CF:บทที่ 811 อพยพออกจากโลก

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

ความพ่ายแพ้ของกองยานร่วมนั้นทำเอาตื่นตะลึงไปทั่วทั้งสมาพันธ์เอราคอส, พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าพวกเขาจะพ่ายแพ้ทั้งๆที่ส่งยานรบจำนวนมากขนาดนี้ไปสู้กับอู๋ฮ่าวเหริน

มองดูข่าวที่ถูกส่งกลับมา, เหล่าตัวแทนจากอารยธรรมต่างๆที่รวมตัวกันอยู่ที่นี่นั้นต่างก็อยากที่จะฆ่าด้วยความโกรธ

"ทำไมกัน, ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้? ผู้บัญชาการพวกนั้นมันปัญญาอ่อนกันรึยังไง?"

"ไม่ใช่หรอก, ผู้บัญชาการพวกนั้นไม่ได้โง่หรอก, พวกเราน่ะผิดพลาดตั้งแต่ก่อนเริ่มสงครามแล้ว"

"ใช่, สถานการณ์ของหมอนี่มันต่างไปจากที่พวกเราคาดการณ์เอาไว้มาก"

"เร็วเข้า, ไปลากตัวไอ้พวกชาวพาลอสมา, ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะพวกมัน พวกเราก็คงไม่ทำผิดพลาดเช่นนี้"

ในเวลานี้ต้องมีใครบางคนที่จำเป็นจะต้องออกมารับผิดชอบในเรื่องนี้, คนเหล่านี้ต่างก็ไม่ต้องการที่จะรับผิดชอบอยู่แล้ว, หวยจึงตกมาที่ชาวพาลอสพวกนั้น

เพราะพวกเขาบอกว่า, อู๋ฮ่าวเหรินนั้นเกิดในดวงดาวที่อารยธรรมล้าหลังมาก, แต่เขามีความลับบางอย่างครอบครองอยู่เท่านั้น

และเบื้องหลังของเขานั้น, ไม่ได้มีอารยธรรมทรงพลังที่ไหนหนุนหลังอยู่

แต่ในเวลานี้ดูเหมือนว่าคำพูดเหล่านี้ล้วนลวงหลอกพวกเขา, คนพวกนั้นจะต้องเป็นสายลับที่ถูกส่งมาโดยอู๋ฮ่าวเหรินแน่ๆ

จะว่าไป, ข้อมูลของคนในสมาพันธ์ที่อู๋ฮ่าวเหรินเผยแพร่ออกมานั้น

บางทีอาจเป็นเพราะพวกเขาเป็นสายลับของอู๋ฮ่าวเหรินจริงๆก็ได้, พวกเขาถูกใช้ให้วางกับดักอารยธรรมต่างๆให้มาสู้กับเขาก็ได้

"แย่แล้ว, ชาวพาลอสหนีไปแล้ว"

"หนีไปแล้วเรอะ!"

"ใช่, เมื่อสักครู่ไปตามหาพวกเขา พวกเขาก็หายไปกันหมดแล้ว"

"บ้าเอ๊ย, เจ้าพวกหลอกต้มพวกนั้น, จับพวกเขามาให้ได้และให้พวกมันได้ลิ้มรสการจองจำที่โหดร้ายที่สุด"

"ไม่คิดเลยว่า, อู๋ฮ่าวเหรินนั้นจะเป็นคนที่ร้ายกาจขนาดนี้และแอบวางสายลับไว้ในหมู่พวกเราได้"

".........."

