TB:บทที่ 112 ปลดปล่อย

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

"พาผมไปหาพี่สะใภ้ตอนนี้เลย" หลังจากที่รับรู้ถึงความรู้สึกลึกๆในใจของลั่วฮุย เฉินหลงก็รู้สึกนับถือเขาที่กล้าทำและยินดีที่จะช่วยเหลือเขา

"ภรรยาของพี่เธอนอนป่วยอาการหนักอยู่บนเตียง ตอนนี้เธออาศัยอยู่ที่บ้านพักที่กวางฮุย ถ้านายสามารถไปได้ ได้โปรดไปกับพี่ตอนนี้เลยได้ไหม ถ้าช้ากว่านี้ พี่กลัวว่าเธอจะอดทนไม่ไหวแล้ว" สีหน้าของลั่วฮุยเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

ในขณะนั้น ร่างกายของหมินซีได้รับผลกระทบจากลมปราณและการทำร้ายจากคนของตระกูลคง เส้นลมปราณในร่างกายส่วนใหญ่ของเธอถูกทำลาย ซึ่งลั่วฮุยสามารถยืดเวลาชีวิตของภรรยาออกไปมากกว่าสิบปี เขาได้ให้ยารักษาเธอมาเป็นเวลาหลายปี ลั่วฮุยได้หาหมออัจฉริยะ(天才医生)โดยอาศัยหาจากหนังสือพิมพ์จีนเก่าๆ(ตี๋เป้า 邸报)และบังคับให้พวกเขาช่วยชีวิตภรรยาของเขา แต่ไม่ว่ายาช่วยชีวิตจะดีมากแค่ไหน หากกินเข้าไปมากๆยาก็จะค่อยๆไม่ได้ผลและจากนั้นก็เริ่มเสื่อมสภาพลงอย่างรวดเร็วจนตอนนี้ภรรยาของเขามีอายุได้ 30 ปีแล้ว

"งั้นก็รีบเถอะ" เฉินหลงรีบตกลงทันที

คราวนี้ มุมหนึ่งเขาก็ต้องรักษาหมินซี ส่วนอีกมุมหนึ่งเขาก็กังวลเรื่องลู่เซียงและอยากที่จะหลบหน้าเธอ แน่นอนว่ายังมีเวลาอยู่มากกว่าสิบวันก่อนที่ลู่เซียงจะเริ่มกลับไปเรียน ดังนั้นเขาจำต้องปกปิดเรื่องนี้ไม่ให้เธอรู้ ในไม่ช้าเฉินหลงและลั่วฮุยได้ออกเดินทางไปเมืองเฉิงตูอีกครั้ง หลังจากที่เฉินหลงออกนอกเมืองมากับลั่วฮุย ก็มีใครบางคนกำลังเฝ้ามองเขาอยู่

"เฉินหลง ฉันหวังว่านาจะรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้มันเป็นยังไง"

ผ่านไปได้หนึ่งชั่วโมงกว่า เฉินหลงก็กลับมาที่บ้านพักกวางฮุยอีกครั้ง ลั่วฮุยได้เดินนำเฉินหลงเข้าไป จนเขาพบกับร่างของหมินซีที่กำลังนอนหลับตาอยู่บนเตียง

ครั้งแรกที่ได้เห็นหมินซี เฉินหลงพบว่าเธองดงามหาใครเปรียบไม่ได้ แม้ตอนนี้ใบหน้าของเธอจะซีดเผือด มันก็ไม่สามารถซ่อนใบหน้าอันงดงามของเธอได้เลย ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมลั่วฮุยถึงสามารถทิ้งทุกอย่างเพื่อเธอได้

หลังจากนั้น เฉินหลงได้ตรวจร่างกายของหมินซีและพบว่าความเย็นได้กัดกร่อนร่างกายของเธออยู่ตลอดเวลาจนทำให้ระบบการทำงานในร่างกายทั้งหมดเกือบจะทำงานไม่ได้อีกต่อไป หากหัวใจของเธอไม่ได้ถูกห่อหุ้มไว้ด้วยฤทธิ์ยา ป่านนี้หัวใจของเธอคงถูกกัดกร่อนด้วยความเย็นจนไม่สามารถหายใจได้อีกเหมือนกับตอนนี้ เฉินหลงคิดว่าลั่วฮุยคงพยายามช่วยรักษาร่างที่เหมือนศพหญิงงามไว้

ใบหน้าของเธอซีดเหมือนไร้เลือดและทั่วทั่งร่างของเธอก็ดูเหมือนมีไอเย็นบางๆไหลซึมออกมา "คุณเฉิน เป็นยังไงบ้าง?" เมื่อเห็นเฉินหลงได้ตรวจเช็คร่างกายของภรรยาตนและเห็นว่าเขาขมวดคิ้วและยังคงเงียบ ลั่วฮุยจึงรู้สึกไม่วางใจ

