CF:บทที่ 286 ห้องเก็บสมบัติ

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

วิธีรับรหัสปลดล็อค

CF:บทที่ 286 ห้องเก็บสมบัติ

 

ไม่กี่วันต่อมา จากเหตุการณ์เรือดำน้ำของญี่ปุ่น-อเมริกาในครั้งนั้นในที่สุดก็มาถึงบทสรุป, ซึ่งสุดท้ายทางสหรัฐอเมริกาก็ได้ยอมเป็นแพะรับบาปและประกาศว่าอุปกรณ์บนเรือดำน้ำนั้นเกิดความผิดพลาดและจมเรือดำน้ำญี่ปุ่นโดยไม่ได้ตั้งใจ

 

เดิมที, เขาคิดว่าทางญี่ปุ่นนั้นจะเกรี้ยวกราดกว่านี้เสียอีก, แต่ในท้ายที่สุดแล้ว, ก็มีแค่การชดใช้ด้วยเงินกันอย่างเดียว, ดูเหมือนทางญี่ปุ่นจะโอนอ่อนกับทางอเมริกาเสียจริงๆ

 

ยิ่งไปกว่านั้น, แม้แต่ทางข่าวก็ยังรายงานว่า, เป็นเพียงแค่อุบัติเหตุและความผิดพลาดเพื่อใช้หลอกคนประเทศ, แต่อย่างไรก็ตามทั้งๆที่เรื่องนี้เป็นเรื่องแปลกแบบเดียวกับเรื่องของเครื่องบินสอดแนม ซึ่งมันจบไปแบบแปลกๆเช่นกัน

 

แน่นอนว่า, ประเทศเหล่านั้นต่างก็เฝ้าดูเหตุการณ์นี้อันแสนจะยอดเยี่ยมเช่นนี้อย่างใจจดใจจ่อ, ญี่ปุ่นก็ได้กลายเป็นตัวตลกไป เมื่อเทียบกับทั้งสองเหตุการณ์แล้วกับสิ่งที่ทางอเมริกาได้ทำไว้, จากเหตุการณ์เรื่องของเครื่องบินสอดแนม, ทางอเมริกาได้กีดขวางการเข้าออกน่านน้ำ และยังบังคับส่งคนเข้ามายังฐานทัพและขโมยงานวิจัยกลับไปด้วยอีก

 

แต่ในคราวนี้, ทางญี่ปุ่นไม่แม้แต่จะพูดอะไรซักคำ บอกแค่ว่าเหตุการณ์ในครั้งนี้เป็นความผิดของทางสหรัฐ และทางสหรัฐก็ได้ยินดีที่จะชดใช้ค่าเสียหายให้กับทางญี่ปุ่นแล้วเรื่องก็จบเท่านั้น

 

ซึ่งผลจากการจัดการในครั้งนี้ทำให้ผู้คนจำนวนมากต่างรู้สึกผิดหวัง, ในขณะเดียวกันพวกเขาก็รู้สึกว่าเรื่องพวกนี้มันก็เป็นเรื่องปกติของทั้งสองประเทศนี้ล่ะนะ

 

หลังจากที่อ่านข่าวจบ, อู๋ฮ่าวเหรินก็รู้ว่าเป้าหมายของเขาบรรลุผลแล้ว

 

อู๋ฮ่าวเหริน, ที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องแล็บ ซึ่งกำลังปวดหัวกับข้อมูลที่จี้ส่งมาให้ดู

 

เมื่อคืนนี้, ในระบบซองแดง, เขาได้สัญญากับเจ้าแห่งรถบินว่าจะหารถโคตรเก่าซึ่งใช้เครื่องยนต์ไอน้ำมาให้เขา

 

แผนเดิม, เขาตั้งใจที่จะสร้างขึ้นมาใหม่เอง แต่ก็พบปัญหาเข้า, ซึ่งปัญหานั้นต่อให้เขาลองทำรอยถลอกหรือรอยขีดข่วนยังไง ก็มิอาจช่วยได้

 

เขายังสามารถดูออกได้อยู่ว่ารถคันนี้ไม่เคยถูกใช้มาก่อนเลย, และร่องรอยที่บ่งบอกว่าเป็นรถที่ถูกผลิตขึ้นมาใหม่นั้นยังดูชันเจนมากเกินไป

 

"จี้, มีวิธีจะได้รถโบราณพวกนี้จริงๆบ้างมั๊ย?"

