TB:บทที่ 222 ออกเดินทาง

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

TB:บทที่ 222 ออกเดินทาง

 

“ หลี่กัว ไม่ใช่จะให้เราปีนต้นไม้หรอกใช่ไหม” เพื่อนร่วมชั้นหญิงถามอีกครั้ง 

รั้วซึ่งสูงเกินสองเมตร ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผู้หญิงที่จะปีนขึ้นไป

อย่างไรก็ตามหาก "นิวเวิร์ล" เป็นที่นิยม ความสูงนี้จะไม่เป็นปัญหาเลย

"ต้นไม้ไม่สูงหรอก ปีนได้สบาย ๆ ไม่ต้องห่วงถ้าไม่กล้าลงมาหลังจากขึ้นไปฉันจะรออยู่ข้างล่าง" 

หลี่กัวใส่ท่าออกกำลังกายแล้วปีนขึ้นต้นไม้สองหรือสามครั้งแล้วพลิกตัวข้ามกำแพงอย่างสวยงาม

หลังจากที่หลี่กัวขึ้นฝั่ง เขาก็พูดว่า "ฉันมาแล้วเธอมาได้แล้ว"

ในเวลานี้เด็กชายไม่เต็มใจที่จะแสดงความอ่อนแอในอดีตเพราะไม่มีเด็กผู้ชายคนใดที่เต็มใจที่จะทำตัวแย่กว่าคนอื่นต่อหน้าเด็กผู้หญิง

อย่างไรก็ตามเฉินหลงไม่รีบร้อนที่จะปีนข้ามไป

 

“ เฉินหลง ทำไมไม่ไปที่นั่น” หญิงสาวที่หน้าตาดีพอสมควรถามเขา

เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ให้ความสนใจกับเฉินหลงมากนักตอนที่เธอเรียนอยู่ในวิทยาลัย ตอนนี้เฉินหลงเปลี่ยนไปแล้ว เธอมีความคิดอื่น ๆ

"ถ้าไม่มีผู้ชายทุกคนช่วยคุณ คุณจะไปที่นั่นได้อย่างไร" เฉินหลงยิ้ม

ผู้ชายทุกคนอยากแสดงตัวตน และลืมไปว่าจะทำอย่างไรถ้าผู้หญิงปีนต้นไม้ไม่ได้

คำพูดของเฉินหลงทำให้สาว ๆ รู้สึกสบายใจมาก ผู้ชายอะไร ทำไมดูอบอุ่นจังเลย ผู้ชายแบบนี้เรียกว่าผู้ชายอบอุ่น

“ เฉินหลง แฟนของคุณต้องมีความสุขมาก ๆ ” หญิงสาวถามแบบนี้เพื่อหวังจะดูว่าเฉินหลงมีแฟนหรือยัง

"ใช่แล้วเธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนมาก" เมื่อพูดถึงแฟนสาวของเขาใบหน้าของเฉินหลงแสดงรอยยิ้มที่อ่อนโยน

รอยยิ้มสบาย ๆ บนใบหน้าของเฉินหลงทำให้หญิงสาวเคลิ้ม

“จะมาได้หรือยัง” หลี่กัว กำลังพูดเร่งเร้าพวกเขาอยู่หลังกำแพง

"อืม คุณขึ้นไปทีละคนไม่ต้องกังวล ไม่ตกแน่ๆ" เฉินหลงยิ้มและยื่นมือออกไป

จากนั้นสาว ๆ ก็ปีนทีละคน หลังจากที่สาว ๆ ผ่านไปหมดแล้วเฉินหลงก็กระโดดขึ้นต้นไม้สองครั้งจากนั้นก็หันหลังกลับ และ กระโดดลงพื้นอย่างมั่นคง

ดังเช่นการแสดงผาดโผนที่ทำให้กลุ่มนักเรียนดู

"อย่าแปลกใจเลยฉันเล่น ปาร์กัวร์ ตอนอยู่ที่ปักกิ่ง" 

"หล่อมาก"

"หล่อมาก"

สาว ๆ มองเฉินหลงด้วยตาสว่าง ปาร์กัวร์ เท่จริงๆ

"นายทำเป็นเก๊กหล่อเฉยๆป่าว" หลี่กัวกระซิบเบาๆข้างๆเฉินหลง

เฉินหลงพูดด้วยรอยยิ้ม " ช่วยไม่ได้ ก็ฉันหล่อมากไง รีบไปที่ห้องเรียนเร็ว ๆ ไม่ได้มาสองปีแล้ว คิดถึงความหลังจัง"

"ไปกันเถอะ."

