TB:บทที่ 102 อยู่ยงคงกระพัน

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

TB:บทที่ 102 อยู่ยงคงกระพัน

"บอกเองนะ อย่าเสียใจละ" คุณคนรวย ไม่ชอบกระเป๋าปราด้าหรอ และก็ชอบขวดน้ำหอมแชแนลด้วยนะ

วันนี้เราจะมาซื้อของกันนะ เอาเป็นว่าซื้อของทั่วๆไปละกัน ไม่ต้องซื้ออะไรที่เป็นสีขาว" หลังจากลู่ เชียง ได้ยินที่เฉินหลงพูด ก็ตอบมาทันที

"พี่เชียง" กินไอศกรีมไปซะ แล้วหยุดพูดได้ไหม พี่หลง ไม่ต้องฟังพี่ฉันก็ได้ วันนี้คงจะอารมณ์ไม่ดีน่ะ ปกติเป็นคนดีมากนะ" ตอนนี้ ฮ่าว ฉิเหวิน รู้สึกว่าไม่น่าพาลู่ เชียง มาเลย ซวยมากจริงๆ

พอ ฮ่าว ฉิเหวิน พูดว่าแบบนั้นใจของลู่เชียงก็ใจเต้น แล้วจะพูดออกมา แต่ ฮ่าว ฉิเหวินส่งสายตาพิฆาตมา ก็เลยพูดอะไรไม่ออก

"โอเค ก็บอกว่าจะให้ทุกอย่างที่อยากได้ เมื่ออยากซื้อ เดี๋ยวจะเป็นคนโอนจ่ายผ่านมือถือให้เอง" เฉิน หลง ไม่ได้แคร์คำพูดที่ผ่านมาเลย เป็นผู้ชาย เราพูดแล้วต้องทำ ยิ่งเมื่อพูดต่อหน้าสายสวยแล้วด้วย

หลังจากเฉินหลงทานเสร็จ ฮ่าวฉิเหวินกลัวว่าลู่เชียงจะพูดอะไรอีก ก็เลยจ้อง ลู่ เชียง ตลอดเวลา ลู่ เชียงแสดงให้เห็นว่า "ไม่ได้อยากพูดนี่" ให้ฮ่าว ฉิเหวิน ได้รู้

"พี่หลง เธอแค่ล้อเล่นนะ ไม่ต้องไปฟังหรอก" พอ ฮ่าว ฉิเหวินเห็นว่า ลู่ เชียง ไม่ได้พูดอะไร ก็หันไปหาเฉินหลงต่อ

"แต่ผมไม่ได้ล้อเล่นนะ"เฉินหลงพูดอย่างจริงจัง

เมื่อเห็นการแสดงออกที่จริงจังของเฉินหลง ฮ่าวฉิเหวินไม่รู้จะพูดอะไรดี เธอมองย้อนกลับไปและจ้องมองลู่เชียงอีกครั้ง

อย่างไรก็ตามลู่ เชียงดูราวกับว่าเธอไม่เกี่ยวข้องอะไรเลย เธอกินไอศครีมอย่างใจเย็นและพยักหน้าอย่างพึงพอใจขณะกิน

ลักษณะของลู่ เชียง ทำให้ฮาวฉิเหวิน โกรธมากจนไม่รู้จะพูดอะไร ในเวลานี้เธอเริ่มรู้สึกเสียใจ เธอบ้าไปแล้วและที่ตกลงพาเธอมาที่นี่เพราะเธอเป็นเพียงเพื่อนร่วมทีมมืออาชีพ ตอนนี้ความประทับใจของเฉินหลงต้องถูกทำลายแน่นอนเลย

"เหวินเหวินโปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันไม่สามารถให้เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของคนโกหกนี้" เมื่อเห็นลักษณะที่โกรธของฮ่าวฉิเหวิน ลู่เชียงทำได้เพียง แต่ขอโทษเธอในใจ