 

"จะลองดูก็ได้นะ, ฉันคิดว่าลองเปิดหมวดใหม่ขึ้นมาในเว็บไซต์ของบริษัทเพื่อประกาศรับซื้อของโบราณโดยเฉพาะดู, แล้วก็หลังจากที่คุณซื้อมาคุณก็จับเข้าระบบซองแดง จากนั้นก็ทำของเลียนแบบขึ้นมาแล้วจัดวางไว้แทน

 

เพราะถ้าเขาซื้อรถมาเป็นจำนวนมากแล้วรถพวกนั้นหายไปทั้งหมด มันจะดูน่าสงสัยเกินไป, ดูเหมือนว่าจะต้องจัดสรรพื้นที่ในห้องแล็บ, สำหรับใช้ลอกเลียนแบบของโบราณพวกนี้เสียแล้ว

 

จี้นั้นรวดเร็วมาก

มีพวกนักสะสมรถบางคน, ที่จี้ค้นหาพบได้นั้น และได้ส่งข้อมูลการสั่งซื้อรถไปให้คนละฉบับทุกคน

 

ถ้าเขาไม่สามารถหารถได้จริงๆ, เขาคงจะต้องกลับไปและถามที่ร้านขายรถมือสองดู และหาซื้อรถคลาสสิคเก่าๆซักคันแทน

 

"แล้วเรื่องการออกแบบเครื่องฟื้นฟูร่างกายไปถึงไหนแล้ว?"

 

ไม่นานนักก็ได้มีรูปร่างบางอย่างปรากฏขึ้นมาที่คอมพิวเตอร์, เมื่ออู๋ฮ๋าวเหรินมองดูก็พบว่าได้นำเอาตู้สารอาหารติดตั้งเพิ่มเข้าไปกับอุปกรณ์ดั้งเดิม

 

ซึ่งขณะนี้หุ่นยนต์ผู้ช่วย, กำลังประกอบส่วนประกอบที่ว่าอยู่ จึงน่าจะเสร็จในเร็วๆนี้

 

"หืม, หลิงเหยาโทรศัพท์เข้ามาแฮะ, สงสัยเจ้าหนูนั่นจะซื้อของมาเสร็จแล้ว"

 

"ฮัลโหล"

 

"น้องเขย, ตอนนี้ผมรออยู่ที่หน้าบริษัทคุณแล้วนะ, รีบส่งใครก็ได้มารับผมหน่อยสิ, ที่นี่เข้มงวดกว่าที่ค่ายทหารซะอีก, พวกรปภ.ไม่ยอมให้ผมเข้าไปข้างในเลย"

 

บ้าเอ๊ย, หมอนั่นจะมาที่นี่ทำไมนะ? "ได้ๆรอแปบนึง, เดี๋ยวผมจะแจ้งรปภให้ว่าคุณสามารถเข้ามาได้"

 

อู๋ฮ่าวเหรินบอกกับรปภ.ผ่านระบบสื่อสารภายใน

 

หลิงเหยาที่นั่งสกู๊ตเตอร์เข้ามา, มองดูสิ่งก่อสร้างของฟิวเจอร์กรุ๊ป ก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

 

เดินเข้าในอาคารหลัก, อู๋ฮ่าวเหรินก็พบกับหลิงเหยา ซึ่งกับจีบพนักงานสาวที่แผนกต้อนรับอยู่, แต่ทว่าพนักงานสาวคนนั้นก็ได้เมินเฉยเขาราวกับเป็นแค่แมลงวัน

 

เมื่อเห็นอู๋ฮ่าวเหรินเดินมาหา, หลิงเหยาก็เลิกสนใจพนักงานต้อนรับและวิ่งมาหา

 