จากนั้นกลุ่มคนก็เดินไปที่ห้องเรียนเดิม

ทุกคนหาที่นั่งของตัวเอง

ในตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกคนจะกลับไปที่โรงเรียนย้อนกลับไปสู่ยุคนักเรียน

หลังจากสองหรือสามชั่วโมงแห่งความคิดถึงในโรงเรียนคนกลุ่มหนึ่งก็ออกจากโรงเรียน

หลังจากนั้นทุกคนก็ทานอาหารเย็นด้วยกันและพูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์ของตัวเองหลังเรียนจบ ทุกคนเพิ่งเรียนจบและเข้ากันไม่ได้ และบางคนจะเข้ากันได้ดี บรรยากาศของมื้อค่ำจึงดีมาก

หลังจากนั้นพวกเขาก็เปิดห้องคาราโอเกะเพื่อร้องเพลงและเต้นและพวกเขามีความสุขมากที่ได้เล่น

ไม่ว่าคุณจะล้ำเลิศแค่ไหนคุณก็ควรพักผ่อน

หลังจากบ่ายโมงแล้วงานเลี้ยงเลิกแล้วทุกคนก็ไปพักผ่อน

เฉินหลงก็ขับรถกลับบ้านพักของเขา

วันรุ่งขึ้นเฉินหลงกลับมาที่หมู่บ้าน

วันเวลาด้วยวิธีนี้ผ่านไปและในไม่ช้าก็ถึงวันที่สามสิบของปีใหม่

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาทุกคนต่างอยู่ในบ้านของตัวเองสำหรับงานเทศกาล แต่ปีนี้ต่างออกไปตระกูลเฉินต่างก็มาที่บ้านของเฉินหลง

หลังจากเผาเงินกระดาษสำหรับคนสมัยก่อนและจุดประทัดแล้วผู้เฒ่าผู้แก่ก็เริ่มกินอาหารเย็นส่งท้ายปีเก่า

ตระกูลเฉินไม่เคยมีชีวิตชีวาเท่านี้มาก่อน เมื่อเห็นว่าครอบครัวของเขามีความสามัคคีกันเฉินหลงจึงคิดว่าเป็นเรื่องที่ถูกต้องมากที่เขาจะให้พี่น้องเข้ามาใน บริษัท มิฉะนั้นฉากดังกล่าวจะมาจากไหน? ตราบใดที่คุณเข้มแข็งครอบครัวของคุณจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกับคุณ

พวกเขาอยู่จนกระทั่งระฆังปีใหม่ดังขึ้นก่อนที่พวกเขาจะออกจากบ้านตามลำดับ

 

ในตอนนี้เฉินหลงยังส่งข้อความถึงจี้โมซีว่า "ขอให้ครอบครัวของเธอมีความสุขในวันปีใหม่" เขายังบอกอีกว่าหลังปีใหม่เขาจะไปเยี่ยมเธอที่บ้านด้วย

ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ของเฉินหลงก็ดังขึ้น เฉียนชางเจีย ลั่วฮุย ฮัวหมิงเหริน เฉินชางชิง ลู่หนาน เกาเฟิงเสี่ยว หวังเจียน และ หวังชุย ต่างก็โทรหาเฉินหลงกัน,

เฉินหลงและพวกเขาแต่ละคนพูดกันสองสามคำและหลังจากวางสายครั้งสุดท้ายก็เกือบบ่ายโมงและเฉินหลงก็ได้พักผ่อน

วันแรกของปีใหม่ทุกคนอยู่บ้าน ไม่รีบ ใช้วันพักผ่อนวันที่สองของปีใหม่ การโทรหาในวันปีใหม่มีมากขึ้นเรื่อย ๆ