หลังจากนั้นซักครู่ ลู่ เชียงก็ทานเสร็จ แล้วก็พาฮ่าว ฉิเหวินไปซื้อของ

และเฉินหลงในเวลานี้ก็ซื้อซิงเกิ้ลออกไปด้วย

ฮ่าวฉิเหวินไม่สามารถช่วยตัวเองได้ เธอไม่ต้องการไปช้อปปิ้ง แต่ลู่เชียงและเฉินหลงตั้งใจจะไป ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไปโดยไม่สนใจ ดังนั้นเพื่อที่จะไม่ให้เกิดสิ่งที่เลวร้ายลง ฮ่าวฉิเหวินต้องตามไปด้วย

หลังจากออกจากร้าน เฉินหลงขับรถไป

ฮ่าวฉิเหวินคิดว่าเดิมทีรถของเฉินหลงคือแม็คลาเรนในวันนั้น แต่เธอไม่คิดว่าจะจะเป็นมาเซราติในวันนี้

แต่หลังจากที่ ลู่ เชียงเห็นรถของเฉินหลง เธอพูดว่า "ยังมีคนรวยที่ขี้โกหกอยู่นะเนี่ย เดี๋ยวจะทำให้รู้สึก"

"สาวสวยทั้งสอง จะไปไหนดี" เฉิน หลง กล่าว เมื่อหญิงสาวทั้งสองก้าวขึ้นรถ

"ไปที่ปราด้าก่อน"

……

เฉินหลงขับรถของเขาไปรอบ ๆ ร้านค้าหรูในปักกิ่ง นำทางโดยลู่ เชียง

จริงๆแล้ว ฮ่าว ฉิเหวิน ไม่ได้รู้สึกดีเท่าไรที่ ลู่ เชียง ทำแบบนี้ ตอนนี้คิดแต่เรื่องที่ว่าอยากซื้ออยากได้อะไร

สิ่งที่เฉินหลงไม่ได้ทำคือซื้อของฟุ่มเฟือย กระเป๋า น้ำหอม นาฬิกา และอื่น ๆ

สองในสามคนกำลังช็อปปิ้งจริง ๆ และอีกคนกำลังเฝ้าเฉินหลงอย่างระมัดระวัง คนนี้คือลู่เชียง

หลังจากซื้อน้ำหอมชาแนลขวดหนึ่งแล้วลู่เชียงไม่ซื้อของต่อไปเพียงแค่คุยกับฮ่าวฉิเหวินและมองดูเฉินหลง

หลังจากที่เข้าร้านค้าหลายแห่งเธอค้นพบว่าเฉินหลงไม่สนใจเรื่องเงิน ธนบัตรเป็นหมื่นใบที่จ่ายเพื่อซื้อน้ำหอมนั้น ในดวงตาของเขาเหมือนเพียงราคาสองสามสตางค์ และซื้อได้ทันทีโดยไม่ต้องกระพริบตา

ยิ่งไปกว่านั้นความฟุ่มเฟือยทั้งหมดที่เขาซื้อเพื่อตัวเขาเองนั้นมีราคามากกว่า 100,000 หยวนและหลายแสนหยวนซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาไม่สนใจเงินเลย

หลังจากพบว่าเฉินหลงไม่สนใจเรื่องเงิน ลู่เชียงต้องการเลิกคิดเรื่องที่จะใช้เงิน แต่ฮ่าวฉิเหวินอยากช็อป และแน่นอนว่าจะไม่ปล่อยไว้แน่ๆ 

ไม่มีทาง ลู่เชียงทำได้เพียงติดตามเฉินหลงและช็อปต่อ

หลังจากฮาวฉิเหวินพอใจแล้ว ลู่เชียงก็เห็นเลขจำนวน 268 เฉินหลงใช้เงิน 2.68 ล้านไปกับการช็อปปิ้งอันสนุกสนานนี้

