TB : ตอนที่ 6 เจ้าของหอ
"คุณฮั่วชีเยียนอยู่ไหมครับ?" เฉินหลงมาที่ร้านอัคนี
"ว่าไง คุณเฉินหลง มีอะไรให้ฉันช่วยไหม? "
ภาพของฮั่วชีเหยียนปรากฏขึ้นตรงหน้าของเฉินหลง
ทันทีที่เห็นคุณฮั่ว เฉินหลงรู้สึกว่าเขาเหมือนมีบางอย่างแตกต่างไปจากเดิม
แต่เขาไม่รู้ว่ามันเปลี่ยนไปยังไง
อย่างไรก็ตามเฉินหลงไม่ได้ให้ความสนใจกับมันมากนัก
ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนไปยังไงก็ไม่เกี่ยวกับเขาอยู่แล้ว
ในตอนนี้เฉินหลงสนใจแค่เรื่องเพชรเท่านั้น
"ครับ พอดีผมเพิ่งเห็นว่าคุณส่งเพชรมาให้ผมเป็นของขวัญด้วยน่ะ" เฉินหลงตอบ
"ใช่ ฉันคิดว่าคุณเป็นคนที่ใจกว้างมาก ฉันเลยส่งเพชรให้คุณโดยพละการ
อย่าถือโทษโกรธกันเลยนะ
ถึงแม้ว่าเพชรมันจะไม่ได้มีพลังวิเศษแต่ก็เป็นเครื่องประดับที่นับว่ามีค่าทีเดียว
ฉันหวังว่าคุณเฉินหลงจะชอบมันนะ" ฮั่วชีเหยียนกล่าว
"คุณฮั่วชีเยียน คุณมีเพชรเยอะใช่ไหมครับ?" เฉินหลงถาม
"ก็ไม่มากเท่าไหร่ แค่ครึ่งหนึ่งของดาวอัคคีเท่านั้นเอง"
ฮั่วชีเหยียนตอบเขาแบบสบายๆ
"คุณฮั่วชีเยียน ผมชอบเพชรที่คุณให้มาครับ
พอดีว่าผมอยากทำเครื่องประดับให้กับคนรู้จักและเพื่อนๆของผม
ถ้าเป็นไปได้คุณสามารถยกมันให้ผมอีกได้ไหม?
แน่นอนว่าครั้งนี้ผมจะใช้คะแนนแลกเปลี่ยนเป็นค่าตอบแทน" เฉินหลงพูดเบาๆ
ถึงเฉินหลงจะรู้สึกตกใจไม่น้อยที่ได้ยินอีกฝ่ายบอกว่าเขามีเพชรมากมายขนาดไหนแต่กลับพูดเสียงนิ่ง
"คุณเฉินหลง คุณเป็นคู่ค้าที่มีไมตรีจริงๆ
แล้วผมจะได้คะแนนแลกเปลี่ยนเท่าไหร่แลกกับของล้ำค่าอย่างเพชรล่ะ?
ได้โปรดรอสักครู่แล้วผมจะส่งเพชรให้คุณใหม่ เพชรสักหนึ่งพันเม็ดพอไหม?
แต่ถ้านั่นยังไม่พอสำหรับคุณ คุณบอกฉันมาได้เลยว่าจะเอาเท่าไหร่
ของแบบนี้ไม่ต้องเกรงใจกันหรอก"
เพราะว่าเฉินหลงมีดินแบบที่เขาตามหาประกอบกับเพชรพวกนี้เขาหาได้ทั่วทุกที่จากดาวเคราะห์ของเขา
แน่นอนว่าจริงๆแล้วฮั่วไม่ได้อยากแลกมันกับคะแนนแลกเปลี่ยนของเฉินหลงเลยสักนิด
“นั่นก็เพียงพอแล้วครับ ขอบคุณครับ คุณฮั่วชีเยียน
ในอนาคตถ้าหากว่าคุณต้องการดินอีกผมจะหามันมาแลกครับ
นอกจากนี้ผลลูกไฟกับเม็ดบัวไฟของคุณสามารถนำมาแลกกับดินของผมได้นะครับ"
เฉินหลงพูดขึ้นเนื่องจากอีกผ่ายให้มอบของให้เขาโดยไม่คิดเงิน
"เยี่ยมไปเลย มาทำการแลกเปลี่ยนกันเถอะ ตอนนี้ฉันจะส่งเพชรให้คุณ"
เมื่อได้ยินว่าเฉินหลงนั้นยินดีที่จะแลกเปลี่ยนดินกับผลลูกไฟและเม็ดบัวไฟอีก
ฮั่วชีเหยียนรู้สึกมีความสุขมาก
หลังจากนั้น เฉินหลงก็ได้รับของขวัญจากฮั่วชีเหยียน
