Taobao system : ตอนที่ 3 เลขหกหลัก

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

TB : ตอนที่ 3 เลขหกหลัก

"ไม่เอาอ่ะ แต่ผมเห็นด้วยกับลุงนะ ลุงจดเบอร์โทรมาให้ผมสิ ถ้าผมเจอของดีไว้ผมจะโทรบอกคุณก็แล้วกันครับ และถ้าหากว่าคุณลุงยังต้องการที่จะซื้อมันเหมือนอย่างวันนี้ ไว้เรามาเจรจากันใหม่อีกครั้งก็ได้ครับ" เฉินหลงคิดว่าจะเป็นการดีกว่าถ้าหากว่าเขาให้ใจอีกฝ่ายมากขึ้นเพราะเมื่อกี้เขาได้ทราบถึงความเฉลียวฉลาดของผู้ที่อาวุโสกว่าแล้ว

วันนี้เป็นวันที่วุ่นวายนิดหน่อยคงจะดีถ้าเขาจะระมัดระวังมากขึ้น

"ได้สิ นี่เบอร์โทรศัพท์ของฉันเอง ฉันชื่อฮ่าวฉางชิง"

แน่นอนว่าชายชราคนนี้อ่านความคิดของเฉินหลงออกแต่ว่าเขาไม่ได้ให้ความสนใจกับมันมากนัก เขาบอกชื่อแซ่และเบอร์โทรศัพท์ของตนกับเฉินหลง

หลังจากที่เขาทิ้งเบอร์ไว้เรียบร้อย ลุงฮ่าวก็เดินกลับไปที่รถปอร์เช่คาเยนน์คันหนึ่ง เขาเปิดประตูแล้วเข้าไปในรถ โบกมือล่ำลาเฉินหลงหลังจากนั้นเขาก็ขับรถออกไป

เมื่อเขาเห็นรถปอร์เช่ที่ฮ่าวฉางชิงขับแล้วนั้น เฉินหลงรู้สึกอิจฉาอีกฝ่ายหนักมาก

หลังจากที่รถคันนั้นได้เคลื่อนที่ออกไปไกลเกินกว่าที่เฉินหลงจะสามารถมองเห็นได้นั้น เฉินหลงก็ได้หันกลับมามองที่รถบัสคันยาวๆแทน

 

เขากลับไปที่ห้องเช่าของตัวเอง เฉินหลงเตรียมน้ำในกะละมังในทันที หลังจากนั้นก็หย่อนน้ำเต้าดินที่น่าจะมีขวดยานัตถุ์อยู่ข้างในนั้นลงไปในน้ำ

ลักษณะของน้ำเต้านั้นเรียบและแข็งมาก เขาทำได้แค่ล้างน้ำเต้าดินในน้ำเพื่อจะได้กำจัดสิ่งสกปรกที่อยู่ข้างในนั้น

ครึ่งชั่วโมงถัดมา ดินที่หุ้มอยู่ด้านนอกนั้นเริ่มนิ่มขึ้นมากกว่าเดิม

เฉินหลงใช้มือทั้งสองจัดการกับคราบดินโดยการใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กๆถูมันเบาๆ ไม่นานนักขวดยานัตถ์สีขาวที่น่าจะมีความยาวราวๆหกถึงเจ็ดเซนติเมตรได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าเฉินหลง

 

เฉินหลงหยิบขวดยานัตถุ์ขนาดเล็กขึ้นมาใกล้ๆเพื่อที่เขาจะได้มองมันได้ชัดเจน ขวดยานัตถุ์ขวดนี้ทำมาจากหยกขาว ตรงส่วนของคอขวด ไหล่ขวดและตัวขวดมีลักษณะเรียวยาวและแข็ง ที่ด้านหน้าของขวดยานัตถุ์มีรูปของเทพเซียนที่กำลังร้องเพลงและทางด้านหลังมีบทกลอนที่เขียนเอาไว้ว่า "สายชลที่ไร้ไมตรี ข้าหวังเพียงร้องขอความเมตตา"

"สวยจัง" เฉินหลงมองดูขวดยานัตถุ์ที่อยู่ในมือ

 