การหลบหนีของชาวพาลอสนั้นเหมือนเป็นหนทางระบายของคนเหล่านี้เพื่อหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบ

คนเหล่านี้ไม่สำนึกในความผิดพลาดของตัวเอง, พวกเขาได้ผลักความผิดพลาดของพวกเขาทั้งหมดให้กับชาวพาลอส

แล้วในเวลานี้ตัวตนของชาวพาลอสนั้นกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของอู๋ฮ่าวเหรินไปแล้ว

ซึ่งคนเหล่านี้ก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน, พวกเขานั้นเอาแต่ดูถูกอู๋ฮ่าวเหรินตั้งแต่แรกและไม่เคยเห็นเขาในสายตา

แล้วข่าวการความล้มเหลวในการรุกรานอู๋ฮ่าวเหรินของกองยานร่วม และพ่ายแพ้อย่างหมดรูปต่ออู๋ฮ่าวเหรินนั้น ไม่นานนักก็ได้ถูกเผยแพร่ออกไปทั่วทั้งสหพันธรัฐ

อารยธรรมต่างๆ, ที่ซึ่งเฝ้าดูเรื่องนี้อยู่นั้น, ต่างก็ต้องตกใจเมื่อได้ทราบข่าวนี้, พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าอู๋ฮ่าวเหรินนั้นจะสามารถเอาชนะกองยานร่วมที่ทรงพลังขนาดนั้นได้

"ข่าวนี้ทำให้ผมรู้สึกเหลือเชื่อจริงๆ, มันฟังดูเหมือนเรื่องตลกเลยนะที่กองยานร่วมจะเป็นฝ่ายถูกจมซะแทน"

"ฮ่าๆ, ข้ารู้สึกขำเช่นกัน, ยานรบที่ถูกส่งออกไปโดยกองยานร่วมนั้นบรรทุกกันแต่น้ำไปรึไงนะ?"

"ในแง่ของวิทยาศาสตร์แล้ว, ผมสงสัยมากว่าอู๋ฮ่าวเหรินนั้นเอาชนะสงครามนี้ได้อย่างไรนะ?"

"ข้าเองก็อยากรู้เหมือนกัน, และอยากรู้มากยิ่งขึ้นเรื่อยๆด้วย?"

"มันเหมือนกับภาพยนตร์เลยนะที่ตัวเอกเอาชนะกองทัพตัวโกงทั้งหมดได้"

"..........."

เพราะทางสมาพันธ์เอราคอสนั้นได้ปิดบังข่าวนี้เอาไว้, ทำให้อารยธรรมต่างๆที่คอยเฝ้าดูเรื่องนี้อยู่ต่างก็ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นในศึกนี้จริงๆกันแน่

เลยเป็นเหตุในเหล่าสายลับจำนวนมากต่างก็เริ่มมุ่งไปยังเขตดาวนั้นเพื่อตรวจสอบเกี่ยวกับสงครามนี้

ในเวลานี้, ทางสภาสหพันธรัฐนั้น ซึ่งกำลังรอให้อู๋ฮ่าวเหรินมาขอให้พวกเขาช่วยอีกครั้งอยู่นั้น, กลับถูกเมินเฉย

บทสรุปในครั้งนี้ไม่ช่างต่างกับที่พวกเขาได้คาดการณ์เอาไว้, อู๋ฮ่าวเหรินที่ควรจะพ่ายแพ้แต่กลับชนะได้

สถานการณ์นี้ได้ทำให้แผนของพวกเขานั้นพังพินาศ, แล้วทีนี้พวกเขาจะกล้าไปติดต่อและขอความช่วยเหลือจากอู๋ฮ่าวเหรินได้อย่างไร

บนโลก, อู๋ฮ่าวเหรินมองดูการสูญเสียของสงครามนี้, หัวใจของเขานั้นแทบจะหลั่งเลือดออกมา

ไม่ต้องผู้ถึงเรื่องของหินพลังงานที่ถูกใช้ไปและยังรวมถึงทรัพยากรการทหารต่างๆ, ที่ทำให้เศรษฐีต้องกลายเป็นยาจกได้ในชั่วพริบตา

มันเป็นเรื่องยากที่จะบอกได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในท้ายที่สุดของสงครามนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะการแลกเปลี่ยนกับสภาสหพันธรัฐ

"สงครามคือทรัพยากร, จริงๆด้วยสินะ"

"จี้, ทรัพยากรที่เหลือของพวกเรานั้นเพียงพอที่จะทำสงครามไหม?"