"ตอนนี้จะไปไหนต่อล่ะ" หลังจากขึ้นรถไปแล้ว เฉินหลงถามต่อ

" ไม่ พอแล้วล่ะ ได้ของที่อยากได้แล้ว" ฮ่าวฉิเหวินกลัวว่าลู่เชียงจะพูดอะไรเพิ่มเติมดังนั้นเธอจึงพูดก่อน

คราวนี้ฮ่าวฉิเหวินซื้อของเกือบ 20,000 ชิ้นและซื้อทุกอย่างที่เธออยากได้มาก่อน ซึ่งก็พอใจแล้ว แน่นอนแม้ว่าอยากได้นั่นนี่ แต่เธอก็พอใจในจำนวนนี้แล้ว

"ไม่ ฉันไม่มีอะไรจะซื้อ แต่หากคุณซื้ออย่างหนึ่งได้ จะการันตีได้ว่า คุณไม่ขี้เหนียว" ลู่ เชียงกำลังคิดหาทางอยู่ แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอได้เปลี่ยนใจไปแล้ว

ก่อนหน้านี้ ลู่เชียงมาดูเฉินหลง แค่อยากรู้ว่าเฉินหลงเป็นยังไง และอยากเข้าใจเขา

แต่หลังพบกันกับเฉินหลง ลู่ เชียงไม่เห็นว่าเฉินหลงโกหกแต่อย่างใด แต่ก็ยังไม่ชอบเขาอยู่ดี เธอพยายามทำให้เฉินหลงรู้สึกไม่ดี สำหรับลู่ เชียง หากฉันรู้สึกไม่ดี เธอก็ต้องเป็นแบบนั้นด้วย 

"ตราบใดที่มีสินค้าวางในตลาด ผมไม่เชื่อว่าผมจะซื้อมันไม่ได้" เฉินหลงตอนนี้รู้ว่าลู่เชียงต้องจงใจมองหาปัญหา เพื่อตัวเอง ดังนั้นโดยธรรมชาติเขาจึงไม่สามารถแสดงจุดอ่อนได้

"ดี ฉันได้ยินเพื่อนของฉันบอกว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้มีผลิตภัณฑ์ความงามที่เรียกว่า " ครีมบำรุงเสริมความงาม"ซึ่งมีผลดีต่อผิวหากหาได้ ฉันจะไม่ใจร้ายกับคุณ ใบหน้าของเชียงเต็มไปด้วยหลากหลายอารมณ์

แม้ว่าเธอจะเคยได้ยิน" ครีมบำรุงเสริมความงาม" มาบ้าง แต่ก็ไม่เคยเห็นมาก่อน "ครีมบำรุงเสริมความงาม" นี้มีน้อยมาก หากได้มา จะต้องซ่อนไว้เป็นอย่างดี ไม่อยากให้ใครเห็น และประสิทธิผลของ "ครีมบำรุงเสริมความงาม" ตัวนี้ก็ดังไปทั่วด้วย 

เมื่อลู่เชียงพูดถึง "ครีมบำรุงเสริมความงาม" ฮ่าว ฉิเหวินก็มองไปที่เฉิน หลง ด้วยเช่นกัน ในฐานะที่เป็นผู้หญิง "ครีมบำรุงเสริมความงาม" เป็นชีวิตของพวกเธอ

"งั้น พรุ่งนี้จะซื้อให้นะ" เฉินหลงคิดและพูดออกมา แต่ก็ดีใจอยู่ลึกๆ

หาก ลู่ เชียง บอกว่ามีของที่ยากที่จะซื้อได้ สงสัยจะยากสำหรับเฉิน หลง ด้วย แต่ "ครีมบำรุงผิวเสริมความงาม" มันธรรมดามาก สำหรับคนหามเช้ากินค่ำ มันยากที่จะซื้อ แต่สำหรับเฉิน หลง การซื้อสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ง่ายมากๆ เพราะเฉิน หลง เป็นผู้เชี่ยวชาญด้าน "ครีมบำรุงผิวเสริมความงาม"