"น้องเขย, งานที่คุณฝากมาผมจัดการให้เรียบร้อยแล้วนะ, ดูสิ, มีวัตถุดิบเยอะแยะเลย"

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูและพบว่าคนๆนี้จัดการเสร็จเรียบร้อยแล้วจริงๆ, ซึ่งมีวัตถุดิบมากมายวางไว้อยู่

 

"รวดเร็วมาก, เอาเป็นว่าผมจะทำเป็นลืมๆคดีเก่าของคุณไปละกัน, เพราะได้เห็นคุณจริงจังขนาดนี้"

 

อู๋ฮ่าวเหรินตบไหล่ของเขาสองครั้ง, สีหน้าของหลิงเหยาถึงกับทรุดโดยทันที, ก่อนที่จะถอยหลังออกไป

 

จากนั้นเขาจึงพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวด "น้องเขย, คุณบอกว่าคุณจะไม่เอาเรื่องผมแล้วก็จริง, แต่คุณเล่นตบไหล่ผมแบบหนักเอาเรื่องเลยนะครับ"

 

"เป็นการบอกให้รู้ไงว่า, อย่ามาสร้างปัญหาให้ผมอีกในอนาคต, ไม่งั้นคุณได้โดนหนักกว่านี้แน่"

 

"อย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้นน่า, ผมเองไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับคุณดีเหมือนกัน, เอาเถอะมานี่สิ ผมมีของดีจะให้คุณ"

 

อู๋ฮ่าวเหรินพาเขามาที่ห้องเก็บสะสมชั้นบน

 

ห้องเก็บสะสมนั้นเป็นห้องนิรภัยที่มีขนาดใหญ่มาก ซึ่งกินพื้นที่ถึงครึ่งหนึ่งของชั้นเดียวกับห้องออฟฟิศของอู๋ฮ่าวเหริน

 

กำแพงทำมาจากโลหะที่คิดค้นขึ้นมาโดยอู๋ฮ่าวเหริน, ถ้ามีใครต้องการที่จะเจาะที่นี่ พวกเขาคงต้องเอาอาวุธหนักมาด้วยแล้วล่ะ

 

ในนี้, ยกเว้นเซิร์ฟเวอร์ ของในนี้ส่วนใหญ่จะเป็นของที่อู๋ฮ่าวเหรินฉกมาจากระบบซองแดง

 

"น้องเขย, คุณนี่ดูทำอะไรลึกลับดีนะ, ไม่คิดว่าคุณจะแอบสร้างคฤหาสน์ทองคำเอาไว้ด้วย!"

 

"บ้า, คุณกำลังคิดอะไรอยู่? นี่มันห้องนิรภัยต่างหากเล่า"      

 

มองเห็นอู๋ฮ่าวเหรินเปิดประตูนั้น, หลิงเหยาก็สงสัยว่า, ของที่อยู่ในห้องนิรภัยนี้คือของที่จะให้เขางั้นเหรอ?

 

เมื่อเข้าไปในห้องนิรภัย, หลิงเหยาก็รู้สึกว่าตาแค่สองข้างของเขาคงมีไม่พอเสียแล้ว, เขาพบว่ามีของที่เขาไม่เคยเห็นมากมายอยู่ในห้องนี้

 

"น้องเขย, คุณสะสมของทั้งหมดนี้ไว้นานแล้วเหรอ?"

 

"บางอย่างก็ใช่, บางอย่างก็ไม่ใช่, เอานี่ นี่คือของที่ผมจะให้คุณ, เก็บเอาไว้กับตัวให้ดี, แล้วอย่าทำหายล่ะ"

 

สิ่งที่อู๋ฮ่าวเหรินให้กับหลิงเหยาไว้นั้นคือหินสีเขียวขนาดเล็ก, ถึงแม้ของแบบนี้จะดูไม่มีค่าอะไร แต่การทำงานของมันนั้นยิ่งใหญ่มาก, สิ่งที่ปล่อยออกมาจากหินก้อนนี้นั้นจะช่วยเสริมสร้างร่างกายอย่างต่อเนื่อง

