ายขนากมหึมานี้จะเลี้ยงได้จริงหรือ

“ผมจะช่วยคุณ แต่คุณไม่ต้องให้ “กระดูกที่กลืนกินอสูร” กับผมหรอก เพราะผมใช้งานพวกมันไม่ได้”

เมื่อคิดว่าไม่มีทางที่เขาจะเลี้ยง “กระดูกที่กลืนกินอสูร” ได้ เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปฏิเสธ

“เยี่ยมมากๆ ขอบคุณเจ้ามาก แต่ข้าร้องขอให้เจ้าช่วยโดยไม่มีของตอบแทนเช่นนี้ไม่ได้ เอาเช่นนี้แล้วกัน เจ้าสามารถเลือกสินค้าของข้าชิ้นใดไปก็ได้” ด้วยนิสัยของโอเรียที่ตรงๆแล้ว เขาไม่ชอบติดค้างบุญคุณ

“ตกลง ผมจะบอกราคาของสินค้าทั้งหมดก่อน แล้วผมจะเลือกมันทีหลัง” เฉินหลงตอบตกลง

ในจริงๆแล้วตอนโอเรียบอกจะให้สินค้ากับเฉินหลงเขานึกถึง “สูตรกระบวนท่าอสูรทั้งหมื่น”แต่ถึงกระนั้นเขาก็ล้มเลิกความคิดไปทันที เพราะเขาเป็นคนที่ไม่ค่อยจะคดโกงและเขาไม่ได้ขาดแต้มแลกเปลี่ยนหมื่นแต้มเสียหน่อย เขาไม่เอาเปรียบโอเรียหรอก

จากนั้น เฉินหลงได้ทำงานหนักหลายชั่วโมงก่อนจะปรับราคาที่สมเหตุสมผลให้กับสินค้าทั้งหมดของโอเรีย สิ่งที่มีราคามากที่สุดคือไข่ “กระดูกที่กลืนกินอสูร” โดยราคามากถึงหนึ่งล้านแต้ม

และเพราะโอเรียอยากเก็บไว้เองฟองหนึ่งเขาจึงวางขายเพียงฟองเดียวเท่านั้น

สำหรับหนังสือสูตรกระบวนท่าอสูรทั้งหมื่นนั้น ก็ยังต้องการห้าหมื่นแต้มแลกเปลี่ยนอยู่

“เอาล่ะ ภารกิจเสร็จสิ้น” ใบหน้าเฉินหลงปรากฏรอยยิ้มโล่งใจ

“ขอบคุณเจ้านะ เฉินหลง” โอเรียมองเฉินหลงอย่างซาบซึ้ง “จะว่าไปแล้ว เจ้าบอกข้ามาได้หรือยังว่าต้องการสิ่งใด”

“เช่นนั้น ผมต้องการไข่จากสัตว์เขี้ยวน่ะ” เฉินหลงครุ่นคิดและกล่าวออกมา

หากมีรูปร่างคล้ายกับสัตว์ที่โลกแล้วการที่เฉินหลงเป็นเจ้านายของสัตว์ที่ทรงพลังคงเหมาะสมที่สุด นั่นคือเขาต้องการสัตว์ที่มีรูปร่างคล้ายสุนัขพันธุ์โดเวอแมนบนโลกนี้แต่มีเขี้ยวที่แหลมคมกว่า อีกอย่างหากเป็นเช่นนั้นคงสะดวกที่จะอยู่กับครอบครัวเขามากกว่า

อีกอย่างคือ เขามี “หินแห่งแสง” ที่หลังจากพัฒนาไปแล้วครั้งหนึ่งพลังของมันจะต้องมากถึงระดับกำเนิดแน่นอน หากเป็นสุนัขที่เลี้ยงไว้กับครอบครัวแล้ว ใครจะใส่ใจว่าเป็น “สุนัข” กันเล่า

เมื่อได้ยินว่าเฉินหลงต้องการเพียงไข่ของ “สัตว์เขี้ยว” เท่านั้น ใบหน้าของโอเรียแสดงความประหลาดใจออกมา “ทำไมจึงต้องการไข่ของ “สุนัขอสูร” กันเล่า”

“สัตว์เขี้ยวรูปร่างคล้ายสัตว์ที่เรามีที่โลกน่ะ พวกเราเลยจะเลี้ยงไว้” เฉินหลงว่าตามจริง

“ก็ได้” เมื่อเขาได้ยินเฉินหลงกล่าวดังนั้นโอเรียก็ให้ไข่ของ “สัตว์เขี้ยว” ไปแทน

“ไข่สัตว์เขี้ยว” เป็นรูปวงรีมีผิวสีดำและลวดลายเป็นเกลียวบนเปลือก

เมื่อโอเรียเอาไข่ให้ดูแล้ว เขาก็สอนวิธีการฟักไข่ “เฉินหลงการทำให้ไข่ฟัก ขั้นแรกเราต้องร่ายบท “คำสวดสัตว์อสูรหมื่นตน”ใส่ไข่ก่อน และการควบคุมตัวอ่อนของสุนัขนี้ต้องใช้พลังจิตเพื่อทำให้เปลือกไข่กระเทาะออกมา”

“สูตรกระบวนท่าอสูรทั้งหมื่น” เป็นสกิลสามัญที่คนบน “ดาวเคราะห์สัตว์อสูร” มี สัตว์เดรัจฉานที่อ่อนแอจะใช้สกิลนี้เพื่อควบคุมเดรัจฉานโดยไม่ทำลายเปลือกไข่ แต่พลังของสัตว์จะควบคุมได้ด้วย “สูตรกระบวนท่าอสูรทั้งหมื่น” มาจากร้านของโอเรีย