CF:บทที่ 340 บทเพลงของหลิงเหมิงเสวี่ย

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

หลังจากที่นำหินดูดซับและดอกหวายสกปรกมาจากอวกาศแล้ว การทดลองหินดูดซับแสดงให้เห็นว่าผลที่ได้คือมันใช้ได้ ซึ่งคล้ายคลึงกับคำอธิบายของขุดแร่ ส่วนดอกหวายสกปรกมันต้องทำการเพาะปลูก ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร? เราต้องรอให้การเพาะปลูกเป็นไปด้วยดี

เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินกลับจากบริษัทมาถึงที่บ้าน เขาอยู่ในสนามหญ้า มองน้องสาวของเขาเสี่ยวชาน และจวนจวนเล่นกับหลิงเหมิงเสวี่ย

เขาพบว่าสถานการณ์ของหลิงเหมิงเสวี่ยดีขึ้นมาก เป็นเหมือนกับเด็กคนหนึ่งที่กำลังเติบโต

อู๋ฮ่าวเหรินร้องเรียกเสี่ยวชาน “เสี่ยวชาน เธอได้สังเกตพี่เหมิงเสวี่ยบ้างไหมว่าช่วงนี้เธอได้เปลี่ยนแปลงอะไรไปบ้างหรือเปล่า?”

อู๋เสี่ยวชานพยักหน้าและพูดว่า “พี่เหมิงเสวี่ยฉลาดกว่าเมื่อก่อนมาก แม่ของเธอบอกว่าพี่เหมิงเสวี่ยดีขึ้นกว่าเดิม”

อู๋ฮ่าวเหรินคิดอย่างรอบคอบ สถานการณ์ช่างแตกต่างจากที่เขาคิด การฟื้นตัวของหลิงเหมิงเสวี่ยน่าจะเป็นเพียงการฟื้นตัวของความแข็งแกร่งทางจิตใจ มันไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงที่นำโดยหลิงหยิ่งอย่างที่เขาได้จินตนาการไว้ จากนั้นเธอก็ได้ฟื้นความทรงจำที่นั่น

หากเป็นเพียงการฟื้นตัวทางจิตใจจริงๆ ก็ไม่ต้องกังวลใดๆ เธอโชคดีที่สามารถฟื้นตัวได้

หลังจากคิดเกี่ยวกับมันแล้ว อู๋ฮ่าวเหรินก็วิ่งเข้าไปในห้องและให้จี้เก็บมันไว้ในเครื่องเล่นเพลง เพลงของหลิงหยิ่ง ได้ถูกถ่ายโอนไปยังโทรศัพท์มือถือ

นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่คนพวกนั้นทำให้เขารู้สถานการณ์ของหลิงหยิ่งและส่งต่อมาให้เขา

ด้วยวิธีการทดสอบนี้ มันควรจะสามารถทดสอบได้ว่าหลิงเหมิงเสวี่ยได้รับผลกระทบจากเงาของวิญญาณที่หายไปหรือไม่

ก่อนหน้านี้เขาพยายามขอให้หลิงเหมิงเสวี่ยร้องเพลงเหล่านี้ แต่ในเวลานั้น หลิงเหมิงเสวี่ยไม่สามารถจำเนื้อเพลงจนจบได้เลย

“เสี่ยวชานลองให้พี่เหมิงเสวี่ยลองร้องเพลงนั้นดูซิ”

“พี่ชาย ใครร้องเพลงนี้? เสียงช่างไพเราะนัก ทำไมฉันไม่เคยได้ยินเพลงนี้มาก่อนเลย?”

แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทำไมพี่ชายของฉันจึงขอให้พี่เหมิงเสวี่ยร้องเพลง อู๋ฮ่าวเหรินพาหลิวเหมิงเสวี่ยไปนั่งบนเก้าอี้ใต้ต้นไม้ใหญ่ในสนาม และค่อยๆ เริ่มสอนให้เธอร้องเพลง

เพียงอู๋ฮ่าวเหรินได้ฟังเพียงสองสามคำ เขาก็รู้ว่าหลิงเหมิงเสวี่ยไม่ได้รับผลกระทบเลยแม้แต่น้อย เป็นเพียงแค่ฟื้นฟูความแข็งแกร่งทางจิตใจ

อย่างไรก็ตามเขาพบความประหลาดใจอย่างไม่คาดคิด เพลงนี้ที่ร้องโดยหลิงเหมิงเสวี่ยในเวลานี้และดีกว่าเพลงที่ร้องไว้โดยหลิงหยิง

มันมีความว่างเปล่าแปลกๆ ซึ่งทำให้คนนึกถึงสิ่งที่มีความสุขโดยไม่สมัครใจ มันเหมือนความรู้สึกในวัยเด็กและทำให้เขานึกถึงพลังของเพลงหลิงกยิ่ง

สมองของเขาเริ่มคิดอย่างรวดเร็ว

เนื่องจากเราต้องการเปลี่ยนทิศทางของการพัฒนา บางทีเราอาจจะสามารถลองดูได้

อู๋ฮ่าวเหรินมองดู หลิงเหมิงเสวี่ยซึ่งกำลังนั่งยิ้มและเรียนรู้ที่จะร้องเพลงกับน้องสาวของเขาอย่างมีความสุข เขาคิดว่านี่อาจจะเป็นความคิดที่ดี

แน่นอนว่าเรื่องนี้ จะต้องได้รับการเห็นชอบจากผู้ปกครองของหลิงเหมิงเสวี่ยและผู้อาวุโสทั้งสอง ดูเหมือนว่าเราจำเป็นต้องพูดคุยกับพวกเขา

สำหรับอุตสาหกรรมบันเทิง บางทีคุณอาจจะต้องลองปรับปรุงระดับเทคโนโลยีของอุตสาหกรรมนี้

หลังจากฟังมาระยะหนึ่ง อู๋ฮ่าวเหริน คิดว่าความคิดนี้เป็นความคิดที่ดี บางทีเขาอาจสร้างนักดนตรีหลายคนที่มีอิทธิพลระดับนานาชาติต่อประเทศจีน

ซึ่งมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างจีนและประเทศอื่นๆ ในเรื่องดนตรีซึ่งหลักๆ คือการแต่งเพลง ในยุโรปและสหรัฐอเมริกาดนตรีมักจะแต่งเนื้อเพลง ควรกล่าวว่าพวกเขาให้ความสำคัญกับดนตรีมากกว่าเนื้อเพลง

แม้แต่คนที่ไม่เข้าใจเนื้อเพลงก็สามารถฟังเพลงจนจบได้ ตราบใดที่ดนตรีนั้นดี

มีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างจีนและต่างประเทศในการแต่งเพลงและภาษาจีนก็เป็นเรื่องยากสำหรับชาวต่างชาติที่จะเข้าใจ ฉันไม่สามารถที่จะทำดนตรีได้ ถ้าฉันต้องการสร้างความประทับใจให้กับชาวต่างชาติด้วยเนื้อเพลง ฉันก็คงกำลังฝันอยู่

นอกจากนี้ ยังมีอีกสาเหตุหนึ่งที่การละเมิดลิขสิทธิ์ในประเทศจีนก็เพิ่มขึ้น นักดนตรีตัวจริงนั้นแทบจะไม่มีกิน ซึ่งแน่นอนว่าเขาทำดนตรีไม่เก่ง แต่คิดเพียงแต่ว่าจะทำเงินและช่วยเหลือตัวเองได้อย่างไร

ด้วยความดึงดูดของเสียงในตอนนี้ อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกว่ามันเป็นเหมือนเสียงสะท้อนทางจิตวิญญาณมากกว่าซึ่งอาจเป็นเสียงจากห้วงลึกของจิตใจ

