CF:บทที่ 837 ภารกิจของอารยธรรมย่าเถอ

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 837 ภารกิจของอารยธรรมย่าเถอ

 

บนยานอวกาศ, มีกลุ่มคนที่ยืนอยู่ด้วยกันและมองดูระบบสุริยะจากไกลๆ

 

"ฉันไม่อยากที่จะพูดลาก่อนกับพวกเขาเลย"

 

"ไม่เป็นไรหรอก, ถึงพวกเราจะกลับมาไม่ได้, แต่ทั้งน้องสาวและตูตูก็ยังมีพวกเขาอยู่นะ"

 

อู๋ฮ่าวเหรินหันกลับไปมองดูคนอื่นๆในยานอวกาศแล้วรู้สึกเสียใจกับพวกเขา

 

"แล้วพวกคุณตามมาด้วยทำไมเนี่ย? คราวนี้มันอันตรายมากนะ, พวกเราอาจจะไม่สามารถกลับมาที่นี่อีกแล้วก็ได้"

 

หลิวหมิงเยี่ยจ้องมองเขาแล้วพูดขึ้น "หึ, ไม่ต้องมาทำเป็นไล่พวกเราไปเลยนะ"

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูสีหน้าของคนอื่นๆและไม่พูดอะไรต่ออีก, เพราะเขาเข้าใจดีอยู่แล้ว

 

"ไปกันเถอะ"

 

บนโลก, มีกลุ่มคนที่ยืนอยู่ในหมู่บ้านซิ่วฉุ่ยที่สร้างขึ้นมาใหม่และมองดูท้องฟ้า

 

"พวกเขาคงจะไปกันแล้วล่ะนะ"

 

"ท่านย่าคะ, คุณพ่อกับคุณแม่จะกลับมาไหมคะ?"

 

เฉิงซูเซี่ยโอ๋ตูตูและอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วพูดขึ้น "ใช่แล้วจ๊ะ, พวกเขาจะต้องกลับมา"

 

"ค่ะ, เพราะคุณพ่อสุดยอดมาก, เขาจะพาน้องชายกับน้องสาวมาให้ตูตูเยอะมากแน่ๆ"

 

บรรยากาศที่เคยตึงเครียด, แต่เพราะคำพูดของตูตูเมื่อครู่ก็ได้ทำให้ทุกคนหัวเราะออกมา

 

"ก็เป็นไปได้นะ, ข้าเองก็ไม่คิดเลยว่าเจ้าหนูนั่นจะมีโชคเรื่องผู้หญิงขนาดนี้"

 

"เพราะลูกของฉันมันสุดยอดยังไงล่ะ, แน่นอนว่าย่อมต้องมีสาวหลายคนมาชอบเขา, ทำไมคุณถึงไม่คิดแบบนี้บ้าง?" เฉิงซูเซี่ยพูดพร้อมกับหรี่ตามอง

 

"ไม่ล่ะ, ไม่มีทางซะหรอก บอกไว้ก่อนเลย"

 

"อย่าคิดว่าฉันจะยกโทษให้นะ"

 

เรื่องที่อู๋ฮ่าวเหรินออกไปจากโลกนั้น, มีน้อยคนนักที่ทราบเรื่องนี้และไม่ได้มีการเปิดเผยอะไร

-----------------------------------------------------------

ยานอวกาศเดินทางไกลลำนี้รวดเร็วมาก, ซึ่งใช้เวลาไม่นานก็ได้มาถึงเขตสหพันธรัฐโดยผ่านรูหนอนมา

 

จากนั้นก็ตีโค้งในอวกาศแล้วมุ่งหน้าไปยังเขตดาวที่อยู่ห่างไกล

 

ในยานอวกาศนั้น, อู๋ฮ่าวเหรินกำลังอธิบายสิ่งของต่างๆให้กับสาวๆอยู่

 

ถ้าเกิดว่าเขาพบช่องทางข้ามจักรวาลนั่นเมื่อไร, เขาก็ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถปกป้องให้ทุกคนปลอดภัยได้หรือไม่

 

"นี่คืออุปกรณ์ป้องกัน, เอาไปคนละอัน, แล้วชุดเกราะที่ผมได้ให้พวกคุณไปนั้น, หลังจากที่ผมเจอช่องทางข้ามจักรวาลแล้ว, พวกคุณทุกคนจะต้องสวมชุดเกราะให้เรียบร้อยก่อนที่จะเข้าไป"