"นี่มันยากมาก มีพลังธาตุเย็นในร่างกายของพี่สะใภ้ที่กำลังกัดกร่อนร่างของเธอ เราต้องกำจัดพลังธาตุเย็นนี้เท่านั้นถึงจะสามารถถอดรากถอนโคนโรคร้ายได้หมด แต่พลังธาตุเย็นนี้ถูกผนวกเข้ากับร่างกายของเธอแล้ว มันจึงยากมากที่จะกำจัดพลังงานพวกนี้ออกให้หมด ผมจะทำอย่างสุดความสามารถ" เฉินหลงพูดอย่างเคร่งเครียด

พลังธาตุเย็นพวกนี้เกือบจะรวมเข้ากับร่างของหมินซีจนหมด มันอยู่เกือบทุกเส้นของลมปราณและกายทวารเพื่อที่จะกำจัดพลังธาตุเย็นนี้ เราต้องดึงเอาพลังเย็นที่อยู่ในร่างของหมินซีออกมาก่อนและใช้พลังธาตุไฟกับร่างของเธอซึ่งเป็นวิธีที่เฉินหลงคิดว่าดีที่สุด

"ขอบคุณนะ น้องเฉิน" เมื่อได้ยินเฉินหลงพูดว่ายินดีที่จะลองรักษา มันก็ทำให้หัวใจของลั่วฮุย

กลับมามีความหวังอีกครั้ง เพราะก่อนหน้านี้ลั่วฮุยก็ได้เชิญหมอชื่อดังหลายคนมารักษา พวกเขาต่างพูดว่าไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว เฉินหลงไม่พูดมาก เขารีบหยิบเข็มเงินออกมาจากกระเป๋า

พลังธาตุไฟผสานเข้าคู่กับเข็มเงินจะดีที่สุด ครั้งนี้เฉินหลงจะไม่ใช้เพียงแค่เข็มงิน

เฉินหลงถือเข็มเงินไว้ด้วยมือทั้งสองข้างและจากนั้นก็แทงลงไปที่จุดฝั่งเข็มหรือที่เรียกว่าเส้นลมปราณของหมินซี ในแต่ละครั้งที่แทงเข็มลงไป ร่างของหมินซีก็จะสั่นและร่องรอยของพลังธาตุเย็นก็กระจายออกมา

ร่างกายของหมินซีเย็นมานานมากกว่าสิบปี หากเฉินหลงต้องการที่จะเอาคามเย็นออกมาให้หมด เขาจะต้องไม่ทำลายร่างของเธอเลยแม้แต่น้อย การควบคุมแบบนี้เรียกได้ว่าเป็นเหมือนบททดสอบของเฉินหลงไม่เพียงแต่ทางกายแต่ทางใจด้วย

สองชั่วโมงผ่านไป ในตอนท้ายเฉินหลงได้ใช้พลังธาตุไฟรวมลมปราณเย็นไว้ตรงกลางในร่างของหมินซีทีละขั้นจากเส้นลมปราณไปจนถึงกายทวารและไปหยุดอยู่ที่หน้าอกของเธอ

จากนั้นเฉินหลงก็ได้ใช้ฝ่ามือของเขากดลงไปที่อกของหมินซีและพลังธาตุไฟก็ปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือของเขา เฉินหลงใช้จิตในการควบคุม เขาตั้งท่าเพื่อสัมผัสพลังธาตุไฟในตัวเธอ

"ออกไปจากร่างเธอซะ" เฉินหลงตะโกนออกมา

ภายใต้การควบคุมของเฉินหลง พลังธาตุไฟในตัวของหมินซีเริ่มเค้นเอาความเย็นออกมาจากร่างกาย ในขณะที่พลังงานบนฝ่ามือเฉินหลงได้ส่งแรงดูดเอาความเย็นออกมาซึ่งเมื่อร่างกายของหมินซีซึมซับพลังธาตุไฟเข้าไปจึงทำให้เหมือนเป็นแรงผลักเอาความเย็นออกมา

ยิ่งฝั่งเข็มไปที่ร่างของหมินซีมากเท่าไหร่ ความเย็นก็จะค่อยๆเล็ดลอดออกมาจากร่างกายทีละน้อยจนใบหน้าของเธอเริ่มมีสีเลือด และตอนนี้หน้าผากของเฉินหลงก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อเล็กน้อย

ภายใต้การต่อสู้กันของสองพลังธาตุ ความเย็นในร่างกายของหมินซีก็เริ่มถูกขับออกจากร่างกาย