หลังจากนั้นเฉินหลงก็ไปค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับมูลค่าของขวดยานัตถุ์แบบนี้ในอินเทอร์เน็ต

เหตุเพราะว่าฮ่าวฉางชิงนั้นต้องการจะซื้อของชิ้นนี้ไว้เป็นของตน ด้วยเหตุนี้เฉินหลงจะเป็นผู้ชนะที่ไม่รู้ข้อมูลอะไรเลยไม่ได้เด็ดขาด

ใช้เวลาไม่นานนัก ในที่สุดเฉินหลงก็พบมูลค่าของขวดยานัตถุ์นี้บนอินเทอร์เน็ต

"มูลค่า 200,000 หยวน โอ้โห สุดยอด สุดยอดไปเลย" เฉินหลงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาในทันทีหลังจากที่ได้เห็นมูลค่าของมันผ่านอินเทอร์เน็ต

ด้วยความตื่นเต้น หลังจากนั้นไม่นานเฉินหลงก็กดโทรศัพท์โทรออกหาฮ่าวฉางชิงแล้วบอกเขาว่าในขวดน้ำเต้าดินนั้นมีขวดยานัตถุ์อยู่จริงๆพร้อมกับถามเขาว่าเขาสนใจมันรึป่าว

หลังจากที่ได้รับคำตอบแล้ว เฉินหลงและฮ่าวฉางชิงได้ตัดสินใจกันว่าจะนัดพบกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

หลังจากที่เข้าได้นัดกับฮ่าวฉางชิงเสร็จเรียบร้อยแล้ว เฉินหลงก็เดินออกจากห้องไปพร้อมกับขวดยานัตถุ์

 

ในครั้งนี้ เขานัดกับฮ่าวฉางชิงที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งที่มีชื่อว่า “TIME (ทาม)” เป็นร้านกาแฟที่มีคุณภาพสูงร้านหนึ่ง

แน่นอนว่าฝ่ายที่เป็นคนเลือกร้านกาแฟร้านนี้คือฮ่าวฉางชิง เพราะถ้าหากให้เฉินหลงเป็นคนเลือกร้านแล้วล่ะก็ เขาไม่มีทางเลือกร้านกาแฟที่หรูหราดูแพงขายกาแฟแก้วละสองร้อยแบบนี้แน่นอนและเหตุผลง่ายๆก็เป็นเพราะเฉินหลงไม่มีเงินจ่ายมันยังไงล่ะ

เมื่อแท็กซี่จอดเทียบอยู่ข้างหน้าร้านกาแฟที่มีป้ายเขียนหน้าร้านว่า "TIME" หลังจากที่เฉินหลงจ่ายค่าโดยสารเสร็จเรียบร้อย เขาก็เดินเข้าไปในร้านกาแฟทันที

ในร้านกาแฟแห่งนี้ เมื่อเข้าไปแล้วจะได้ยินเสียงบรรเลงของเปียโน แสงแดดที่อบอุ่นส่องผ่านช่องเล็กๆในอากาศทำให้รู้สึกสบายตาและยาวนานราวกับว่ามันกำลังเติมเต็มช่องว่างระหว่างโลกกับสวรรค์ แสงไฟ เพลงที่เรียบง่าย และกลิ่นของกาแฟเข้มๆในอากาศนั้นทำให้รู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก

"กี่ท่านครับ?" พนักงานเสิร์ฟที่น่าจะอายุประมาณยี่สิบปีที่เดินมาทางเขาในมือถือถาดรอง เขาถามอีกฝ่ายด้วยความสุภาพ

"อ่อ ผมมาหาคนคนนึงครับ" เฉินหลงกล่าว

ในเวลาเดียวกันนั้น เฉินหลงได้หันไปเห็นฮ่าวฉางชิงที่กำลังโบกมือให้เขาอยู่แถวๆหน้าต่างบานหนึ่ง