 

หลิวหมิงเยี่ยพบว่าอู๋ฮ่าวเหรินกำลังจ้องมองเธออยู่ จึงรีบพูดตอบรับออกไป "ฉันจะทำตามที่คุณพูดทุกอย่างน่า"

 

"คราวนี้มันไม่ใช่เกมนะ, พวกคุณจะต้องทำตามที่ผมพูดทุกอย่าง, ไม่อย่างนั้นผมจะส่งพวกคุณกลับ"

 

หลิวเม่ยหรูไม่ได้พูดอะไร, เธอมองดูอู๋ฮ่าวเหรินอย่างเงียบๆและตั้งใจฟังเขา

 

เซี่ยเสวี่ยยืนมองเขาเช่นเดียวกับที่เธอทำสมัยที่ยังเป็นเลขาของเขาและฟังอย่างตั้งใจ

(**ผู้แปลคิดว่า เซี่ยเสวี่ยคนนี้ที่ปรากฏขึ้นมาช่วงท้ายๆอาจเป็นหวังหลานที่อยู่ๆก็หายไป)

 

โจ้วหลานมองดูอุปกรณ์ป้องกันที่เขากำลังอธิบายอย่างตั้งใจ

 

หลิงเมิ่งเสวี่ยก็พูดขึ้นมา "ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้, บางทีพวกเราอาจจะไม่เป็นอันตรายขนาดนั้นก็ได้"

 

"ก็ได้, ก็ได้, พวกเราจะทำอะไรได้อิสระจนกว่าจะพบช่องทางข้ามอวกาศนะ"

 

เมื่อยานอวกาศได้เดินทางมาถึงเขตดาวที่ระบุเอาไว้ในแผนที่ดารา, อู๋ฮ่าวเหรินก็มองดูแผนที่ดาราอยู่ในสะพานเดินเรือและนำมาเทียบกับแผนที่ดวงดาวเขตนี้ในปัจจุบัน

 

"จี้, จากการเทียบกันระหว่างสมบัติแผนที่ดาราและแผนที่ดวงดาวอันนี้, ผมว่าพวกเราควรจะไปที่ดาวดวงนี้ก่อน, จากนั้นค่อยออกสำรวจไปทีละจุดๆ"

 

"รับทราบค่ะ"

 

อู๋ฮ่าวเหรินได้มาที่นี่โดยที่ไม่ได้บอกโม่เก๋อ, เพราะเขานั้นยังไม่พร้อมที่จะบอกพวกเขาว่าเขาจะเดินทางออกจากจักรวาลนี้แล้ว

 

ในกลุ่มซองแดง, กลุ่มคนกำลังมองดูการถ่ายทอดสุดของอู๋ฮ่าวเหรินอยู่

 

"จากเขตดาวที่อยู่ในสมบัติแผนที่ดารา, มันน่าจะอยู่ในเขตดาวนี้แหละ, แผนที่ดาราส่วนที่เหลือน่าจะอยู่ที่นั่นแหละ"

 

"ก่อนอื่น, ในเมื่อมีสมบัติแผนที่ดาราแล้ว, มันก็น่าจะมีเงื่อนงำอะไรเหลือทิ้งเอาไว้ที่นี่บ้างน้า"

 

"พวกเราเคยมาสำรวจเขตดาวนี้จนทั่วแล้ว, แต่พวกเราก็ไม่พบช่องทางที่ว่าเลย"

 

ในอนาคต, เขตดาวที่อู๋ฮ่าวเหรินอยู่นี้ได้มียานอวกาศจำนวนมากมารวมตัวกันอยู่ที่นี่

 

ทุกอารยธรรมได้ส่งยานอวกาศมาที่นี่, และพวกเขาต้องการที่จะหาช่องทางข้ามจักรวาลที่อยู่ที่นี่โดยอาศัยเงื่อนงำทื่อู๋ฮ่าวเหรินพบ

 

ในยานอวกาศ, อู๋ฮ่าวเหรินกำลังสนทนาอยู่ในระบบซองแดง, จู่ๆเขาก็พบว่าเขตดาวที่อยู่ในแผนที่ดาราเกิดเรืองแสงขึ้นมา

           

"เร็วเข้า, เร็วเข้า, มันมีการตอบสนองแล้ว, ดูเหมือนว่าการที่จะหาช่องทางนั้นพบ, จำเป็นต้องใช้แผนที่ดาราจริงๆด้วย"

 

"นี่มันอะไรกัน?"