"ถ้าเป็นสงครามในระดับนั้น, คิดว่าไม่เพียงพอค่ะ"

ถึงแม้เขาก็พอที่จะเดาผลลัพธ์นี้ได้อยู่แล้ว, แต่เมื่อได้ฟังที่จี้ตอบมา, ก็ได้ทำให้สีหน้าของอู๋ฮ่าวเหรินนั้นไม่ดีมากยิ่งขึ้นอีก

"เริ่มแผนการอพยพกันเถอะ, ทำการถอนอาวุธที่สามารถถอดออกได้ทั้งหมด, ส่วนอุปกรณ์ทั้งหมดที่ไม่สามารถถอดออกได้ก็ให้ทำลายทิ้งซะ, พวกเราจะทำการอพยพโลก"

"เข้าใจแล้วค่ะ"

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูแผนที่ดวงดาวในอนาคตอยู่สักพักหนึ่งและทำเครื่องหมายที่เขตดาวหนึ่งเอาไว้

"ไม่เคยคิดเลยว่าแผนการหลบหนีของมนุษยชาติในอนาคตนั้นจะกลับถูกนำมาใช้โดยฉันเอง" อู๋ฮ่าวเหรินหัวเราะกับตัวเอง

ในตอนที่จี้ได้ทำการกระจายข่าวออกไปนั้น, ไม่นานนักก็ได้รับเสียงตอบรับมาจากมนุษยชาติทันที

พวกเขาต้องการที่จะหลบหนีไปจากโลก จากการรุกรานของอารยธรรมต่างดาว

มีหลายคนที่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน, แต่ก็ไม่คิดว่าวันนั้นจะมาถึงเร็วเช่นนี้

"ถึงแม้ข้าจะเคยคิดมาก่อนก็เถอะถึงการรุกรานของอารยธรรมต่างดาว, แต่ก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันนั้นจะมาถึงเร็วขนาดนี้นะเนี่ย!"

"ฟิวเจอร์กรุ๊ปได้ทำการออกคำสั่งอพยพมาแล้ว, ดูเหมือนว่าคงจำเป็นที่จะต้องไปจริงๆแล้วล่ะ"

"ได้ยินมาการต่อสู้นั้นดุเดือดมากเลยล่ะ, ใครพอจะมีข้อมูลเฉพาะของการต่อสู้นั้นบ้างไหม?"

"ไม่เลย, เพราะมีคนน้อยมากที่ได้ร่วมสู้, แต่ได้ยินมาว่าฐานป้องกันที่ฟิวเจอร์กรุ๊ปสร้างขึ้นมาในสหพันธรัฐนั้นถูกทำลายโดยศัตรูหมดแล้ว, แต่ก็สามารถเอาชนะยานรบที่มารุกรานของศัตรูในระลอกแรกได้, แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง, ถ้าศัตรูมาโจมตีอีกครั้ง, พวกเราคงไม่สามารถต้านทานได้แน่"

"ไปกันเถอะ, อาศัยโอกาสนี้ออกไปสู่อวกาศกัน, ยิ่งไปกว่านั้นฟิวเจอร์กรุ๊ปก็ไม่ได้บอกว่าพวกเราจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีกนี่นะ"

มีหลายคนที่หารือกันถึงเรื่องนี้บนโลกออนไลน์, มีบางคนที่ไม่ต้องการที่จะออกไปจากโลก, มีบางคนที่ไหลไปตามกระแส, บางคนที่คิดในแง่บวกและคิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดี

ส่วนคนที่ออกไปจากโลกไปอย่างลับๆและก่อตั้งขุมกำลังของตัวเองขึ้นมา, ต่างก็อยากที่จะร้องไห้เมื่อพวกเขาได้ทราบข่าวนี้