หลังจากที่ออกห่างจากร่างของหมินซี ไอความเย็นได้จับตัวกันเป็นก้อนเท่าลูกฮอกกี้ขนาดเท่ากำมือเด็กปรากฏขึ้นในมือของเฉินหลงซึ่งมันได้ปล่อยลมเย็นออกมารอบๆด้วย

"เปลี่ยน" เฉินหลงได้ใช้พลังธาตุไฟหุ้มลูกฮอกกี้น้ำแข็งเอาไว้และกลั่นเจ้าลูกฮอกกี้น้ำแข็งนี้

ในที่สุด เจ้าลูกฮอกกี้น้ำแข็งก็ได้เปลี่ยนเป็นลูกบอลน้ำแข็งสีฟ้าเล็กๆขนาดเท่าเม็ดถั่วเหลือง

เฉินหลงหยิบเอาขวดเล็กๆออกมาแล้วใส่เจ้าเม็ดน้ำแข็งนี้ลงไปจากนั้นก็ใส่ไว้ที่กระเป๋าเสื้อของเขาเอง แต่จริงๆแล้วเขาถือโอกาสนี้เก็บมันไว้ในพื้นที่ในแหวนของเขา

เมื่อเฉินหลงทำทุกอย่าเสร็จเรียบร้อย เขาก็นั่งลงกับพื้น หลังจากที่ควบคุมพลังมาเป็นเวลานาน จิตที่แข็งแกร่งของเฉินหลงก็มาถึงจุดวิกฤต การกำจัดพลังธาตุเย็นในตัวของหมินซีนั้นเรียบร้อยแล้วแต่เฉินหลงไม่สามารถคุมร่างกายตัวเองให้กลับมาผ่อนคลายได้ในทันที

"น้องเฉิน เกิดอะไรขึ้นกับนาย?" เมื่อเห็นเฉินหลงนั่งลงกับพื้นด้วยสีหน้าที่ดูอ่อนแรง ลั่วฮุยก็รีบเข้าไปช่วยพยุงเฉินหลง

"ผมไม่เป็นไร ผมได้กำจัดพลังธาตุเย็นออกจากตัวของพี่สะใภ้ให้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้อย่าเพิ่งไปโดนตัวเธอ ผมจะคุยเรื่องนี้ตอนที่ร่างกายฟื้นตัวแล้ว" หลังจากที่เฉินหลงพูจบ เขาก็เริ่มฟื้นฟูร่างกาย

หลังจากที่ได้ยินเฉินหลงพูดถึงสิ่งที่ทำให้พี่สะใภ้ต้องทนทุกข์ทรมานมามากกว่าสิบปี ลั่วฮุยก็รู้สึกร้อนใจ เขาอยากจะสัมผัสภรรยาของเขาตอนนี้ แต่คำพูดของเฉินหลงก็เหมือนสั่งให้เขาต้องหยุดความคิดนี้ เขาอยากที่จะคอยอยู่เคียงข้างและมองดูภรรยาที่นอนอยู่บนเตียง เขาพบว่าใบหน้าของเธอเริ่มกลับมาเป็นเหมือนคนปกติและลมหายใจของเธอก็สม่ำเสมอ แม้ลั่วฮุยจะไม่ได้รู้เรื่องทางการแพทย์มากนักแต่เขาก็รับรู้ได้ว่าอาการของภรรยาตนดีขึ้น ลั่วฮุยมองใบหน้าของภรรยาที่กำลังหลับอยู่ จากนั้นน้ำตาก็ได้ไหลออกมา

หลายปีที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เห็นหน้าของเธอดำคล้ำจากความเย็น ลั่วฮุยก็รู้สึกเกลียดตัวเอง ว่าเขานั้นไร้ความสามารถ ไม่สามารถแบ่งเบาความทุกข์และมอบความสุขให้กับเธอได้

แต่ในตอนนี้ ในที่สุดภรรยาของเขาก็ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไปแล้ว ต่อไปนี้เขาจะมอบความสุขในชีวิตตามที่เธอต้องการ เธอไม่ต้องอุ้มท้องมีลูกแล้ว พวกเราก็แค่รับเด็กมาเลี้ยง ถ้าเธอไม่ชอบเที่ยวรอบโลก พวกเราก็แค่ไปเที่ยวที่ที่ได้ไปด้วยกัน ตราบใดที่เธอต้องการ เขาก็จะให้เธอทั้งหมด ขณะนี้ สิ่งที่ทำให้ต้องตำหนิตัวเองและความรู้ผิดในใจของลั่วฮุยในเวลาหลายปีที่ผ่านมานั้นได้ถูกปลดปล่อยเรียบร้อยแล้ว