ทันใดนั้น ถุงสีแดงก็ปรากฏขึ้นกลางห้องของเฉินหลง
"คุณฮั่วชีเยียน ขอบคุณสำหรับเพชรครับ นี่เป็นของที่เยี่ยมที่สุดเลย
ตอนนี้ผมจะไปเตรียมของแล้ว ถ้าคุณต้องการแลกเปลี่ยนอะไรกับผมอีก
รบกวนส่งข้อความมาบอกผมได้ทุกเมื่อแล้วผมจะติดต่อคุณกลับไปนะครับ "
เฉินหลงพูดไว้ก่อนที่จะปิดการเชื่อมต่อ
เมื่อกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง
เฉินหลงได้เห็นว่ามีถุงสีแดงมีขนาดยาวถึงหกสิบเซ็นติเมตรและในถุงนั่นก็มีเพชรวิบวับอยู่เต็มไปหมด
เพชรเหล่านี้มีขนาดเท่ากันกับเม็ดก่อนหน้านี้
"รวยแล้วรวย เพชรเต็มไปหมดเลย ฉันรวยแล้ว"
เฉินหลงอุ้มถุงขึ้นมาแล้วเอาหน้าจุ่มลงไปในกองเพชรด้วยความตื่นเต้น
เฉินหลงตื่นเต้นอยู่สักพัก ในที่สุดก็สงบลง
"ดูเหมือนว่าจะได้เวลาที่เราต้องหาที่อยู่ใหม่แล้ว ความปลอดภัยของที่นี่ต่ำเกินไป
ถ้าเพชรพวกนี้ถูกโจรขโมยไปล่ะก็ฉันขาดทุนย่อยยับแน่
นอกจากนั้นเราต้องหาหมู่บ้านหรือไม่ก็คอนโดหรูๆที่มีระบบรักษาความปลอดภัยสูงแล้ว
ตอนนี้เรามีเงินแล้วก็ไม่ใช่เงินสกปกอีกด้วย
นอกจากนั้นเราก็ยังมีเม็ดบัวไฟสิบเม็ดอยู่ด้วย
จะว่าไปแล้วขอดูประสิทธิภาพการมองเห็นภาพลวงตาของมันหน่อยก็แล้วกัน "
ตอนนี้เฉินหลงก็นึกขึ้นมาได้ว่าเขายังมีเม็ดบัวไฟสิบเม็ดอยู่
เพราะตอนที่เฉินหลงกินผลลูกไฟเข้าไป เม็ดบัวไฟได้หล่นอยู่ตามพื้น
หลังจากเก็บเม็ดบัวไฟขึ้นจากพื้นแล้วเฉินหลงก็โยนมันเข้าไปในปากทันที
รสชาติของเมล็ดบัวไฟไม่ค่อยอร่อยสักเท่าไหร่ มันฝาดเล็กน้อย
ถ้าในตอนนี้ มีคนเห็นเฉินหลงหรือเฉินหลงกำลังส่องกระจกอยู่
เขาจะเห็นว่าในดวงตาของเฉินหลงกำลังแผดเผาเหมือนกับไฟอยู่
แต่ถึงอย่างนั้นในตอนนี้เฉินหลงก็ไม่รู้ตัวเลยสักนิด
หลังจากเฉินหลงกลืนเมล็ดบัวไฟลงท้อง
ไฟที่ลุกโชนในตาของเขาก็หายไปและดวงตาของเขาก็กลับสู่สภาพปกติในที่สุด
"ทำไมถึงไม่รู้สึกว่าเม็ดบัวไฟนี้ใช้ได้ล่ะเนี่ย" เฉินหลงกรอกตา
แน่นอนว่าไม่มีผลกับเขา เฉินหลงไม่ได้รู้สึกถึงมัน
สาเหตุเป็นเพราะเขาสามารถควบคุมไฟได้
ดังนั้นเมื่อเมล็ดบัวไฟที่ทำให้ดวงตาของเฉินหลงเป็นประกายไฟจึงไม่ส่งผลอะไรกับเขา
หากไม่เป็นเช่นนั้น เฉินหลงจะรู้สึกเจ็บปวดเหมือนถูกควักลูกตาออกไปแน่นอน
ในไม่ช้า เฉินหลงได้รับรู้ถึงผลของเม็ดบัวไฟ
เฉินหลงไม่เพียงแค่มองภาพได้ชัดเจนขึ้น.ยิ่งไปกว่านั้นคือสายตาของเขาสามารถมองเห็นได้ไกลถึง
100 เมตร ขนาดขนขาของยุงเขายังมองเห็นมันได้ชัดเจน
"สายตาดีขึ้นแต่ไหนล่ะที่ว่ามองเห็นภาพลวงตา?"