หลังจากกลับมาที่ห้อง อู๋ฮ่าวเหรินได้ตรวจสอบและพบว่ามีเพลงมากมาย อย่างไรก็ ตามเนื้อเพลงบางส่วนจำเป็นต้องได้รับการแก้ไข

เพลงเหล่านี้เป็นผลงานที่แท้จริงของหนิวฉา พวกเขารวมองค์ประกอบของทุกประเทศในโลกนี้ ในเวลานั้น ยังไม่มีความแตกต่างระหว่างประเทศ

โชคดีที่เทพสงคราม อาจรู้ว่าบรรพบุรุษของเขาเป็นอารยะธรรมจีนดังนั้น เมื่อเขาสอนหลิงหยิ่ง เขาจึงมีอิทธิพลต่อหลิงหยิ่งไม่มากก็น้อย และเนื้อเพลงนั้นใกล้เคียงกับวัฒนธรรมจีน

มิฉะนั้นเขาอาจจะสามารถขอได้เฉพาะทำนองเพลงนี้เท่านั้น และเนื้อเพลงเขาจะต้องเป็นคนเติมด้วยตัวเอง

นอกจากนี้ยังมีเพลงเร็วอีกสองสามเพลงที่ไม่ได้ร้องโดยหลิงหยิ่ง อู๋ฮ่าวเหริน สงสัยว่า เขาควรจัดการแข่งขันเพื่อแสดงความสามารถทางด้านดนตรีด้วยหรือไม่

เมื่อคุณต้องการทำเพลงคุณก็ต้องมีอุปกรณ์ดนตรีอีกมากมาย

“ฉลาดนี่ เครื่องดนตรี พวกเราสามารถทำได้ไหม?”

“ได้ครับ ด้วยอุปกรณ์ของเราที่มีในตอนนี้ เครื่องดนตรีอะไรก็สามารถที่จะทำได้ครับ”

“งั้นเราก็มาทำเครื่องดนตรีกันเถอะภายในสองสามวันนี้ แล้วลองดูผลก่อน”

อย่างไรก็ตาม ดนตรีนอกเหนือจากนักร้อง ก็ควรมีเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องทางด้านดนตรีด้วย

ดูเหมือนว่า สิ่งนี้ยังคงเป็นปัญหา แต่ฉะนั้นเสร็จพร้อมใช้งานแล้ว ดูเหมือนว่ามันคงไม่มีปัญหาที่จะไม่มีคนพวกนั้น

อู๋ฮ่าวเหรินกำลังพยายาม ในเวลานั้นเพลงเหล่านี้ถูกทำขึ้นโดยตรงจากปัญญาประดิษฐ์ ซึ่งมันง่ายที่จะหลอกพวกเขา

เมื่อเขาออกมาจากบ้านและมองดูหลิงเหมิงเสวี่ย เธอก็ยังสามารถที่จะร้องเนื้อเพลงได้อย่างแม่นยำ เขารู้สึกว่ามันคงไม่มีปัญหาเกี่ยวกับมัน

“พี่ชาย พี่เหมิงเสวี่ยร้องเพลงเพราะมากเลย” อู๋เสี่ยวชานกล่าวอย่างตื่นเต้นต่ออู๋ฮ่าวเหริน

เมื่อมองเห็นหลิงเหมิงเสวี่ยยิ้มอย่างมีความสุข อู๋ฮ่าวเหรินก็พูดว่า

“งั้นก็สอนให้เธอร้องเพลงให้ฟังสิ”

“งั้นหรือคะ ฉันกำลังสอนจวนจวน และพี่เหมิงเสวี่ยก็เรียนรู้ได้เร็วมาก”

อู๋ฮ่าวเหรินไปที่บ้านเหมิงเสวี่ยที่อยู่ตรงข้าม เขาต้องการที่จะไปพูดกับผู้เฒ่าทั้งสองคน

...

