TB:บทที่ 135 ตั้ง 570,000 คะแนนแลกเปลี่ยน!

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

TB:บทที่ 135 ตั้ง 570,000 คะแนนแลกเปลี่ยน!


"อย่างที่ผมเพิ่งพูดไปเมื่อกี้ คุณจะได้นอนติดเตียงประมาณครึ่งปี ไม่มากไม่น้อยไปกว่านั้น แล้วถ้าคุณมีความสามารถมากพอ คุณจะไปหาผมที่ปักกิ่งก็ได้นะครับ ผมชื่อ เฉินหลง จำเอาไว้ด้วยล่ะครับ" หลังจากที่เฉินหลงพูดจบจบ เขาก็ลงมือจัดการอีกฝ่ายในทันทีด้วยมือของเขา


จากนั้นร่างกายของหวงถังก็มีเสียงกระดูกแตกดังกร๊อบ!


คำพูดเหน็บแนมของเฉินหลง กับแขนขาที่ถูกบดของหวงถัง


แต่หวงถังเป็นคนที่มีความอดทนมาก ต่อให้ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวดขนาดไหน เขาก็ยังไม่ร้องไห้ฟูมฟายออกมาแอะ เฉินหลงละนับถือเขาเลยจริงๆ


เฉินหลงเหวี่ยงหวงถังออกไปทางข้าง จากนั้นก็เดินไปหาหวังหู


เห็นเฉินหลงกำลังมาตรงหาเขา หวังหูรีบก้าวถอยหลังไปอีกสองก้าวด้วยความตกใจ เขาต้องระวังคนอันตรายที่กำลังเดินเข้ามาใกล้


"หวังหู! ผมชื่นชมคุณมากครับ คุณพอจะทำอะไรให้ผมสักอย่างได้ไหมคัรบ!?" หลังจากที่เขาได้เห็นศึกของหวังหูแล้ว เฉินหลงก็รู้สึกว่าหวังหูเป็นคนที่มีพรสวรรค์ เฉินหลงไม่มีทางปล่อยคนเก่งๆแบบนี้ให้หลุดมือไปเด็ดขาด


เมื่อรู้ว่าเฉินหลงแค่อยากช่วยเขา อีกฝ่ายก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที และหัวใจของเขาก็รู้สึกปลื้มปิติเช่นกัน เป็นอย่างที่โจวเต๋าฟานบอกไว้จริงๆ สำหรับหวังหู นักสู้โดยกำเนิด ทำให้พวกเขาทำงานได้ในสภาพแวดล้อมตั้งแต่เกิดมา และบางโอกาสก็อาจจะได้รับคำชม และนั่นก็คือสิ่งที่พวกเขาใฝ่ฝัน


ขณะที่หวังหูกำลังจะอ้าปากกล่าวคำมั่นสัญญา เขาก็นึกถึงน้องสาวของตัวเองขึ้นมา เขาขมวดคิ้วแล้วตอบว่า "คุณเฉิน ผมก็อยากช่วยคุณจริงๆนะครับ แต่ฉันยังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำในตอนนี้ แล้วบางทีผมอาจจะช่วยคุณไม่ได้"


"คุณบอกผมได้ไหมครับ? ถ้าผมช่วยได้ ผมก็จะช่วย" เฉินหลงไม่ได้คิดอะไรให้มากความ เขาตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้อีกฝ่าย


หวังหูมองเฉินหลงด้วยความซาบซึ้ง เขารู้สึกได้ว่าเฉินหลงยินดีที่จะช่วยเขาจริงๆ แต่ในฐานะที่เธอเป็นน้องสาวแท้ๆของเขาเอง เขาก็ยังอยากจัดการเรื่องนี้ด้วยความสามารถของตัวเองอยู่ดี "เรื่องส่วนตัวนิดหน่อยครับ ถ้าคุณเฉินยินดีที่จะช่วยผม หลังจากจัดการเรื่องนี้เสร็จแล้ว ผมเองก็จะช่วยคุณเหมือนกันครับ!"


“หวังหู การที่นายมีความมั่นใจมันก็ดีอยู่หรอก แต่บางครั้ง การที่เรามั่นใจเกินไป มันก็ไม่ดีเท่าไหร่หรอกนะ นายควรพิจารณามันอย่างระเอียดและถี่ถ้วนก่อนที่จะลงมือทำอะไร” ดูเหมือนว่าคำพูดของซูชิงเฟิงจะถูกต้องทุกถ้อยคำ


คำพูดของซูชิงเฟิงทำให้หวังหูคิดเกี่ยวกับมัน ในตอนนี้เขาได้ออกไปพร้อมกับหวงถังแล้ว ถึงเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เขาก็ไม่ได้ตัวคนเดียว ถ้าเขายังคงอยู่ในเซียงเจียง เขาต้องตามหาตัวปัญหาของตัวเองแน่ หรือไม่ก็อาจจะฆ่าเขากับน้องสาว เรื่องแบบนี้ง่ายนิดเดียว หลังจากที่ลองชั่งน้ำหนักในใจดูแล้ว หวังหูทำได้แค่สลัดความภาคภูมิใจของตัวเองทิ้งไป