"เจอแล้ว เขานั่งอยู่ตรงนั้นครับ" เฉินหลงส่งยิ้มให้กับพนักงานเสิร์ฟคนนั้น

หลังจากพูดจบ เขาก็เดินตรงไปหาฮ่าวฉางชิงในทันที

"ว่าไงพ่อหนุ่ม นั่งก่อนสิ นายยากจะสั่งอะไรมาดื่มให้หายเหนื่อยก่อนไหม?" ฮ่าวฉางชิงถามเฉินพร้อมกับรอยยิ้ม เขาไม่ได้เร่งอีกฝ่ายเพื่อขอดูขวดยานัตถุ์

"ถ้าอย่างนั้นผมขอกาแฟแก้วนึงครับ" เฉินหลงนั่งลง

ฮ่าวฉางชิงสั่งพนักงานเสิร์ฟให้ชงกาแฟหนึ่งแก้วมาเสิร์ฟให้กับเฉินหลงที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา

 

"พ่อหนุ่ม ขอฉันดูขวดยานัตถุ์ของนายหน่อยได้ไหม?" ฮ่าวฉางชิงนั่งลงแล้วพูดกับเฉินหลงอย่างสุภาพ

เฉินหลงนำกล่องเล็กๆที่อยู่ในกระเป๋าออกมา เขาเปิดฝามันออกและส่งขวดยานัตถุ์ที่อยู่ข้างในกล่องนั้นให้กับฮ่าวฉางชิง

ฮ่าวฉางชิงค่อยๆรับขวดยานัตถ์ที่ถูกนำออกมาจากกล่องแล้วตรวจดูมันด้วยความระมัดระวัง

หลังจากตรวจดูอยู่ไม่นานนักฮ่าวฉางชิงก็ค่อยๆนำขวดยานัตถุ์ขวดนั้นใส่ลงในกล่องดังเดิมอย่างระมัดระวัง

"ลุงฮ่าว เป็นยังไงบ้างครับ? ขวดยานัตถุ์นี้มีอะไรผิดปกติไหมครับ? " เฉินหลงขมวดคิ้วด้วยความสงสัยกับท่าทางของฮ่าวฉางชิง

ถ้าหากว่าเขาไม่รู้จักของชิ้นนี้ เฉินหลงคิดว่าเขาคงทำได้แค่ทำไปขายคนอื่นต่อไป

"ไม่มี ขวดยานัตถุ์อันนี้ได้รับความนิยมอย่างมากในสมัยราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง สามารถพบเห็นได้อย่างแพร่หลายตามภาชนะต่างๆ เราใช้มันเพื่อเน้นความรู้สึกของบัณฑิต ผู้แต่งขวดยานัตถุ์นี้มีความละเอียดอ่อนมาก รูปร่างของคนและต้นไม้ที่ปรากฏดูสดใสและมีชีวิตชีวาเหมือนของจริง ที่ด้านหลังของขวดจารึกบทกลอนจากบทกวี "สายชล" ที่แต่งโดยซ่งจื่อเหวิน เป็นบทกวีในสมัยราชวงศ์ถัง บทกวี " ที่ลำธารเขาหวังที่จะมีชีวิตที่อิสระและต้องการโอกาศกำลังนั่งอยู่บนโขดหิน "รูปร่างของคนที่กำลังอยู่นั้นช่างเป็นมโนภาพที่วิจิตรงดงาม คุ้มค่าแก่การสะสมอย่างยิ่ง" ฮ่าวฉางชิงผงกศีรษะหนึ่งครั้ง

เฉินหลงมั่นใจว่าเขาสามารถหาของที่ดีได้เพราะว่าเขาสวม "แว่นตาวิเคราะห์คุณภาพต่ำ" แต่สำหรับฮ่าวฉางชิงคนนี้กลับเป็นคนที่มองขาดว่าของชิ้นนี้เป็นของจริงเนื่องจากว่ามันมีของดีอยู่ในนั้นจริงๆ

 

"แล้วคุณลุงอยากได้มันไหมล่ะครับ?" ในตอนนี้เฉินหลงกำลังสงสัยว่าฮ่าวฉางชิงจะยอมซื้อมันไปรึป่าว ถ้าหากเขาไม่ยอมซื้อมันจริงๆล่ะก็เฉินหลงก็จะไม่ปล่อยให้เวลาสูญเปล่าอยู่ที่นี่อีกต่อไป