ทันทีที่พวกเขาสร้างฐานทัพของตัวเองเสร็จขึ้นมาได้, แต่ก็กลับเจอเรื่องไม่คาดฝันเช่นนี้

แน่นอนว่า, มีบางคนที่คิดว่าโชคดีและเลือกที่จะอยู่ต่อ, ในความคิดของพวกเขานั้นมันคงจะดีกว่าที่จะเลือกอยู่ร่วมกับมนุษย์ต่างดาวดีกว่าเลือกทำตามอู๋ฮ่าวเหริน

สำหรับคนเหล่านี้, อู๋ฮ่าวเหรินไม่สนใจพวกเขา, เขาเลือกที่จะพาไปเฉพาะมนุษย์ที่อยากที่จะไปเท่านั้น

ที่สวนหลังบ้านของอู๋ฮ่าวเหริน, มีหลายคนที่มารวมตัวกันในเวลานี้

"คุณคิดที่จะออกไปจากโลกจริงๆเหรอ?" โจ้วหลานถามมา

"ใช่, ถ้าเกิดศัตรูโจมตีมาอีกครั้ง, พวกเราจะไม่สามารถต่อต้านได้เลย, ยิ่งไปกว่านั้นปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นบนโลก, พวกเราก็จะอาศัยโอกาสนี้เพื่อแก้ไขมันด้วย, ไม่อย่างนั้นถ้ามนุษยชาติจะอาศัยอยู่บนโลกต่อไปก็คงจะไม่ปลอดภัยนัก"

ปัญหาสตาร์เกทที่อยู่ใต้ทะเลนั้นก็เริ่มวิกฤติมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ, เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงกับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ใต้ทะเลแล้ว

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นกังวลว่าถ้าเรื่องนี้ไม่สามารถแก้ไขได้, มนุษยชาติทั้งหมดคงได้รับผลกระทบแน่

"ไปกันเถอะ, อาศัยโอกาสนี้ออกไปดูนอกโลกมาว่าเป็นยังไงก็ดีนะ" หลิวหมิงเยี่ยพูดขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจ

หลิงเมิ่งเสวี่ยไม่ได้ถามอะไรอู๋ฮ่าวเหริน, เธอมองดูตูตูที่กำลังหลับอยู่ในอ้อมแขนของเธอและนั่งฟังการสนทนา

ด้วยความทรงจำของเธอในอนาคตนั้น, เธอรู้ดีอยู่แล้วถึงอันตรายที่มนุษยชาติจะต้องเผชิญ

การอพยพของมนุษยชาตินั้นเริ่มต้นไปด้วยความกระฉับกระเฉง, ทั่วโลกจะมียานบินคอยรับส่งมนุษยชาติขึ้นไปบนยานอวกาศที่จอดรออยู่ที่นอกโลก

และในขณะเดียวกัน, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้สั่งให้หุ่นยนต์ทำการซ่อนอาวุธต่างๆที่ไม่สามารถเอาไปได้

โดยเฉพาะเกราะกำบังระบบสุริยะที่ได้ถูกถอดออกเรียบร้อยแล้วและถูกเก็บซ่อนเอาไว้บนดาวแห่งหนึ่ง, เมื่อใดที่มนุษย์ได้กลับมาที่โลกอีกครั้ง, พวกเขาก็จะนำมันกลับมาประกอบใหม่

ในขณะที่อู๋ฮ่าวเหรินกำลังคิดถึงเรื่องต่างๆอยู่นั้น, ทางสมาพันธ์เอราคอสก็ยังไม่ยอมแพ้ที่จะจับตัวอู๋ฮ่าวเหริน, หลังจากที่ได้เห็นอาวุธที่ทรงพลังของอู๋ฮ่าวเหรินแล้ว, ความกระตือรือร้นของพวกเขากลับเพิ่มมากขึ้นยิ่งกว่าเดิมแทนที่จะลดลงไป