"คุณเฉิน น้องสาวของผมป่วยและต้องการเข้ารับการรักษา เพราะแบบนี้ผมถึงทิ้งเธอเอาไว้ไม่ได้ ถ้าคุณเฉินอนุญาตให้ผมพาน้องสาวไปด้วย ผมก็เชื่อฟังคุณครับ คุณเฉิน" หวังหูคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะเห็นด้วยและตอบตกลง


เมื่อได้ยินข้อตกลงของหวังหูแล้ว เฉินหลงก็รู้สึกมีความสุขมาก จึงรีบตอบว่า "แค่น้องสาวคนเดียวเหรอครับ? ตราบใดที่คุณปฏิบัติตามคำสั้งของผม คุณจะพาทุกคนในครอบครัวไปด้วยก็ได้นะครับ ผมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว"


ตราบใดที่อีกฝ่ายมีพรสวรรค์ที่ใช้ประโยชน์ได้ เฉินหลงก็ไม่สนว่าหวังหูจะพาน้องสาวหรือครอบครัวของเขาไปด้วย เพราะสุดท้าย ความร่ำรวยของเฉินหลงในตอนนี้ ไม่มีทางมีปัญหากับเรื่องแค่นี้อยู่แล้ว เป็นยังไงล่ะ หล่อ รวย สปอร์ต ใจดี จะเป็นใครไปได้นอกจากคนที่มีชื่อว่า เฉินหลง!


"ความจริงแล้วผมมีแค่น้องสาวเพียงคนเดียว ผมไม่มีครอบครัวอื่นแล้ว..." หวังหูตอบเสียงเบา


"โอเคครับ เอาเป็นว่า คุณไปหาน้องสาวของคุณก่อน แล้วค่อยมาหาผมที่ห้องพักแบบเพรสซิเด้นท์เชลสวีท ที่โรงแรมโฟร์ซีซั่นส์ ตกลงตามนี้นะครับ" เฉินหลงผงกหัวให้อีกฝ่ายหนึ่งครั้ง


จากนั้นพวกเขาก็แยกย้าย หวังหูไปหาน้องสาวของตัวเอง โจวเต๋าฟานไปส่งเฉินหลงกลับไปที่โรงแรมก่อน แล้วค่อยกลับไปที่ของตน


เดิมที ซูชิงเฟิงต้องการให้เฉินหลงกับโจวเต๋าฟานไปพักผ่อนที่วิลล่าของตัวเอง แต่เพราะเฉินหลงกลับคิดสึกว่าพักอยู่ที่โรงแรมสะดวกกว่า ส่วนซูชิงเฟิงจึงไม่ได้เรียกร้องอะไร


หลังจากที่เฉินหลงและคนอื่นๆ ออกไปจากออกแล้ว หวงถังก็ถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลเช่นกัน


หวงถังที่นอนอยู่บนเดียงได้แต่คิดว่า ‘เฉินหลง ฉันจะจำชื่อนายเอาไว้ ถึงความแข็งแกร่งของนายจะถึงขอบเขตกำเนิด แต่นายไม่ได้เป็นแบบนั้นคนเดียวในโลกสักหน่อย ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ อะไรที่นายทำกับฉันในวันนี้ วันหน้าฉันจะมาเอาคืนนายสองเท่าเลย คอยดูสิ!’


เฉินหลงไม่รู้ว่าตัวเลยว่าหวงถังที่ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา ในภายภาคหน้า เขาจะเป็นคนที่นำปัญหามาให้ตัวเอง


หลังจากกลับมาถึงที่โรงแรมแล้ว เฉินหลงก็มีโอกาสเข้าไปในระบบ


ก่อนอื่น เขาใช้เครื่องประดับหยก และได้รับ 60,000 คะแนนแลกเปลี่ยน จากนั้นเขาก็ได้ติดต่อกับ ‘อู๋หยิ่ง’ เป็นตามคาด ‘อู๋หยิ่ง(ไร้เงา)​’ เหมือนกับชื่อของเขาเลย เขาไม่ชอบพบปะผู้คน และติดต่อได้ผ่านข้อมูลเท่านั้น


"คุณอู๋หยิ่ง ผมมีของบางอย่างที่มีคุณภาพดีกว่าผลึกแร่หลายชนิดขนาดจิ๋วตามภารกิจของคุณ คุณต้องการมันไหม?" เฉินหลงส่งข้อความไปหอีกฝ่าย


"คุณมีเท่าไหร่?" อู๋หยิ่งส่งข้อความสั้นๆกลับมาหาเขา


"คุณต้องการจำนวนและราคาเท่าไหร่ครับ?"


"ฉันจะรับมันทั้งหมด ฉันให้ 200 คะแนนแลกเปลี่ยนต่อหนึ่งกรัม"


"คุณมีคะแนนแลกเปลี่ยนเท่าไหร่ครับ?"