 

เขาพบเส้นแปลกๆปรากฏขึ้นมาในแผนที่ดารา, ไม่มีรูปแบบตายตัวในเส้นนี้ และไม่พบสัญลักษณ์อะไรที่บ่งบอกว่ามีช่องทางข้ามจักรวาลที่ว่า

 

"ดูนั่นสิ, ดูเหมือนเส้นทางจะเปลี่ยนไปนะ"

 

"จริงด้วย"

 

อู๋ฮ่าวเหรินจึงพูดกับจี้ "ค้นหาที่นี่แล้วบินไปตามเส้นทางนี้"

 

ในอนาคตเอง, เหล่ายานอวกาศทั้งหมดในเขตดาวนี้ก็ได้บินมุ่งหน้าไปยังจุดนั้นด้วยหลังจากที่ทราบข้อมูลนี้

 

เป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ได้เห็นยานอวกาศมากมายที่มุ่งหน้าไปที่เขตดาวนั้นราวกับน้ำที่ไหลไปสู่ทะเล

 

เส้นทางบนแผนที่ดารานั้นได้มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ทุกวินาทีซึ่งทำให้ผู้คนในโลกอนาคตนั้นรู้สึกไม่ค่อยดี

 

หลังจากที่อู๋ฮ่าวเหรินได้เข้ามายังช่องทางจากตรงจุดนั้น, จี้ก็ได้เริ่มทำการปรับเส้นทางการบินอย่างต่อเนื่องตามการเปลี่ยนแปลงเส้นทางในแผนที่

 

ในอนาคต, ยานอวกาศเหล่านั้นเองก็ได้ทำการเปลี่ยนเส้นทางของพวกเขาไปตามที่เห็นในการถ่ายทอดสดในกลุ่มซองแดง

 

หลังจากที่บินมาตามเส้นทางนี้ได้ซักช่วงเวลาหนึ่ง, อู๋ฮ่าวเหรินก็พบว่าดาวรอบๆได้มีการเปลี่ยนไป, และดาวที่อยู่ไกลออกไปนั้นดูเหมือนเป็นภาพลวงตา

 

"แปลก? ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ยานอวกาศทางด้านของพวกเรานั้นได้บินมาตามเส้นทางเดียวกันแท้ๆ, แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น"

 

"ให้ทางนั้นหยุดเถอะ, การเปลี่ยนแปลงของเส้นทางนี้น่าจะสัมพันธ์กับช่วงเวลาด้วย, เป็นไปไม่ได้ที่ยานอวกาศของพวกคุณจะเข้ามายังเส้นทางนี้ได้" อู๋ฮ่าวเหรินมองดูแผนที่ดาราแล้วพูดขึ้นมา

 

"จริงด้วยสิ, ดูจากเส้นทางที่เปลี่ยนไปมาตลอดเวลาแบบนี้ มันไม่มีรูปแบบอะไรตายตัวเลย, เฮ้อ ดูเหมือนว่าถ้าไม่มีสมบัติแผนที่ดาราแล้ว, เส้นทางนี้คงไม่สามารถหาพบได้เลย"

 

"โชคยังดีนะ, ที่เส้นทางนี้ไม่สามารถก่อกวนคุณให้ตัดการติดต่อกับพวกเราได้, ทำให้พวกเรายังสามารถรู้ถึงสถานการณ์ข้างในผ่านคุณได้"

 

ในเวลานี้, อู๋ฮ่าวเหรินไม่ได้คุยกับพวกเขาต่อ, แต่มองดูการเปลี่ยนแปลงภายนอกยานอวกาศ

 

เขาจึงได้เข้าใจว่ายานอวกาศนั้นได้เข้ามาสู่ช่องทางข้ามจักรวาลแล้วในขณะนี้

 

ช่างเป็นทางเข้าที่แปลกมาก, ถ้าไร้ซึ่งแผนที่ดวงดารา ก็ไม่สามารถหาช่องทางเข้าที่ถูกได้เลย

 

"จี้, พวกผู้คนบนยานทุกคนให้มาหาผมทีสิ"

 

อู๋ฮ่าวเหรินไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างในช่องทางนี้, เขาทำได้แค่ให้ทุกคนมาอยู่รวมกัน, ถ้าเกิดว่ามีอันตรายอะไรขึ้นมาจริงๆเขาก็จะได้ปกป้องทุกคนเอาไว้ได้ทัน