“อะไรนะ คุณต้องการให้หลิงเหมิงเสวี่ยของฉันไปร้องเพลง!”

หลิงหยวนเจียรู้สึกตกใจที่ได้ยินคำพูดของอู๋ฮ่าวเหริน เขาไม่ได้คิดว่าเด็กชายคนนี้จะทำให้เหมิงเสวี่ยร้องเพลงได้

“ครับ ผมคิดว่าเธอมีความสุขมากเมื่อเธอร้องเพลง มันคงจะช่วยให้เธออาการดีขึ้น และแน่นอนว่าก่อนหน้านั้นผมได้เคยพยายามมาแล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดของอู๋ฮ่าวเหริน หลิงหยวนเจียขมวดคิ้วและถามว่า “คุณแน่ใจอย่างนั้นหรือว่าการร้องเพลงช่วยให้อาการของเหมิงเสวี่ยดีขึ้น?”

“ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไร แต่เธอก็เริ่มที่จะดีขึ้นแล้วในตอนนี้ พวกเราต้องทำให้เธอปรับตัวให้ฟื้นฟูจิตใจให้เข้มแข็งได้เร็วๆ ตอนนี้เธอก็เหมือนเด็กที่กำลังเติบโต แต่เธอดูพิเศษกว่าและบางทีอาจจะโตเร็วกว่าเด็กคนอื่น” นักพรตลัทธิเต๋าชีวิตกล่าวขึ้นในครั้งนี้ “สิ่งที่เขาพูดนั้นถูกต้องแล้ว เหมิงเสวี่ยกำลังฟื้นตัว พวกเราต้องทำให้เธอปรับตัวเข้ากับการเติบโตในปัจจุบันให้ได้อย่างรวดเร็ว พวกเราไม่สามารถเรียนรู้ได้เหมือนเด็กๆ มิฉะนั้น เมื่อเธอฟื้นฟูขึ้นมาจริงๆ เธออาจจะมีปัญหาทางจิตใจ”

“ฉันเห็นด้วย ตราบใดที่หลานสาวของฉันชอบ เธอก็สามารถทำได้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ คุณบอกว่าเธอชอบดนตรี ถ้ามันเป็นเรื่องจริง งั้นก็ทำตามที่คุณบอกเลย”

หญิงชราไม่รู้ว่ามาเมื่อไหร่พูดขึ้น

เมื่อมองจากสถานการณ์แล้ว หลิงหยวนเจียก็ไม่สามารถที่จะโต้แย้งอะไรได้ เมื่อหญิงชรากล่าวว่าตราบใดที่หลานของเธอชอบ เธอก็สามารถทำได้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูคนทั้งสามคนและพาพวกเขาไปที่สนามหญ้าของเขา ชี้ให้ดูหลิงเหมิงเสวี่ยที่กำลังร้องเพลงอยู่ด้านใน โดยปล่อยให้พวกเขาทั้งสามคนได้เห็นด้วยตาของตัวเอง

หลังจากที่เพลงจบลง เสียงที่มีทั้งความร่าเริงแจ่มใสและมีความอ้างว้างได้ทำให้คนแก่ทั้งสามคนประหลาดใจนัก พวกเขาไม่คิดว่าหลิงเหมิงเสวี่ยจะร้องเพลงได้ดีขนาดนี้

“ทำไมคุณไม่ค้นพบอะไรแบบนี้มาก่อนเลย คุณเก่งมากๆ คุณสามารถค้นพบพรสวรรค์ของหลิงเหมิงเสวี่ยของพวกเรา”

หญิงชรามองดูอู๋ฮ่าวเหรินด้วยสายตาแปลกๆ เธอรู้สึกไม่ค่อยสะดวกใจต่ออู๋ฮ่าวเหรินเธอรู้สึกสำนึกผิดราวกับเธอเป็นขโมย