 

หินก้อนเล็กๆสีเขียวนี้คือสิ่งที่ฮ่าวเหรินได้มาจากคนที่ชื่อหินปีศาจในขณะที่เขากำลังเร่งส่งซองแดงเพื่อให้ขึ้นมาเป็นเลเวล 2, ซึ่งบอกว่ามันเป็นของที่ได้มาจากอารยธรรมเทียนชิ, ซึ่งมันเป็นหินไลฟ์สโตนที่มีค่ามาก, ซึ่งสามารถช่วยเพิ่มพลังชีวิตได้

 

ในตอนนี้, คนในครอบครัวของเขาทุกคน, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้เตรียมหินแบบนี้ไว้ให้เช่นกัน, ซึ่งทุกๆ 6 เดือน จำเป็นต้องเปลี่ยนหนนึง

 

พลังงานที่ปล่อยออกมาจากหินก้อนนี้, หลังจากที่ร่างกายได้ซึมซับมาใช้จนหมดแล้ว มันก็จะไม่มีแสดงผลอีก

 

มองดูสร้อยคอหยกนี้, หลิงเหยาไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับหินสีเขียวที่ดูไร้ค่านี้, เขาดึงเอาหยกสลักออกจากสร้อยคอของเขาและติดหินก้อนนั้นเอาไว้แทน

 

มองดูข้าวของแปลกๆที่อยู่ในห้องเก็บของนี้, เขาก็พูดขึ้นมาอย่างล้อเล่น "น้องเขย, ผมเห็นที่นี่มีของดีมากมายขนาดนี้ คุณคงไม่แค่ให้จี้ก้อนหินกับผมก้อนเดียวหรอกใช่มั๊ย?"

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูสายตาของเขาก็รู้ว่าเขากับจับจ้องมาที่เขาของสัตว์เขาดาบอยู่

 

จริงๆแล้วมันเป็นของที่เขาเอาออกมาจากระบบซองแดง, มันเป็นของที่เขาฉกมาจากซองแดงของเจ้าศิลปะ

 

ซองแดงที่เจ้าศิลปะส่งมาให้นั้น มักเป็นของที่นิยมในหมู่ผู้คนในระบบซองแดง, และทุกครั้งก็มันจะมีคนมาแย่งกันฉกไปเสมอ, นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงได้มีเลเวลสูงนัก

 

สำหรับอาชีพนักผจญภัยแล้ว, คืออาชีพที่หลายๆคนใฝ่ฝัน, แต่ทว่าถ้าปราศจากซึ่งความแข็งแกร่งแล้ว พวกเขาคงทำได้แต่รอฉกของจากสิ่งที่นักผจญภัยได้มาเท่านั้น

 

ยิ่งไปกว่านั้น, การผจญภัยของเขานั้น หลายต่อหลายครั้งที่เขาค้นพบสิ่งของมีค่าจากดวงดาวที่แสนอันตราย

 

เสียใจด้วยนะสิ่งนั้นในตอนนี้เขาให้ไม่ได้จริงๆ, ถ้ามีใครพบเข้า มันจะเป็นปัญหาขึ้นมาได้

 

"ไอ้นั่นผมให้ไม่ได้หรอก, ถ้าเป็นหินสีพวกนี้ก็พอให้ได้อยู่"

 

หลิงเหยามองดูหินสีพวกนี้แล้วลองเขย่าดู, ของแบบนี้คงมีแต่พวกผู้หญิงชอบ ซึ่งเขาคงไม่ต้องการ

 

ในขณะที่กำลังจะออกมาจากห้องเก็บของ, หลิงเหยาย้อนกลับไปดูและในที่สุดเขาก็ขอไม้แกะสลักมังกรจากอู๋ฮ่าวเหริน

 

"จะว่าไปน้องเขย, คุณขอให้ผมซื้อวัสถุดิบและสมุนไพรพวกนั้นมาทำอะไรรึ?" หลิงเหยานั้นกำลังสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้