 

แต่ทว่า, ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็ได้สลบลงไป

 

ยานอวกาศนั้นราวกับได้เข้ามาสู่วังวนของเวลา, และเริ่มที่จะบิดเบือดและลวงตา

 

แผนที่ดาราก็ได้สว่างขึ้นอีกครั้งแล้วคราวนี้ก็ลอยขึ้นมาด้วย, ก่อนที่จะกลายเป็นลำแสงพุ่งออกจากยานอวกาศและเข้าไปในวังวนนั้น

 

ในชั่วขณะที่แสงนั้นได้เข้าไป, วังวนนั้นก็ได้ถูกแบ่งออกเป็น 2 ส่วน และยานอวกาศก็ได้พุ่งผ่านวังวนนั้นไป

 

ไม่รู้ว่านานแค่ไหน, อู๋ฮ่าวเหรินก็ตื่นขึ้นมา เขาลุกขึ้นมาอย่างช้าๆก่อนจะมองดูรอบๆและพบว่ายานอวกาศยังอยู่ในสภาพที่ดีอยู่ จึงรู้สึกโล่งอก

 

"จี้, จี้....."

 

ไม่มีการตอบกลับมา, และพบว่าอุปกรณ์สื่อสารที่ข้อมือของเขาได้ถูกปิดอยู่, เขาจึงได้กดปุ่มเพิ่มเปิดการทำงานของอุปกรณ์สื่อสาร

 

หลังจากที่เดินมาได้สักพัก, เขาก็พบว่าที่ระบบควบคุมของยานอวกาศนั้นถูกปิดอยู่

 

หลังจากที่เปิดการทำงานของอุปกรณ์ทั้งหมด, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้วิ่งออกมาเพื่อดูว่าทุกคนยังสบายดีอยู่ไหม

 

10 นาทีผ่านไป, ทุกคนก็ได้มานั่งที่ห้องควบคุมและมองดูด้านนอกยานอวกาศ

 

"นี่คือจักรวาลอื่นอย่างนั้นเหรอ?" โจ้วหลานถาม

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูทิวทัศน์ด้านนอกยานอวกาศ, แล้วส่ายหัวก่อนที่จะพูดขึ้น "ที่นี่ไม่น่าจะใช่จักรวาลอื่น, แต่น่าจะเป็นของโบราณของซักอารยธรรมมากกว่า, ซึ่งน่าจะเป็นของโบราณของอารยธรรมย่าเถอ"

 

"พวกคุณช่วยรออยู่ที่ยานอวกาศทีนะ, ผมจะออกไปดูข้างนอกเพื่อดูอะไรหน่อย"

 

"ไม่เอา, พวกเราจะไปกับคุณ, ต่อให้มีอันตรายอะไรเกิดขึ้น พวกเราก็จะเผชิญหน้าร่วมกัน"

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูสายตาที่แน่วแน่ของพวกเธอแล้ว ดูเหมือนเขาคงต้องพาพวกเธอไปด้วยเท่านั้น

 

เดินออกมาจากยานอวกาศ, อู๋ฮ่าวเหรินมองดูเมืองขนาดมหึมาที่ปราศจากผู้คนนี้

 

หลิวหมิงเยี่ยก็พูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้นว่า "มันน่าประทับใจมาก"

 

"ช่างเป็นเมืองที่น่าประทับใจจริงๆ"          

 

"ไปกันเถอะ, เข้าไปดูข้างในกัน, น่าจะไม่มีอันตรายอะไรนะ"

 

เขาได้บินไปที่อาคารที่อยู่ตรงกลาง, อู๋ฮ่าวเหรินได้ทำการสำรวจดูรอบๆเมือง

 

เขาจึงได้มั่นใจว่า, ระดับเทคโนโลยีของเมืองนี้นั้นล้ำสมัยยิ่งกว่าอารยธรรมระดับสูงในอนาคตหลายเท่านัก

 

อุปกรณ์ของที่่นี่ทั้งหมดสามารถทำงานได้โดยอัตโนมัติ, และไม่จำเป็นต้องได้รับการดูแล

 

เมื่อคิดว่าเมืองนี้นั้นน่าจะถูกสร้างขึ้นโดยอารยธรรมย่าเถอแล้ว, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้เข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงความแข็งแกร่งของอารยธรรมย่าเถอ

 