ก่อนหน้านี้ อู๋หยิ่งใช้คะแนนแลกเปลี่ยน 300,000 คะแนนเพื่อซื้อกึ่งสิ่งประดิษฐ์ เมื่อนี้เขาเพิ่งส่งภารกิจและรับคะแนนแลกเปลี่ยน 60,000 คะแนนมาจากเขา รวมๆแล้วก็ 360,000 คะแนนแล้ว เฉินหลงเกรงว่าอู๋หยิ่งจะไม่มีคะแนนมากพอซื้อของของเขา


"คุณไม่ต้องห่วงเรื่องคะแนนแลกเปลี่ยนหรอก ถ้ามันไม่พอจริงๆ ผมจะนำหินแห่งแสงมาใช้แทนคะแนนคะแนนเปลี่ยน" อู๋หยิ่งได้ส่งข้อความ


เฉินหลงรู้สึกตกใจที่ได้รู้ว่าอีกฝ่ายรวยคะแนนแลกเปลี่ยน ผ่านข้อความที่เขาส่งมา ในเวลาเดียวกัน เขาเองก็อยากรู้ประสิทธิภาพของหินแห่งแสงเหมือนกัน "ผมไม่รู้ว่าหินแห่งแสงคืออะไร แล้วคนอย่างผมสามารถนำมันไปทำอะไรได้บ้างครับ?"


" ‘หินแห่งแสง’ สามารถทำให้ผู้ใช้วิวัฒนาการได้อย่างน้อยหนึ่งครั้ง ผู้ใช้ในที่นี้ไม่รวมถึงมนุษย์ฉันมีมันอยู่ในระบบทั้งหมด ปกติฉันจะขายเป็นคะแนนแลกเปลี่ยนเท่านั้น แต่ฉันยินดีที่จะแลกเปลี่ยนกับผลึกแร่หลายชนิดขนาดจิ๋วคุณภาพสูง"


อู๋หยิ่ง คุณช่างเป็นคนที่ซื่อสัตย์จริงๆ


"ถ้าคุณขายตามราคาขายในร้านของคุณ ผมไม่ค่อยยินดีที่จะแลกผลึกแร่หลายชนิดขนาดจิ๋วคุณภาพสูงกับคุณสักเท่าไหร่ เพราะผลึกแร่หลายชนิดขนาดจิ๋วคุณภาพสูงนี้หายากมาก แล้วมันก็มีมูลค่าแตกต่างกัน"


ที่ดาวเคราะห์อู๋หยิงจะต้องมีหินแห่งแสงแบบนี้จำนวนมากแน่นอน ส่วนที่โลกของเขา หยกคุณภาพสูงนั้นหาได้ยากมาก ดังนั้นเฉินหลงถึงได้ไม่อยากขายหยกในราคาต่ำนัก แต่ฟังก์ชั่นที่ช่วยให้ผู้ใช้วิวัฒนาการได้อย่างน้อยหนึ่งครั้งกลับทำให้เฉินหลงสนใจมันมาก นอกจากนี้ ไม่ใช่แค่มนุษย์เท่านั้นที่สามารถใช้มัน ทำให้เขาต้องการสร้างหินแห่งแสงพวกนี้ เขาอยากเห็นหินแห่งแสง ถ้เกิดว่าเขาเอามันไปใช้กับสัตว์หรือพืช แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ? มันจะต้องสุดยอดมากแน่ๆ


ในตอนนี้ ความปรารถนาของเฉินหลงก็เป็นเหมือนนักวิทยาศาสตร์ผู้บ้าคลั่งคนหนึ่ง


อู๋หยิ่งเงียบไปสักครู่ สองนาทีต่อมา ข้อความได้ส่งมาจากอีกฝ่าย "ชิ้นส่วนของหินแห่งแสงสามารถแลกเปลี่ยนได้สิบกรัม ถ้าใช้ไม่ได้ นายไม่โอเค เรามาแลกกับคะแนนแลกเปลี่ยนกันเถอะ"


"ได้เลย จัดไปเลยครับผม!" เฉินหลงตอบตกลง


หลังจากนั้นทั้งสองฝ่ายก็ได้ทำการแลกเปลี่ยนกัน เฉินหลงใช้หยกแลกกับคะแนนแลกเปลี่ยน 200,000 คะแนน บวกกับหินแห่งแสงอีก 30 ก้อน


ด้วยวิธีนี้ ทำให้เฉินหลงมีคะแนนแลกเปลี่ยนตั้ง 570,000 คะแนนแน่ะ! แล้วมันก็เป็นจำนวนสูงสุดที่เขาเคยมีมาในระบบเลย รวย รวยแล้ว! ในอนาคต เขาคงไม่ต้องกังวลเรื่องคะแนนแลกเปลี่ยนไปอีกนานเลย ส่วนหยกที่เหลืออีกสามชิ้น เขาสามารถนำมันไปแลกเป็นคะแนนแลกเปลี่ยนได้อีกมากมายมหาศาล ด้วยเหตุนี้เฉินหลงจึงไม่ได้นำมันมาแลกกับอู๋หยิ่งอีก


แสดงความคิดเห็น

0 ความคิดเห็น