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาครอบครัวของเฉินหลงซึ่งก็คือพี่น้องของเขาเดินไปมา ปีนี้มีคนจำนวนมากจากหมู่บ้านมาเยี่ยมเฉินหลงในปีใหม่ ถ้าพวกเขาพาลูกมา เฉินหลงก็แค่ส่งอั่งเปาให้เขาโดยตรงพร้อมเงินอย่างน้อย 600 หยวน

และถ้าญาติของพวกเขานำเด็กมาด้วยก็จะเป็นอั่งเปาขนาดใหญ่อย่างน้อย 2,000 หยวน

มันช่วยไม่ได้ ตอนนี้เฉินหลงทำเงินได้ทุกวัน

ในวันที่สามของปีมใหม่มีคนจำนวนมากมาทักทายเฉินหลง อย่างไรก็ตามคนเหล่านี้ทำให้เฉินหลงแปลกใจและไม่เคยได้ยินว่าพวกเขามา

ผู้คนเกือบทั้งหมดที่โทรศัพท์ในวันส่งท้ายปีเก่าของจีนมาถึงและของขวัญที่พวกเขานำมาก็มีค่ามาก ท้ายที่สุดทุกคนเป็นคนมีฐานะ หากของขวัญที่คุณส่งไปไม่ดีพอมันจะส่งผลกับชื่อเสียงของคุณ

เพราะพวกเขาทั้งหมดเป็นเพื่อนของเฉินหลง หลังจากที่เฉินหลงแนะนำพวกเขาให้รู้จักกับครอบครัวของเขาแล้วเฉินหลงก็ไปกับพวกเขาเป็นการส่วนตัว

หลังจากทานอาหารกับพวกเขาแล้วพวกเขาก็จากกัน หลังจากนั้นก็เป็นวันตรุษจีน พวกเขาไม่ต้องการรบกวนเฉินหลงมากเกินไป

หลังจากส่งพวกเขาไปเฉินหลงก็พูดในใจว่า "ฉันจะตอบแทนเรื่องของขวัญทีละชิ้น"

ในวันที่สี่ของปีใหม่เฉินหลงขับรถไปที่ซิงเฉิง เขาบอกว่าจะไปหา จี้โมซี เพื่อทักทายปีใหม่ที่นั่น เขาไม่สามารถผิดคำสัญญาได้

สำหรับของขวัญนั้นให้ใช้ของขวัญจาก เฉียนชางเจีย เพียงไม่กี่ชิ้น

หลังจากมาที่บ้านของจี้โมซี พร้อมกับของขวัญ เฉินหลงก็ได้รับความนิยมอย่างมาก

ในช่วงเวลานี้เฉินหลงกล่าวว่าหลังจากวันที่แปดของปีใหม่ทุกคนไปที่ ยาเชง เพื่อท่องเที่ยว

สำหรับข้อเสนอนี้ครอบครัวของจี้โมซีไม่ขัดข้อง ความสัมพันธ์ของเฉินหลงและจี้โมซีนั้นเข้ากันได้ดี เขาจะใช้โอกาสนี้เพื่อหารือเกี่ยวกับการแต่งงานของพวกเขากับพ่อแม่ของเฉินหลง และหาฤกษ์งามยามดีเพื่อแต่ง

หลังจากนั้นทั้งสองครอบครัวก็ออกเดินทางไปที่ ยาเชง เพื่อท่องเที่ยวด้วยกัน

สำหรับ เฉินหยิง และพวกคนอื่นๆสามารถทำอะไรก็ได้ที่ต้องการ ตอนนี้พวกเขามีเงินเก็บเป็นล้านพวกเขาอยากจะไปที่ไหนก็ได้ในจีน

ในไม่ช้าวันที่แปดของปีใหม่ก็มาถึง ในเวลานี้คนที่พักผ่อนอยู่บ้านเป็นเวลาหลายวันควรไปทำงานด้วย อย่างไรก็ตามครอบครัวของเฉินหลง และ จีโมซี ได้ออกเดินทางไปดูทะเลด้วยกัน