"เอาเป็นว่า ถ้าพ่อหนุ่มยอมยกมันให้ฉัน ฉันไม่มีทางทำให้พ่อหนุ่มเสียเปรียบหรอก ฉันให้นาย 150,000 หยวนเพื่อแลกกับมันดีไหม" ฮ่าวฉางชิงคิดแล้วพูดออกมา

"ตกลงครับ" เฉินหลงตอบตกลงอีกฝ่ายอย่างง่ายดาย

ก่อนหน้านี้ เฉินหลงเห็นว่าราคาของมันในอินเทอร์เน็ตคือ 200,000 หยวน แต่ว่านั่นเป็นราคาที่สูงที่สุดในเว็บแล้ว นอกจากนี้เขายังเห็นราคาในเว็บประมูลต่างๆอยู่ที่ 150,000 หยวนสำหรับคนที่ต้องการประมูลมัน ด้วยเหตุนี้เฉินหลงจึงไม่สนใจความแตกต่างเล็กน้อยนั่นสักเท่าไหร่

"เสี่ยวเฉิน นายต้องการเงินสดหรือเงินโอนล่ะ?" ลุงฮ่าวถาม

"ถ้าเป็นไปได้ ผมขอเงินโอนก็แล้วกันครับ" ถึงเฉินหลงอยากจะเห็นว่าเงิน 150,000 หยวนนั้นมากมายขนาดไหน แค่คิดก็เห็นภาพแล้ว แต่ไม่เป็นไร เอาเงินโอนนี่แหละ

"โอเค จัดไป"

หลังจากนั้นฮ่าวฉางชิงก็หยิบแล็ปท็อปของเขาขึ้นมาแล้วกดโอนเงินจากบัญชีเขาไปยังบัญชีของเฉินหลงในทันที

ในไม่ช้า เฉินหลงก็ได้รับข้อความว่ามีเงินโอนเข้ามาบัญชีของเขา เมื่อเห็นว่าเงินฝากในบัญชีธนาคารของเขานั้นมีการเปลี่ยนแปลงจากตัวเลขสี่หลักกลายเป็นตัวเลขหกหลักในทันที เฉินหลงก็รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

ทางฝ่ายฮ่าวฉางชิงเองก็มีความสุขที่ได้มองดูขวดยานัตถุ์ที่อยู่ในมือของเขาเช่นกัน เขามีของสะสมเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งชุดแล้ว

 

"นี่พ่อหนุ่ม ฉันยังไม่รู้จักชื่อของนายเลยนะ" ฮ่าวฉางชิงเก็บขวดยานัตถุ์ใส่ในกล่องไปแล้วมองมาทางเฉินหลงและถามเขา

"ผมชื่อเฉินหลงหรือคุณจะเรียกผมว่าเสี่ยวเฉินก็ได้ครับ" เฉินหลงได้รับเงินถึง 150,000 หยวนในคราวเดียว นั่นทำให้เขารู้สึกมีความสุขมาก

"เสี่ยวเฉิน นายไม่ได้อยู่ที่ซิงเฉิงใช่ไหมล่ะ?" ฮ่าวฉางชิงถามต่อ

"ถูกต้องครับ ผมไม่ได้อยู่ที่ซิงเฉิง ผมมาจากเมืองหนานซีครับ" เฉินหลงพยักหน้าตอบ

"เสี่ยวเฉิน แสดงว่าเธอทำงานอยู่ที่ซิงเฉิงใช่ไหม?" ลุงฮ่าวถาม

“ผมเคยทำงานให้กับบริษัทโฆษณาแห่งหนึ่งและไม่นานมานี้ผมเพิ่งถูกหัวหน้าไล่ออกจากบริษัทครับ” ใบหน้าของเฉินหลงปรากฏรอยยิ้มแห้งๆ

"เกิดอะไรขึ้นล่ะ?" ลุงฮ่าวถาม

หลังจากนั้น เฉินหลงก็เล่าให้ฮ่าวฉางชิงฟังถึงเรื่องที่ทำให้เขาโดนไล่ออกจากบริษัท

ตอนที่ 2   หน้าหลัก   ตอนที่ 4