แล้วเขาเองก็พบว่าที่เมืองนี้ก็มีป้องปืนป้องกันขนาดมหึมาอยู่ด้วย, ซึ่งอาคารที่อยู่ตรงกลางนี้จะเป็นสิ่งที่ป้อมปืนพวกนั้นปกป้องอยู่

 

ก่อนที่จะเข้าไปในอาคารที่อยู่ตรงใจกลาง, ทุกคนก็ลงมาจากยานอวกาศ

 

"หืม, นั่นไม่ใช่แผนที่ดาราที่หายไปหรอกเหรอ"

 

"จริงด้วย, มันอยู่ที่นี่"

 

เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินมองดูมัน, เขาก็รู้ว่าแผนที่ดารานั้นมันคือแผนที่นั่นเอง

 

"มาเถอะ, ไม่มีอันตรายอะไรที่นี่, เข้าไปดูด้านในกัน"

 

เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินเดินเข้ามาข้างใน, ประตูของอาคารนี้ก็เปิดออกโดยอัตโนมัติ

 

พออู๋ฮ่าวเหรินเข้ามาข้างในแล้ว, ก็มีแสงที่ห่อหุ้มตัวเขาเอาไว้ และทุกคนก็ถูกขวางเอาไว้โดยประตูที่อยู่ข้างนอก

 

"อ๊ะ! อู๋ฮ่าวเหริน, พวกเราเข้าไปข้างในไม่ได้"

 

หลิงเมิ่งเสวี่ยจึงพูดขึ้นมา "หยุดตะโกนเถอะ, เขาน่าจะไม่ได้ยินพวกเราแล้ว, พวกเรารอเขาอยู่ที่นี่ก่อนเถอะ, เขาไม่น่าจะเป็นอันตรายอะไร"

 

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นไม่ได้เป็นอันตรายจริงๆ, แต่เขาอยู่ในสภาวะแปลกๆ

 

ในสภาวะนี้, เขาได้มองเห็นประวัติศาสตร์การพัฒนาของอารยธรรมย่าเถอ, จากอารยธรรมที่อ่อนแอมากในจักรวาลซึ่งตั้งอยู่ที่โลก และกลายมาเป็นอารยธรรมที่ทรงพลังมากที่สุด

 

ประวัติศาสตร์การพัฒนาของอารยธรรมย่าเถอนั้น, เริ่มจากชายตัวเล็กๆคนหนึ่งบนโลกได้เติบโตขึ้นมาเป็นราชาของโลก

 

แต่ประวัติศาสตร์การพัฒนานี้เป็นเพียงแค่ส่วนเดียวของจักรวาลสหพันธรัฐเท่านั้น, ไม่ใช่ของจักรวาลในระดับสูง

 

อย่างไรก็ตาม ในตอนท้ายภาพก็ได้เปลี่ยนไป, ภาพนั้นดูไม่ต่อเนื่องกันราวกับว่ามีใครมาตัดต่อเพิ่มเข้าไปทีหลัง

 

เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินออกมาจากสภาวะนี้, เขานั้นยังยืนอยู่ที่เดิมแต่ยังไม่ตื่นจากภาพเมื่อสักครู่

 

หลังจากนั้นสักพัก, เขามองไปที่คริสตัลที่ลอยอยู่ จากนั้นก็หันหลังกลับและเดินออกมา

 

ออกมาจากอาคารนั้น, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้จ้องมองไปที่หลิงเมิ่งเสวี่ยและพวกเขาจ้องมองกันเองซักพัก, ราวกับว่าพวกเขาตัดสินใจกันได้แล้ว ทุกคนจึงได้ผ่อนคลาย

 

"บางทีมันอาจจะเป็นการดีกว่าที่จะให้ทายาทของผมมาที่นี่แทน"

 

"คุณพูดถึงอะไรเหรอ? มันมีสมบัติอยู่เหรอ?"