เฉินหลงอยากรู้เกี่ยวกับฟังก์ชั่นของเม็ดบัวไฟ
จากนั้นเฉินหลงก็สวมเสื้อผ้าและรองเท้า
เตรียมพร้อมออกไปข้างนอกเพื่อทดสอบฟังก์ชั่นภาพลวงตาของมัน
หลังจากที่สวมเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้วเฉินหลงก็พบว่าเสื้อผ้าของเขานั้นดูตัวเล็กนิดหน่อย
"เสื้อผ้าหดลงหรือว่าเราตัวใหญ่ขึ้นนะ?"
เฉินหลงมองดูเสื้อและกางเกงตัวเล็กแล้วรู้สึกแปลกใจ
จากนั้น เฉินหลงก็ลองเทียบเสื้อผ้าพวกนั้นกับตัว
ในที่สุดเขาก็พบว่าส่วนสูงของเขานั้นเพิ่มขึ้นจริงๆ
จริงๆแล้วความสูงของเฉินหลงอยู่ที่ 170
เซนติเมตรซึ่งนับว่าไม่ค่อยสูงนักของทั่วประเทศ แต่สำหรับเมืองชูหนาน
ส่วนสูงระดับนี้นับว่าเป็นส่วนสูงมารตฐาน ในตอนนี้ตัวเขาก็สูงขึ้นแล้วด้วย
ส่วนสูงของเฉินหลงน่าจะอยู่ราวๆ 180 เซนติเมตรเห็นจะได้
หลังจากนั้นเฉินหลงก็ออกจากห้องเช่าไป
ในคราวนี้นอกจากว่าเขาต้องหาที่อยู่ใหม่แล้ว
ดูเหมือนว่าเขายังต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่หลายชุดเลยทีเดียว
สำหรับถุงเพชร เฉินหลงวางขายมันสองเม็ดพร้อมกับดินที่ยังเหลืออยู่ในราคา 2
คะแนนแลกเปลี่ยน
เฉินหลงทำอย่างนั้นเพราะต้องการป้องกันไม่ให้เพชรถูกขโมยไปในตอนที่เขาออกมาข้างนอก
เฉินหลงจำเป็นต้องกลับไปกลับมา
ไม่มีที่ไหนจะปลอดภัยไปกว่าระแบบเถาเป่าที่แข็งแกร่งที่สุดอีกแล้ว
แน่นอนว่าถ้าหากคนที่มีคะแนนแลกเปลี่ยนมากพออยากซื้อมันด้วยราคา 2
คะแนนแลกเปลี่ยนล่ะก็ เฉินหลงก็ยินดี
เมื่อเฉินหลงออกมาจากห้องเช่า เขาก็ได้พบกับเจ้าของห้องเช่าที่น่าจะอายุประมาณ
30 ปีหรือมากกว่า แต่งหน้าจัด หญิงสาวที่มีใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้ม หวู่จวน
หวู่จวนคนนี้เป็นคนชอบวางมาดและตระหนี่มาก การเก็บค่าเช่า
ค่าน้ำและค่าไฟของเธอในทุกครั้งจะต้อง ตรงเวลามากๆ
การให้เช่าของเธอนั้นถ้าใครจ่ายไม่ตามที่กำหนดหรือช้ากว่ากำหนด
เธอจะมาคุยกับคุณในทันที
พูดด้วยความสุภาพ "ถ้าฉันไม่มีเงิน ฉันกลัวว่าเธอจะไม่ให้เช่าห้อง"
ในความคิดของเธอ คนที่เช่าห้องในหอพักคือผู้ใช้บริการ
เธอไม่ต้องการผูกมิตรกับใครทั้งนั้น
ถ้าไม่ใช่เพราะเธอต้องมาเก็บเงินจากพวกเขาแล้วธอไม่มีทางพูดคุยกับพวกเขาเด็ดขาด
แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นก็นับเฉินหลงด้วย
ถึงเฉินหลงจะไม่ได้ทำอะไรให้หวู่จวน
แต่ใบหน้าของหวู่จวนมักจะบูดบึ้งอยู่เสมอเมื่อเฉินหลงจ่ายค่าเช่า
มันเหมือนกับว่าเฉินหลงได้เอาเงิน 100,000 หยวนของธอไป
เขาไม่อยากคิดว่าเธอต้องเสียเงินไปเท่าไหร่กับวงไพ่หากไม่มีผู้เช่า
0 ความคิดเห็น