 

อู๋ฮ่าวเหรินหัวเราะแล้วพูดขึ้น: "ไม่มีสมบัติหรอก, เป็นแค่ข้อมูลทางประวัติศาสตร์เท่านั้น, กลับกันเถอะ, กลับไปที่โลก ไปใช้ชีวิตที่สุขสบาย และมีลูกเต็มบ้านมีหลายเต็มเมืองกันเถอะ แล้วอย่าได้ตามหาช่องทางข้ามจักรวาลอีกเลย"

 

ถึงแม้ว่าจะมีสาวๆบางคนที่ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น, แต่พวกเธอก็รู้สึกยินดีที่ได้ยินคำพูดของอู๋ฮ่าวเหรินว่า อู๋ฮ่าวเหรินนั้นยอมรับพวกเธอแล้ว

 

อู๋ฮ่าวเหรินไปหยิบแผนที่ดารากลับมา, จากนั้นก็พกเอาติดตัวเขาไปด้วย, แล้วเดินกลับขึ้นไปที่ยานอวกาศ

 

จากนั้นอู๋ฮ่าวเหรินก็ได้กลับไปที่สหพันธรัฐจากที่นี่, และชิ้นส่วนของหัวใจแห่งกาลเวลาที่ใช้เชื่อมต่อเขากับโลกอนาคตก็ได้หายไปจากตัวเขาแล้วด้วยและกลับไปอยู่ในอาคารนั้น

 

หลังจากที่หลับมาที่ยานอวกาศ, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้นั่งอยู่คนเดียวที่สะพานเดินและพูดกับตัวเอง "บางที, มันอาจจะเป็นการดีกว่าที่ได้กลายเป็นคนธรรมดา"

 

"ไม่ค่ะ, คุณไม่มีทางได้เป็นคนธรรมดาไปได้, เพราะฉันได้ทำการบันทึกข้อมูลทั้งหมดในประวัติศาสตร์ของอารยธรรมนั้นเอาไว้, รวมถึงข้อมูลเรื่องวิทยาการและเทคโนโลยีด้วยค่ะ" จู่ๆจี้ก็พูดขึ้นมา

 

อู๋ฮ่าวเหรินก็ตกใจแล้วถามกลับไป "คุณบันทึกข้อมูลพวกนั้นได้อย่างไร?"

 

"ก็เพราะฉันเป็นสมองกลที่กลายพันธุ์ไปแล้วยังไงล่ะคะ, ทำให้พลังของเทคโนโลยีของที่นี่ไม่สามารถปิดระบบของฉันได้ทั้งหมด"

 

"แต่ถึงแม้คุณจะบันทึกมันไว้แล้วก็ตาม, แต่ผมก็พร้อมที่จะกลับไปที่โลกแล้วกลายเป็นคนธรรมดาแล้วล่ะ, ปล่อยให้ลูกและหลานของผมเป็นคนที่ทำตามภารกิจของอารยธรรมย่าเถอให้สำเร็จแทนเถอะ"

 

จี้เงียบไป, แล้วไม่ได้พูดอะไรต่ออีก

 

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นกลับไปที่โลกและทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้ให้จี้

 

จากนั้น, เขาก็จะได้เริ่มใช้ชีวิตร่วมกับสาวๆโดยปราศจากซึ่งความละอายใจ และมีส่วนช่วยเพิ่มประชากรมนุษย์

---------------------------------------------------------

 

ในโลกอนาคต, หลังจากที่อู๋ฮ่าวเหรินหายสาบสูญไปจากกลุ่มซองแดง, ทุกๆอารยธรรมก็ได้ออกตามหาเส้นทางนั้นต่อ

 

เหล่านักวิจัยได้มารวมตัวกันและเริ่มทำการพัฒนาวิทยาการและเทคโนโลยีของอารยธรรมมนุษย์ด้วยวิทยาการและเทคโนโลยีของอารยธรรมต่างๆที่อู๋ฮ่าวเหรินได้ทิ้งเอาไว้ให้

 

หลายทศวรรษผ่านไป, โดยอาศัยพลังของวิทยาการและเทคโนโลยีที่ทรงพลัง, อารยธรรมมนุษย์ก็สามารถที่จะผ่านกำแพงนั้นและข้ามไปยังจักรวาลอื่นได้สำเร็จ

 

ซึ่งในเวลานั้น, ช่องทางนั้นสามารถผ่านเข้าไปได้ หากมีเทคโนโลยีที่ถึงเกณฑ์มาตรฐานในระดับหนึ่งแล้ว

 

อย่างไรก็ตาม, ในอนาคตนั้นตำนานของพ่อค้าโบราณยังคงมีพูดถึงอยู่ตลอดไป

 

(จบ)

**************************

ขอบคุณที่ติดตามมาจนจบเรื่องนะคะ  และฝากติดตามผลงานอื่นๆของพวกเราไว้ด้วยขอบคุณค่ะ

เทาเทีย…